บทที่ 5 ชายผู้กว้างขวางกับนิสิตสาวผู้จองหอง
3206 คำ
มือเรียวเล็กของนิสิตสาวรูดกางเกงในตัวเล็กลงไปกองรวมกับกางเกงยีนข้างล่าง จนทำให้เผยร่องเนื้อที่ยังไม่เปิดอ้าของโหนกนูนเนื้อ ที่มีบรรดาเหล่าไหมอ่อนดำละไม ขึ้นแซมอยู่แบบไม่เต็มพื้น มันจึงมันมองดูไม่รกรุงรังมากนัก..
วรรณิศาอ้าขาออกเท่าที่จะทำได้แต่ร่องเนื้อนั้นก็ไม่ยอมแยกออกจากกันอยู่ดี หญิงสาวจึงใช้มือเรียวเล็กวางทาบลงไปก่อนจะกดนิ้วกลางดันลูบผ่าเข้าไปในส่วนที่เธอประสงค์
“อัก... จ๊วบ... จ๊วบ... อักจ๊วบ...”
เสียงที่เกิดขึ้น..ทำให้หญิงสาวหยุดนิ้วที่กดลงลึก..เพราะว่านั่นเป็นเสียงที่เธอไม่คุ้นเคย..ทำให้วรรณิศาก้มลงไปมองลอดผนังที่ลอยเหนือพื้นที่ใช้กั้นระหว่างทั้งสองห้อง ที่มันลอยสูงจากพื้น ประมาณคืบกว่าๆ จนทำให้หญิงสาวพบขาของเอมอรนั่งอยู่บนโถส้วมชักโครก ในขณะ ชาตรียืนหันหน้าเข้าหา และภาพนั้นเองที่ทำให้จินตนาการของนิสิตสาว มองเห็นปากของเอมอรกำลังคาบอมอาวุธประจำกายของชาตรีเอาไว้ ก่อนที่แฟนหนุ่มของเธอจะขยับให้มันผลุบเข้า ผลุบออกปากเล็กของเพื่อนสาว..จนมันทำให้เกิดเสียง “อัก “ขณะดันเข้า..ก่อนจะเกิดเสียง “จ๊วบ” เมื่อเขาขยับถอยออก แต่เอมอรก็พยายามดูดแท่งเนื้อนั้นไว้ ก่อนจะถูกแท่งเนื้ออัดเข้าไปในปากเล็กที่อ้าออกจนเกือบสุด เพื่อที่จะรองรับมันอีกครั้ง...จนเกิดเสียงต่อเนื่อง
“อัก..จ๊วบ.จ๊วบ. อัก จ๊วบ.”
วรรณิศา..ไม่อ้อยอิ่ง..เพราะสถานที่แห่งนี้ไม่สมควรจะอยู่นานๆ ได้ และนั่นนักศึกษาสาวรู้ดี..มันจึงทำให้เธอเร่งจินตนาการไปว่า..อวัยวะสืบพันธุ์ของชาตรี มันต้องมีขนาดที่ใหญ่มากๆ ขณะที่มันเข้าไปอัดแน่นในปากของเพื่อนสาว และมันต้องไม่ใช่ค่อยๆ เอาเข้าค่อยๆ เอาออกค่อยๆ แต่มันต้องดันเข้าไปจนส่วนปลายของมันเข้าไปดันคอหอยของฝ่ายหญิง แล้วฝ่ายชายก็คงจะกดคาเอาไว้ก่อน แล้วค่อยถอยออกมา แล้วจึงกดอัดเข้าไปใหม่อย่างรุนแรงและต่อเนื่องไปเรื่อยๆ ..
“อืม...อูย์...
ผู้ไม่เคยต้องมือชายอย่างวรรณิศา... หลับตาคิดขณะที่มือเรียวเล็กวางกดทาบอยู่เหนืออวัยวะที่เป็นนูนสันเนื้อใหญ่ ที่มันไม่เคยเป็นรองใคร โดยในครั้งนี้นิสิตสาวเลือกใช้นิ้วที่ถนัดที่สุด ทำกิจกรรม และมันก็ได้สำแดงฤทธิ์ของมันอีกครั้ง เมื่อเธอใช้มัน..บี้และ คลึง ตรงปากโพงสวาทที่ตีบเล็ก
“หืม...”
