“มึงมาได้ไงวะ”
“ขับรถมา” กระดกน้ำดื่มอย่างเอาเป็นเอาตาย
“ใจเย็นดิสัส มึงจะรีบกินไปไหน”
“กูหิวน้ำ” มันไปทำอะไรมาถึงได้ดูกระหายน้ำขนาดนี้ แล้วหน้าก็ซีดซะเหลือเกิน
“.....”
“อย่ามาจ้องกูแบบนี้”
“มึงไปทำอะไรมา”
“เอา พอใจมึงยัง”
“เอากับใครวะ”
“หมามั้ง”
“อดอยากถึงขนาดเอาหมาเลยสินะเพื่อนกู”
“กูไม่ใช่มึงสัส”
“เหอะ!”
“หัดเป็นคนสู้คนบ้าง ไม่ใช่ปล่อยให้มันกดตัวเองอยู่แบบนั้น”
“แล้วกูไม่สู้ตรงไหน”
“การที่มึงยืนให้มันด่ากูไม่เรียกว่าสู้” เรียกว่าโง่ต่างหาก มันยอมได้ไงให้คนอื่นมาด่าตัวเองโดยที่ไม่คิดตอบโต้กลับไป ถ้าเป็นเขานะ ไอ้เปรตนั่นได้ลงไปพูดกับดินแล้ว หลายครั้งที่มันยอมให้ครอบครัวตัวเองข่มเหงอยู่แบบนี้ เพราะอะไรมันถึงไม่ยอมสู้กลับบ้าง
“ยังไงมันก็น้อง”
“แล้วมันคิดว่ามึงเป็นพี่ไหม ถ้าฆ่าได้มันคงฆ่า”
“ช่างมันเถอะ”
“ตอนนี้กูอยากกระทืบมึงแทนมันละ” จะยอมคนพวกนั้นไปถึงเมื่อไหร่ จริงอยู่ท
