“ฉันจะทำอะไรได้ล่ะจ๊ะ ยายก็รู้ว่าฉันไม่ใช่พวกชอบเรียกร้องอะไร ฉันขอแค่...ให้ฉันได้อยู่ใกล้ๆ ผู้ชายที่ฉันรักก็พอแล้ว”
“เฮ้อ...”
ยายอบทอดถอนใจทิ้งแรงๆ แล้วลูบหลังลูบไหล่ของหลานรักอย่างปลงๆ “ถ้าเกิดวันหนึ่ง พ่อเลี้ยงไปเจอผู้หญิงที่ดีกว่าเอ็ง แล้วชอบผู้หญิงคนนั้นขึ้นมา เอ็งจะไม่เสียตัวเสียหัวใจไปเปล่าๆ หรือ”
“ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ” วันวิสาส่ายหน้า น้ำตาไหลรินอาบแก้มนุ่มไม่หยุด “อย่างน้อยๆ เขาก็เคยเป็นผู้ชายของฉัน และก็เป็นคนที่ฉันรักนี่จ๊ะ ฉันขอแค่นี้เท่านั้นแหละจ้ะยาย”
“เอ็งนี่มันน่าสงสารจริงๆ”
“ยายไม่ต้องพูดอะไร ไม่ต้องพูดเรื่องนี้กับใครนะจ๊ะ ปล่อยเทียนไปหาพ่อเลี้ยงเถอะ เทียนเต็มใจเป็นของพ่อเลี้ยงเอง ถึงแม้มันจะไม่เหมาะหรือเป็นที่ดูถูกในสายตาของใครๆ แต่ฉันก็อยากให้ยาย เป็นคนเดียวที่เข้าใจฉัน...เชื่อในตัวฉันนะจ๊ะยาย”
“เทียนเอ๊ย!” ยายอบลูบแก้มเปื้อนน้ำตาอย่างอ่อนโยน “ถ้าวันใดวันหนึ่งเอ็งเจ็บ