ปลายนิ้วนิสิตสาวเลื่อนสูงขึ้นไปจากโพงเนื้อเล็กน้อย และเป้าหมายนั้นก็เพื่อจะสะกิดบีบทับปลายเนื้อเล็กที่ไวมากต่อการสัมผัส ที่มันยังคงรักษาความอ่อนนุ่มเอาไว้ เนื่องจากยังไม่เคยมีชายใดได้มาจับต้อง.หรือบดบี้มัน ด้วยนิ้ว หรือ ปาก..หรือแม้กระทั่งปลายลิ้น ..โดยที่หญิงสาวก็ไม่เคยปฏิเสธเลยว่า เธอไม่ต้องการจะหาผู้มากระทำ แล้วเธอจะไม่ยินยอม เพราะในตอนนี้หญิงสาวเพียงรอชายในฝันที่เธอคิดและฝันหา แล้ววันนั้นเธอก็จะยอมปล่อยใจ ปล่อยกาย ให้ กับชายผู้นั้นได้กระทำ โดยเธอจะไม่ว่า ไม่กล่าวอะไร..ไม่ว่าชายคนนั้นจะจับ จะต้อง จะจูบ..แม้แต่ โลมเลียตรงส่วนใดบนร่างกายเธอก็ตาม..
“อัก...จ๊วบ.จ๊วบ... อัก จ๊วบ”
เสียงข้างห้องดังเร็วและถี่ขึ้น... คล้ายกับสิ่งที่หญิงสาวจินตนาการไว้.. ขณะที่วรรณิศาเริ่มเสียวจิ๊ด ก่อนหัวใจจะเต้นแรงยังกับเธอไปออกกำลังกายมาใหม่ๆ และสิ่งนั้นหมายความว่าหญิงสาวเดินทางใกล้จะไปถึงปลายทางแล้ว
ดันเข้าไปจนส่วนปลายของมันไปกระแทกเข้ากับคอหอยของฝ่ายหญิงแล้วกดเอาไว้นานก่อน แล้วจึงปล่อยให้ถอยออก แล้วกดอัดเข้าไปใหม่ แรงขึ้น... แรงขึ้น ..แรงขึ้น
“รุนแรง ขึ้นไปเรื่อยๆ”
วรรณิศาคิดเห็นภาพซ้ำๆ ..ขณะปลายนิ้วบี้ แล้วปั่นเป็นวงกลมเหนือติ่งเนื้อจิ๋ว ก่อนเธอจะเพิ่มความรุนแรงขึ้นไปเรื่อยๆ ..จนสุดท้ายนิสิตสาวก็ใช้นิ้วบี้กดกลางหน่อเนื้อเล็กที่บอบบางค้างคาเอาไว้
“โอ๊ย...”
เสียงร้องนั้น ทำให้เอมอรดึงปากที่กำลังดูดแท่งเนื้อเต็มปากของเธอออก.ก่อนจะกล่าวถามเบา
“เสียง ใคร?”
ในขณะที่ชาตรีพยายามที่จะอดกลั้นสิ่งที่เอมอรดึงปากออกในทันทีขณะที่เธอกำลังดูดแท่งสวรรค์ของเขาอยู่ จนมันทำให้ส่วนปลายของนิสิตหนุ่มได้รับความเสียวซ่านจนเขาแทบจะทนเอาไว้ไม่ได้..แล้ว.
“………..”
“ศา... ณิศา... เธอ...อยู่ไหม”
เอมอรสงสัย จึงลองเรียกดูว่าเพื่อนเธอยังอยู่แถวนั้นหรือเปล่า...แต่ผู้อยู่ข้างห้องไม่ตอบ แต่กลับรีบจัดการกับเสื้อผ้าให้เข้าที่ ก่อนจะลุกไปเปิดประตูแล้วเดินออกจากห้องน้ำ.ก่อนที่เอมอรจะต้องร้องด่าว่าคู่สวาทออกมา..
“บ้าๆ ...พี่ชาตรี บ้าๆ ...”
ปลายแท่งเนื้อพ่นน้ำเหนียวขาวขุ่น..ออกมาใส่หน้าสวยของเอมอรจนเต็ม เพราะชาตรีไม่สามารถควบคุมมันเอาไว้ได้ตั้งแต่หญิงสาวได้ถอนปากที่ดูดแล้วรูดปากออก ไปเมื่อสักครู่นั้นเอง...??
……………………………………….
