บทที่ ๖ ข้อตกลง(๑)
1113 คำ
งานนี้ไม่รู้ล่ะว่าใครจะเสียตัวหรือเสียใจ
ที่รู้ๆ หัวใจของวันวิสาพลันชุ่มฉ่ำยิ่งนัก ผู้หญิงในวัยยี่สิบสามอย่างเธอจะสามารถพิชิตหัวใจพ่อเลี้ยงเมธคนที่อายุต่างกันเกือบสิบกว่าปีได้จริงๆ น่ะหรือ งานนี้ไม่ใช่กล้วยๆ เธอรู้ดี แต่ทำยังไงได้ในเมื่อตอนนี้ตกเป็นของเขาไปแล้ว ถึงไม่ได้หัวใจของเขาเธอก็ได้ร่างกายเขาแล้วแหละ ตีลังกาครุ่นคิด ถึงจะมีเสียแต่ก็ยังมีได้คอยถ่วงดุลกันอยู่
เมื่อได้ยินเสียงตอบรับมั่นเหมาะว่าเจ้าของปางไม้จะยกทั้งร่างกายและหัวใจให้ พ่วงด้วยเงินสิบล้านบาท ความเกรงใจจึงมาเยือน สุดท้ายเธอก็ปลดมือของเขาออกแล้วหมุนกายมาเผชิญหน้า ดวงตาดำขลับนั้นจับจ้องใบหน้าหล่อคมของเขานิ่งนาน
“ที่พูดออกมา พ่อเลี้ยงแน่ใจแล้วหรือคะ”
“ทำไมล่ะ”
“ก็ในเมื่อไม่กี่วันก่อน ทั่วทั้งปางต่างก็รู้กันทั่วว่าพ่อเลี้ยงคร่ำครวญหาคนรักจะเป็นจะตายเสียให้ได้ จู่ๆ วันนี้ จะมาบอกว่ายกหัวใจกับร่างกายให้เทียน มันไม่ดูตลกไปหน่อยหรือคะ”
เมธัสอึ้งไปเล็กน้อย เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมจู่ๆ ถึงได้ลืมเลือนเรื่องของเพียงรุ้งไปจนหมดสิ้น สติ ความคิด ความรู้สึกทุกอย่างในตอนนี้มุ่งมาหาวันวิสาเพียงคนเดียวเท่านั้น
“เธอไม่มั่นใจในตัวฉันอย่างนั้นหรือ”
“คนเราคงไม่ลืมรักครั้งเก่าไปง่ายดายหรอก จริงไหมคะ”
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าลืมได้หรือยัง”
“ถ้างั้นก็ยกเลิกเรื่องของเราเถอะค่ะ ต่างคนต่างไป”
“แต่ฉันไม่ได้บอกว่าจะไม่ลืมสักหน่อย”
“แล้ว?”
“ถ้าเธออยากให้ฉันลืมเพียงรุ้งเร็วๆ เธอก็มาอยู่ใกล้ๆ ฉันสิ ให้ฉันเห็นหน้า ได้คุยกับเธอ ได้อยู่กับเธอตลอดเวลา ฉันเชื่อว่าไม่นานก็จะลืมภาพของเพียงรุ้งไปจนหมดสิ้น และในสายตาของฉันจะมีเธอเพียงคนเดียว”
วันวิสาครุ่นคิดตามที่พ่อเลี้ยงเมธบอก จะว่าไปแล้วต่อให้เขาเห็นเธออยู่ตลอดเวลาก็อาจจะไม่สามารถลบภาพผู้หญิงคนเดิมของเขาออกไปก็ได้ แต่ก็ยังดีกว่าปล่อยไว้เฉยๆ โดยไม่ทำอะไร จึงพยักหน้าตอบตกลง
“ก็ได้ค่ะ เทียนจะมาให้พ่อเลี้ยงเห็นหน้าบ่อยๆ สักสามวันต่อสัปดาห์ดีไหมคะ นอกเหนือจากนั้นเทียนต้องช่วยงานยาย ต้องร้อยพวงมาลัย ไปวัด เก็บดอกมะลิ...”
