จำเลยแค้น

1935 คำ

อย่าบอกว่าเกิดชอบเหยื่อของพ่อเข้าให้แล้วนะ เจ้าลูกชาย เขาคิดในใจพลางยกมือลูบคลำลำตัวนุ่มนิ่มของมันด้วยความเอ็นดูก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มตัวแล้วเริ่มแผนสอง " เก่งนิ! แต่เก่งให้ได้ตลอดแล้วกันนะ! " รามสูรกระชากแขนเธอให้ลุกขึ้นร่างบางถลาจนต้องฝืนเดินตาม " ปล่อยนะ! จะพาหนูไปไหนอีก! " เธอพยายามแกะมือรามสูรออกแต่ก็ไม่เป็นผล ยิ่งเธอออกแรงแข็งขืน รามสูรก็ยิ่งออกแรงลากถูเธอจนมาที่เตียงขนาดคิงไซส์แบบมาตรฐาน ขนมเริ่มรู้ถึงชะตากรรมที่กำลังจะเกิดขึ้นเมื่อรามสูรถอดเสื้อเชิ้ตออกไปจนมองเห็นกล้ามหน้าท้องอันแข็งแรงนั้น " ยังไงก็หนีไม่พ้นหรอก! อยู่เฉยๆ อย่าให้กุต้องเปลืองแรง " รามสูรโน้มใบหน้าคมลงไปที่ซอกคอระหงก่อนจะบดจูบลงอย่างหื่นกระหาย ตั้งแต่ที่เขาบรรเลงจังหวะเร่าร้อนกับเธอที่ต่างจังหวัดคราวนั้น....เขาก็ยังไม่ได้ระบายอารมณ์ใคร่กับผู้หญิงคนไหนอีกเลย ขณะที่รามสูรกำลังสูดดมกลิ่นหอมจากตัวเด็กสาววัยขบเผาะ... เ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม