เทียนพิศวาส

บทที่ ๒ คืนแรก(๑)

ฝ่ามือเย็นชืดของพ่อเลี้ยงเมธที่สอดเข้าใต้บราลายลูกไม้แตะต้องฐานของผิวเนื้อก้อนกลมๆ ทำเอาวันวิสารู้สึกตัวจนสะดุ้งด้วยความตกใจ หญิงสาวรีบเบี่ยงใบหูหนีปากร้อนๆ ของเขา พร้อมกับเหนี่ยวรั้งแขนกำยำเอาไว้แน่นอย่างไม่คิดจะให้เขาสัมผัสกับความงดงามของหน้าอกหน้าใจได้

“พะ...พ่อเลี้ยง ปะปล่อยเทียนเถอะค่ะ อย่าทำแบบนี้กับเทียนเลย”

เมธัสไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ากำลังทำอะไรอยู่ เขาสัมผัสได้เพียงเรือนร่างเย้ายวนที่ชวนให้อารมณ์ดิบเถื่อนคลุ้มคลั่งจนกู่ไม่กลับ ยิ่งได้ดอมดมกลิ่นหอมๆ ของผิวกายคนตรงหน้า ยิ่งทำให้สติของเขาที่มีอยู่น้อยนิดพลันหายไปจนหมดสิ้น

เขาครางอื้ออึงประท้วงคนพยายามหลบหนีเล็กน้อยแล้วเคลื่อนมือแรงๆ เพื่อรวบเอาสองก้อนกลมๆ ให้ยอมสงบนิ่งอยู่ใต้ฝ่ามือ แล้วใช้ใต้นิ้วโป้งกับนิ้วชี้ลูบวนเม็ดทับทิมที่เริ่มแข็งตั้ง เขาบีบเคล้นเคลียคลอมันเบาๆ

“พะ...พ่อเลี้ยง” วันวิสาได้แต่ครางเรียกเขาเสียงกระเส่าขึ้นเรื่อยๆ เธออ่อนต่อโลก อ่อนแอ และไร้เรี่ยวแรงเกินกว่าจะหักห้าม และเพียงเขาหมุนร่างกายของเธอกลับมา ขณะที่มือยังกอบกุมอกสล้างของเธอไว้แนบแน่น ปากของพ่อเลี้ยงเมธแห่งปางไม้อติวัณณ์ที่กำลังป่ายสะเปะสะปะอยู่ทั่วใบหน้าของเธอ ทำให้เธอได้แต่ร้องประท้วงซ้ำไปซ้ำมา

“พ่อเลี้ยง...ยะ...อย่า อย่าทำแบบนี้กับเทียน...เทียนกลัวแล้ว เทียนจะกลับบ้านแล้ว”

เสียงขอร้องปนอ้อนวอนของวันวิสา ไม่ต่างจากแรงกระตุ้นที่เหนี่ยวนำเมธัสจนขาดสติ ชายหนุ่มรีบละมือข้างหนึ่งจากอกกลมสวยหันมาบีบปลายคางเล็กของคนบ่ายเบี่ยงหนีเอาไว้แน่น จนได้ยินเสียงร้องอ๊ะด้วยความเจ็บปวดของหญิงสาวนั่นแหละ ถึงได้จู่โจมปากอิ่มหวานด้วยลิ้นอุ่นจัดที่ขยับซอกซอนเข้าสู่ด้านในโพรงปากนุ่มนิ่มอยู่ไม่หยุด ลิ้นของเขากวาดกลืนความหอมละมุนละไมที่หญิงสาวซุกซ่อนเอาไว้ ขยี้ริมฝีปากแนบชิดอย่างดุดันเสียจนวันวิสาครางประท้วงออกมาไม่หยุด

“อื้อ...พะ...พ่อเลี้ยง...อย่า”

เมธัสบดขยี้ริมฝีปากบางนุ่มของหญิงสาวด้วยความร้อนแรง ดุดัน และดิบเถื่อน ทำเอาปากอิ่มสวยของวันวิสาค่อยๆ เห่อแดงขึ้นเรื่อยๆ แต่ถึงแม้หญิงสาวจะเจ็บจนร้าวระบมแค่ไหน ก็ไม่สามารถหยุดแรงปรารถนาที่คุกรุ่นอยู่ในเรือนกายของเมธัสเอาไว้ได้ ชายหนุ่มเอาแต่ตะบี้ตะบันจูบ แถมมืออีกข้างก็ยังคงเคล้นหน้าอกขาวนุ่มของหญิงสาวอยู่ไม่หยุด จนกระทั่งตัวเองเจียนจะขาดใจนั่นแหละถึงได้ถอนริมฝีปากออกอย่างช้าๆ

“ฉันต้องการเธอ...ต้องการเหลือเกิน”

เสียงกระซิบพร่าแผ่วที่ดังระหว่างครึ่งปากครึ่งจมูกนั้นทำเอาวันวิสาเบิกตาโพลง ศีรษะเล็กๆ จึงเอาแต่ส่ายไปมา “พะ...พ่อเลี้ยง นี่เทียนเอง อย่าทำแบบนี้กับเทียน ปล่อยเทียนไปเถอะนะ”