หญิงสาวยังพูดไม่จบ พ่อเลี้ยงเมธก็พลันโพล่งแทรกขึ้นเสียก่อน “เจ็ดวันต่อสัปดาห์”
“เอ๊ะ! แต่สัปดาห์หนึ่งมันก็มีเจ็ดวันไม่ใช่หรือคะ”
“ก็ใช่ไง แปลตรงๆ ก็คือ ฉันต้องได้เห็นหน้าเธอทุกวันๆ ละ สิบชั่วโมงขั้นต่ำ”
“ถ้าจะขนาดนั้น ให้เทียนย้ายมาอยู่บ้านพ่อเลี้ยงเลยดีไหมคะ” เธอประชด แต่สำหรับพ่อเลี้ยงเมธแล้วถึงกับพยักหน้าหงึกหงักอย่างพอใจ
“ดี ตกลงตามนี้ เก็บเสื้อผ้าข้าวของมาอยู่บ้านฉันได้เลย”
“จะบ้าหรือคะ” วันวิสานิ่วหน้ามองเขา “เทียนมาอยู่กับพ่อเลี้ยง คงได้ถูกคนทั้งปางไม้นินทากันสนุกปาก อีกอย่างใครจะดูแลยายอบล่ะ เทียนแวะมาหาพ่อเลี้ยงได้แค่สามสี่วันต่อสัปดาห์เท่านั้นแหละค่ะ นอกเหนือจากนั้นเทียนต้องทำงาน เก็บเงิน เอาไว้ใช้ตอนแก่”
“จะหาเงินไปทำไม ฉันให้ตั้งสิบล้าน”
“ก็ไม่อยากได้เงินของพ่อเลี้ยงนี่คะ อยากหาเงินเอง มันจะได้การันตีด้วยว่า ต่อให้พ่อเลี้ยงทิ้งเทียน ไม่สนใจเทียนแล้ว เทียนก็ยังสามารถใช้ชีวิตได้เหมือนเดิม รู้เอาไว้นะคะ ต่อให้เทียนเป็นเมียพ่อเลี้ยง หรือว่ารักพ่อเลี้ยงไปแล้ว เทียนก็ไม่มีวันแขวนชีวิตของเทียนติดกับพ่อเลี้ยงหรอกค่ะ ถ้าหากวันใดที่เทียนคิดว่า พ่อเลี้ยงไม่ใช่สำหรับเทียนแล้วละก็ เทียนจะทิ้งพ่อเลี้ยงไปโดยไม่ลังเล”
“นี่เธอ...อายุยี่สิบสามเองไม่ใช่หรือ” เมธัสมองอย่างแปลกใจ ผู้หญิงคนนี้อายุยังน้อยดูใสๆ แต่ทำไมกลับร้ายชะมัด
“ใช่ค่ะ เทียนอายุยี่สิบสาม จบแค่มัธยมปลาย ไม่ได้เรียนสูงๆ ไม่มีทั้งพ่อและแม่ ชีวิตที่ต้องดิ้นรนมันสอนให้เทียนรู้จักคิด รู้จักวางแผน ถ้าพ่อเลี้ยงคิดจะเล่นสนุกกับเทียนเพื่อฆ่าเวลารอผู้หญิงของพ่อเลี้ยงละก็ ล้มเลิกตอนนี้ก็ได้นะคะ เพราะถ้าเริ่มแล้ว เทียนจะจับพ่อเลี้ยงไม่ปล่อย จนกว่าเทียนจะเห็นว่าพ่อเลี้ยงไม่คู่ควรกับความรักของเทียน...เทียนถึงจะปล่อยพ่อเลี้ยงไป”
เมธัสหรี่ตาลงขบคิดเล็กน้อย มาถึงขนาดนี้แล้ว เขายังมีอะไรต้องลังเลอีก
“ก็ได้...ต่อไปนี้ ฉันจะมีแค่เธอเพียงคนเดียว”
“ก็ดีค่ะ แล้วยังต้องการอะไรอีกไหมคะ”
เมื่อได้ยินคำถามในเชิงเปิดโอกาสเช่นนั้น พ่อเลี้ยงเมธก็เดินเข้าใกล้ยิ่งขึ้น ดวงตาดำเข้มทอดมองใบหน้างดงามของเด็กสาวที่เติบโตสะพรั่ง
“ถ้าฉันพูดออกมา เธอจะยินยอมหรือ”
“ก็ลองบอกมาสิคะ”
“เราไม่ได้เพียงแค่คบกันแบบ ดูใจใช่ไหม ไหนๆ เราก็ผ่านเรื่องอย่างว่ากันมาแล้ว เราก็ควรจะหาเวลามาเอ่อ...”
เห็นแก้มขึ้นสีแดงเข้มของหนุ่มวัยสามสิบห้าปี วันวิสาจึงพยักหน้าอย่างเข้าอกเข้าใจ “เราจะนอนด้วยกันสามวันต่อสัปดาห์ค่ะ ในระหว่างวันจะกี่ยกก็ได้ จะไม่ทำอะไรเลยนอกจากนอนเปลื้องผ้าอยู่ด้วยกันก็ไม่เป็นไร ขอแค่พ่อเลี้ยงต้องการเทียนจะไม่ขัด แล้วก็ทุกครั้งต้องใส่ถุงยางนะคะ เพราะเทียนไม่อยากท้องตั้งแต่ตอนยังสาวๆ อีกอย่างเราก็ไม่ได้แต่งงานกัน เรื่องแบบนี้ทำลับๆ ห้ามปากโป้ง ตกลงไหมคะ”
“ตกลงครับ” ไม่มีอะไรจะดีไปกว่านี้แล้ว เมธัสจึงยิ้มรับหน้าบาน
“สถานที่ในการร่วมรักจะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ พ่อเลี้ยงอยากได้ที่ไหนก็บอกเทียนนะคะ เทียนจะไปหาพ่อเลี้ยงแล้วก็ทำอย่างที่พ่อเลี้ยงต้องการ”
“ทำไมฟังๆ ดูเหมือน ฉันซื้อเธออย่างนั้นล่ะ”
“ก็ไม่เห็นต่างนี่คะ ถ้าพ่อเลี้ยงจ่ายด้วยหัวใจกับความรัก เทียนก็จะตอบแทนด้วยหัวใจและร่างกายเช่นกัน”
“เอาตามนี้หรือ...”
- ผู้เขียน