วรรณิศาก้าวออกจากห้องน้ำแล้วรีบเดินกลับไปยังที่นั่ง แต่กลับได้ยินเสียงนุ่นดังแผ่วที่ข้างหู
“ผมเตรียมแปดแสนไว้แล้วนะ..คืนนี้..”
หญิงสาวหันไปมองเจ้าของเสียงที่เข้ามากระซิบที่ข้างหู และแม้ว่าภายในผับมีเสียงดังและมืดสลัว แต่เธอก็จำใบหน้าหล่อคม..ที่แสนยียวน และบ้ากาม..นั้นได้..
“วันนี้ไม่มีอารมณ์... สิบล้านก็ไม่เอา”
ตัวเงินไม่ว่าแปดแสน หรือสิบล้านมันก็คือ...ยอดเงินที่เกินจริง และไม่มีทางจะเป็นไปได้..ดังนั้นที่ทั้งคู่คล้ายกับการต่อรองกันมันก็คือเรื่องล้อเล่น หรือ..ประชดประชันกันแบบไม่มีใครยอมใคร..ที่หญิงสาวและชายหนุ่มต่างรู้แก่ใจดี
“ถ้าจะแพงขนาดนั้น..รอพี่ใช้อย่างอื่นซื้อก็แล้วกัน..”
“แล้วพี่จะใช้อะไร...มาซื้อ”
“หัวใจของพี่ไง”
“ออ....จะจีบว่างั้น...”
“ไม่... ขี้เหร่...ขนาดนี้จีบไม่ลง..”
ดวงตาคมดุของหญิงสาวจ้องไปยังใบหน้าผู้ชายคนแรก ที่บอกว่าเธอไม่ใช่หญิงสาวที่สวย
“ขี้เหร่ กับไม่หล่อแถมมีสัตว์เลี้ยงไว้เฝ้าบ้านอยู่ในปากมันก็ สมกันดีนี่คะพี่”
รอยยิ้มที่มุมปากหล่อ ที่แสดงออกมาเนื่องจากรู้สึกว่า คำพูดคำจา ของนิสิตสาวหน้าสวยคนนี้ มันช่างไม่เกรง หรือกลัวสิ่งใด จนมันทำให้เขาเกิดความต้องการเอาชนะ..
“ตกลงเราสมกัน เราก็มารักกัน”
“สิบล้าน… ค่ะ...อย่าลืมสิพี่อัคคี...”
สมองของเธอเร็วกว่าคอมพิวเตอร์กระมั่งชายหนุ่มคิด..เพราะเขายังกล่าวไม่จบดีด้วยซ้ำ..แต่เธอกับตอบสวนออกมาในทันที..พร้อมมีประโยคเด็ดส่งท้าย..
“แล้วไปบอกเลิกพี่เมย์.ซะ...แล้ว หนูจะรอ”
วรรณิศา กล่าวเสร็จ..เธอก็พาร่างบางก้าวจากคู่สนทนาเมื่อครู่ไปนั่งที่โต๊ะในทันที..
หญิงสาวนั่งลงข้างเอกนักศึกษารุ่นพี่ที่นั่งรออยู่ที่โต๊ะ และ ไม่นานนัก ร่างสูงที่เธอพึ่งจากมาก็กลับมานั่งลงบนโต๊ะที่สาวรุ่นพี่ของเธออีกคนนั่งรอเขาอยู่เช่นกัน
“ศาวันนี้ไปฉลองวันเกิดให้พี่... ที่หอพี่ต่อนะ”
“ดีค่ะ...ไปกันหมดนี้เลยใช่ไหมคะ...”
“ไม่...แค่เราสองคน”
เอกกล่าวสิ่งที่หญิงสาวรู้อยู่แล้ว..ขณะที่ผู้ชวนวางมือลงตรงขาอ่อนของผู้ถูกชวน..
“นะ... ไปกับพี่นะวันนี้”
เสียงอ้อน..ขณะมือหนาเริ่มขยับลูบไปตามโคนขาของหญิงสาวช้าๆ .ภายใต้ความมืดใต้โต๊ะ.
“หยุด.ค่ะพี่เอก..”
