พรึ่บ!
“มาแล้วครับ”
“จับกูมาทำเหี้ยไรวะ!” ชายหนุ่มที่ถูกจับลากมาหลังร้านตวาดดังลั่นไปทั่วบริเวณ โดยมีเพลิงกัลป์กับอคินมารอก่อนหน้านั้นแล้ว เสียงแหกปากไม่สบอารมณ์ของชายคนนั้นดึงสายตาเพลิงกัลป์ให้หันมอง เพราะเขาจำเสียงนี้ได้เป็นอย่างดียังไงล่ะ
“หุบปาก” อคินใช้ปลายกระบอกปืนจ่อปากอีกคนให้เงียบ แล้วมันก็ได้ผลทันที
“จะเอายังไงกับมันดีครับคุณเพลิงกัลป์” ถ้าปล่อยไว้แบบนี้ดูแล้วมันน่าจะคลั่งอยู่พอตัว ดูได้จากสายตาของมันที่กำลังจ้องมองทุกคน ราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ
“อะไรนะ? เพลิงกัลป์งั้นเหรอ..” คนถูกปืนจ่อปากพึมพำขึ้นด้วยใบหน้าแสยะยิ้ม ก่อนที่เขาจะเงยหน้ามองคนยืนหันหลังให้อยู่
“ไอ้เวรนี่ ไม่อยากตายดีสินะ” บุหรี่ในมือถูกโยนทิ้งลงพื้น รองเท้าผ้าใบสีขาวบดขยี้จนดับสนิท ก่อนจะหันมาเผชิญหน้ากับคนด้านหลัง
"ที่ไหนได้ก็ไอ้ลูกพ่อแม่ไม่ต้องการนี่เอง ฮ่าฮ่า" ทันทีที่สบตา ชายคนนั้นก็ระเบิดเสียงหัวเราะอ