“ฉันคิดถึงเธอ...” เมธัสกระซิบซ้ำไปซ้ำมา “คิดถึงเหลือเกินรุ้ง...ฉันคิดถึงเธอเหลือเกิน...เพียงรุ้งของฉัน”

ประโยคที่หลุดออกจากปากของพ่อเลี้ยงเมธ ทำเอาร่างบอบบางที่ดิ้นพล่านของวันวิสาหยุดชะงักราวกับถูกสาป เธอไม่รับรู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้ริมฝีปากของคนตัวโตกำลังเคลื่อนมาครอบครองปากของเธออีกครั้ง ลิ้นของเขาที่สอดแทรกรุกรานอยู่ไม่หยุดนั้น ไม่สามารถดึงสติของเธอให้กลับมาได้ จนชายเสื้อถูกเลิกขึ้นสูงเผยให้เห็นก้อนเนื้อกลมขาวนั่นแหละถึงได้สะดุ้งน้อยๆ

“ยะ...อย่า” ร้องห้ามในตอนนี้ก็สายไปแล้ว เพราะพริบตาเดียวบราที่โอบอุ้มความงดงามของหน้าอกอิ่มขาวถูกปลดให้เป็นอิสระ แล้วปากของพ่อเลี้ยงก็เคลื่อนเข้าครอบครอง แขนอีกข้างเหนี่ยวรั้งร่างกายบอบบางของเธอมาชิดใกล้ แม้แต่แรงจะขยับเขยื้อนก็ยังไม่สามารถทำได้อีก สุดท้ายก็ได้แต่ปล่อยให้พ่อเลี้ยงเมธลูบไล้หน้าอกกลมๆ ทั้งสองข้างด้วยปากและลิ้น

“อ๊ะ!” วันวิสาร้องในยามที่เขาดูดเม็ดถันสีชมพูเรื่อของเธออย่างแรง “พะ...พ่อเลี้ยง...ปะ...ปล่อย”

จะร้องห้ามในตอนนี้ก็สายไปเสียแล้ว เมื่อมืออีกข้างของเขาลูบไล้ลงต่ำ แล้วสอดเข้าไปในกางเกงขาสั้นของเธอ ผ่านตะเข็บขอบกางเกงชั้นในบอบบางแล้วไม่กี่วินาทีก็สัมผัสเนินเนื้อแท้ที่เริ่มชุ่มฉ่ำเพราะการเล้าโลมของเขา

“อ๊ะ!” วันวิสาส่ายหน้า “พะ...พ่อเลี้ยง...ยะ...อย่าค่ะ เทียนกลัว”

ไม่ว่าจะเป็นคำร้องห้าม หรือคำขอร้องก็ล้วนไม่เข้าหูของเมธัสแม้แต่น้อย เขาเอาแต่ดื่มด่ำกับทรวงอกทั้งสองข้าง ขณะที่ปลายนิ้วก็กำลังแทรกซึมเข้าไปในกายสาว ค่อยๆ ลูบไล้จนสัมผัสได้ถึงความชื้นฉ่ำนั่นแหละถึงได้ละมือมาปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองออกอย่างรวดเร็ว โดยที่ปากของเขาก็ยังคงครอบครองเม็ดทับทิมสีหวานทั้งสองข้างอยู่ไม่วาง

เพียงรับรู้ถึงร่างกายเปลือยเปล่าของเขา หัวใจของวันวิสาก็เต้นโครมคราม เลือดสีแดงปลั่งอาบไล้ไปทั่วเรือนร่าง ร้อนรุ่มและวาบหวามจนแข้งขาแทบอ่อนเปลี้ยลง โชคดีที่เมธัสคอยโอบประคองไว้

“พ่อ...พ่อเลี้ยง เทียนกลัว”

หญิงสาวกระซิบออกมาซ้ำๆ ในยามที่เขาดึงกางเกงของเธอลงจนตอนนี้ร่างกายท่อนล่างเปลือยเปล่าเฉกเช่นเดียวกับเขา มือของเขาที่ยังอยู่ตรงนั้น สัมผัสร้อนๆ ที่ค่อยๆ ลากไล้ไปทั่วทำเอาเธอได้แต่ครางอื้ออึงซ้ำไปซ้ำมา

จนในที่สุดต้องดิ้นพล่านเมื่อปลายนิ้วหนาใหญ่ค่อยๆ แทรกซึมสัมผัสเนื้ออ่อนนุ่มด้านใน

“พะ...พ่อเลี้ยง อย่า...อย่าทำแบบนี้กับเทียน”

หญิงสาวพยายามหักห้าม คว้าท่อนแขนกำยำเอาไว้ แต่เขากลับพาร่างกายพยศของเธอแนบกับผนังห้อง ใช้มือเพียงข้างเดียวรวบแขนของเธอกดแนบกับผนังเอาไว้แน่น หลังจากนั้นก็ส่งมืออีกข้างสัมผัสกับความงดงามของกลีบกุหลาบแรกแย้มเสียจนชุ่มฉ่ำและบอบช้ำไปหมด