“เราเป็นแฟนกัน...ไม่ใช่เหรอ...ศา”
ปลายมือของนักศึกษาหนุ่มมาถึงกลางเป้าที่มีกางเกงยีนหนาขวางกั้นบริเวณจุดซ่อนเร้นที่ตอนนี้มันเต็มไปด้วยเมือกของ วรรณิศา... แต่หญิงสาวก็ยังคงนั่งเฉยจะมีแค่ปากที่กล่าวห้ามเสียงเริ่มขม
“หยุด... พี่เอก”
เอกไม่หยุดแต่เขาเน้นปลายนิ้ว..จนทำให้หญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อย”
“หยุด..ไม่ยังงั้น..ศาจะกลับ..เดียวนี้..”
“ศาไม่กลับหรอก...”
ชายหนุ่มได้ใจ..จึงเบียดร่างใหญ่เข้าไปชิดร่างบาง ในขณะใช้มืออีกข้างโอบรอบไปทางด้านหลังใต้เสื้อ ก่อนจะลูบไปตามหน้าท้องขาวเนียนไปกุมนูนเนื้อของหน้าอกที่มันมีเพียงยกทรงห่อหุ้มเท่านั้น.
“ศาจะกลับ”
หญิงสาวกล่าวแล้วลุกขึ้นยืน ก่อนจะก้าวออกมาจากโต๊ะที่เธอถูกลวนลาม...แต่ในขณะนั้นเอง..
“แก... เดินยังไงวะ...ไม่เห็นคนหรือไง”
ถัดไปสองโต๊ะมีเสียงโว้ยวายดังขึ้น มันทำให้ วรรณิศามองไปดู ก่อนที่จะเห็นชาตรีกำลังถูกชายวัยกลางคนคนหนึ่ง..จับคอเสื้อยกของเขายกขึ้น พร้อมร้องตะครอกใส่ ทำให้หญิงสาวรีบเดินตรงไปยังที่เกิดเหตุในทันที..
“ขอโทษค่ะ...อย่ามีเรื่องกันเลยค่ะ”
“มันเดินชนโต๊ะกูจนแก้วเหล้ากูล้ม..มันต้องชดใช้..”
“พี่ชาตรี..ขอโทษพี่เขาสิ..ค่ะ..”
วรรณิศารีบบอก..ให้ชาตรีทำในสิ่งที่ไม่ทำให้เรื่องครั้งนี้ไม่บานปลาย...
“ขอโทษเฉยๆ กูไม่เอา...มึงต้องกราบตีนกู...อย่างเดียว”
“อะไรวะเรื่องแค่นี้...จะให้กราบตีนกันเลยหรือ...”
เอมมรที่พึ่งมาถึง พูดขึ้นพร้อมชี้หน้าคนที่จะให้แฟนเธอทำในสิ่งที่ไร้ศักดิ์ศรี.. ก่อนคนที่โต๊ะของคู่กรณีต่างพากันลุกขึ้นยืน จนทำให้ วรรณิศาทราบว่าพวกมัน มากันไม่น้อยกว่าสี่ถึงห้าคนเลยทีเดียว..
“อีน้องคนนี้ปากดี...ยังงั้นแกด้วย..ที่ต้องกราบตีนฉัน..”
“อย่าทำอะไรแฟนผมเลย..ผมกราบพี่เดียวนี้.ก็ได้ครับ”
ชาตรีพูดเพื่อจะจบเรื่องนี้ ขณะภายในผับเปิดไฟขึ้น..เนื่องจากได้ทราบว่ากำลังจะเกิดเรื่องชกต่อยกัน ในขณะที่พนักงานสองสามคนของผับรีบเข้ามาแก้ไขสถานการณ์..
“พี่เหน่งครับอย่ามีเรื่องเลยนะครับ...”
“ก็ให้..มันทั้งคู่..มากราบตีนกูเดียวนี้..กูถึงจะยอม..”
ผู้กว้างขวางที่ชื่อเหน่ง..ปล่อยมือจากอกเสื้อชาตรี มายืนยืดอก..แล้วยิ้มเหมือนมันยิ่งใหญ่คับฟ้า..ตามสันดานดิบของมัน และในตอนนี้มันต้องการให้คนมากราบเท้าของมัน.เพื่อแสดงความหน้าใหญ่..เมื่อมันเมา.
“ไม่ต้อง...เรื่องแค่นี้.ต้องกราบเท้ากันมันเกินไป..”
เสียงเล็กแหลมของ วรรณิศาร้องขึ้นเสียงกระด้าง พร้อมใบหน้าถมึงทึงกับความไม่ยุติธรรมในครั้งนี้..
“แก...แน่นักหรือ..อีหนู..”
ไอ้เหน่งได้ยินแค่นั้นมันก็ก้าวเดินเข้าไปหาคนพูด ในขณะชายฉกรรจ์กลุ่มใหญ่ของมัน ขยับตาม
“เอ้ยน้อง เขาพูดถูกแล้วพอกันเสียที…”
นักเที่ยวภายในพับดัง..ที่บางกลุ่ม บางคนก็รีบหนีออกจากผับไป และบางคนก็ต่างพากันมายืนล้อมดูเรื่องราวคนหมางใจกันอยู่ห่างๆ . แต่ในขณะนั้นได้มีเสียงบุคคลที่สามที่อยู่ภายในนั้นกล่าวออกมาเสียงดัง ก่อนที่ผู้พูดจะปรากฏตัว
“พี่อัคคี”
ไอ้เหน่ง กล่าวออกมาเป็นเสียงตกใจเมื่อเห็นหน้าผู้พูดเมื่อครู่.
“ใครมาเสือกเรื่องนี้..พี่เหน่ง. เดียวผมจัดการจะ....”
หนึ่งในกลุ่มไอ้เหน่งนักเลงละแวกแถวรอบรั้วมหาลัย..กล่าวแสดงความใจถึงเพื่อโชว์ลูกพี่เหน่งของมัน แต่มันก็กล่าวได้เพียงแค่นั้น...
“เพี้ย..อัก...”
เพราะอัคคีตบหน้าผู้กล่าวจนหน้าหัน..ก่อนจะเข่าอัดเข้ากลางเป้ากางเกงของมัน..จนร่างสูงนั้นนั่งฟุบลงไปกอดเท้าชายหนุ่มเอาไว้..เพราะความจุกเสียด..
“เหน่ง..พาพวกแกกลับไป..ร้านเขาทำมาหากินแกก็รู้..แล้วยังจะทำ..”
“wfh..wfh..ครับพี่อัคคี...ผมลืมตัวไปครับพี่....ไป..ไป..กลับ..พวกเรา”
วรรณิศามองใบหน้าชายหนุ่มด้วยความทึ่งใน ความกว้างขวาง..ในขณะผู้ที่มาจบเรื่องเพียงคำกล่าวไม่กี่คำ ก็เริ่มก้าวเดินเพื่อออกจากผับ ก่อนที่วรรณิศาจะเห็นนักศึกษาสาวรุ่นพี่ที่ชื่อเมย์ที่มากับอัคคี จะรีบวิ่งเข้าไปเกาะแขนของแฟนหนุ่มเอาไว้ เหมือนต้องการแสดงว่า เธอเป็นเจ้าของชายผู้ยิ่งใหญ่ ที่ทั้งหล่อทั้งแมน..ก่อนเธอจะเชิดหน้าเดินควงชายหนุ่มออกไปยังด้านนอกของผับในทันที่
พนักงานเข้ามาเก็บกวาดบริเวณเกิดเรื่อง ขณะที่ไฟภายในผับจะหรี่ลงสลัวพร้อมมีเสียงเพลงดังขึ้นอีกครั้ง..ก่อนจะมีเสียงกล่าวชวนของเจ้าของวันเกิดขอให้วรรณิศาไปนั่งดื่มกินต่อ
“ศา...เราไปนั่งต่อกันเถอะ”
“ไม่ศาจะกลับ...ไปพี่ชาตรี..เอม..เรากลับกัน..”
………………………………………….
วรรณิศา..สะต๊าดเครื่องรถเก๋งมินิที่ใช้มาไม่ถึงปีของเธออีกครั้ง..หลังจากมันไม่มีที่ท่าว่าเครื่องยนต์รถของหญิงสาวจะติดหลังจากเธอลองสะต๊าดไปแล้วหลายครั้งก่อนหน้านี้ .
“เป็นไง..ศาติดไหม..”
หญิงสาวส่ายหน้าให้เอก..ขณะที่เขาเดินเข้ามาถาม..
“ไปรถพี่เถอะ...พรุ่งนี้พี่จะให้ช่างมาดู.ให้...”
ใบหน้าและแววตา..ของหญิงสาวที่แสดงออกถึงความวิตกกังวล เมื่อรู้ว่าเธออาจจะต้องไปกับหนุ่มรุ่นพี่ที่ตามจีบเธอมาทั้งเทอญแถมยังแสดงสิ่งที่เขาประสงค์ต่อเธอภายในผับเมื่อครู่
“ไปเถอะ ศา..ป่านนี้ชาตรีไปส่งเอมถึงหอพักแล้ว..”
สถานการณ์เช่นนี้ทำให้หญิงสาวคิดว่าเธอควรจะต้องทำยังไงดี ด้วยความสับสน เพราะในตอนนี้เอมอรเพื่อนของเธอก็ซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซค์ของแฟนหนุ่มกลับไปแล้ว
“ไปเถอะ..ไปรถพี่ แล้วพี่จะรีบไปส่งศาที่หอทันที”
รถเคลื่อนออกจากลานจอดของผับ... แล้ววิ่งไปตามถนน ขณะที่วรรณิศาที่ได้ตัดสินเสียงกลับกับเอก ด้วยใจที่ค้านกับความรู้สึก แต่เธอไม่มีทางเลือกอื่น มันจึงทำให้หญิงสาวนั่งนิ่งอยู่ข้างคนขับ ขณะใช้สายตาเพ่งไปข้างหน้าแบบไม่ยอมพูดไม่ยอมจา
“นั่นพี่อัคคีนี่ศา..เออ... เรายังไม่ได้ขอบคุณพี่แกเลยนะเรื่องเมื่อครู่นะ”
หญิงสาวมองตามรถที่เอกพูดถึงที่กำลังเลี้ยวผ่านหน้ารถที่เธอนั่งมาเข้าไปในซอย โดยในครั้งแรกเธอเห็นเพียงอัคคีคนขับคนเดียวชัด. แต่ไม่นานก็ปรากฏหญิงสาวคนหนึ่งลุกโผล่ขึ้นมาตรงเบาะข้างคนขับอีกคน.ทั้งที่ครั้งแรกมองไม่เห็นใคร..
“ร้ายมากนะไอ้เมย์..นั่น ศาเห็นอะไรไหม? เมื่อกี๋”
“เห็นอะไร...ค่ะ”
วรรณิศาเห็นทุกอย่างแต่แกล้ง..
“ก็เมย์ รุ่นพี่ศาปีที่เรียนอยู่ปีสองนั่นไง... ที่มันเพิ่งโผล่หัวขึ้นมา...หลังทำกิจกรรมทางปาก...”
“อะไร มันก็เรื่องของเขา รีบพาศากลับหอเถอะ...พี่เอก”
หญิงสาวรีบตัดบท..เพราะยิ่งพูดถึงมันยิ่งทำให้เธอหนาวตักเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น..
....................................................................
ปากเล็กบางกระทำดังเช่น..ชายหญิงที่ขับรถผ่านไปเมื่อครู่คาดเดาไว้จริงๆ ..เพราะตอนนี้เมย์ก้มหัวลงแล้วห่อปากให้เป็นวงกลมเพื่อให้มันคาบรอบแท่งเนื้อให้กระซับที่สุด ก่อนเธอจะใช้ปากรูดมันขึ้นลง..จนสมาธิในการขับรถของชายหนุ่มผู้ที่ถูกกระทำลดน้อยลง เสมือนกับว่าเขาได้ดื่มสุราเข้าไปเป็นขวดเลยทีเดียวตอนนี้
“อืม..เมย์ถึงบ้าน...แล้ว”
หญิงสาวหยุดการกระทำ..ก่อนที่ทั้งคู่จะพากันลงจากรถ แล้วเดินตรงเข้าไปในบ้านสองชั้นที่ถูกออกแบบสร้างให้มันทันยุคสมัย ที่ตั้งตะง่านอยู่ภายในขอบรั้วเหนือที่ดินไม่น้อยกว่าสองงาน ก่อนที่อัคคีจะผลักประตูให้เปิดออก หลังล็อกของมันถูกเขาปลด
“พี่อัคคี”
เมย์ที่เดินตามอัคคีปิดประตูที่เธอเพิ่งก้าวผ่านเข้าไป ก่อนที่จะใช้เสียงหวานเรียกชื่อผู้ที่เดินนำหน้า จนผู้ที่ถูกเรียกหยุดเดิน..แล้วหันหลังกลับมาใช้สายตาจ้องไปยังร่างอวบในชุดเสื้อยืดรัดรูปกับกระโปรงสั้น ที่ยืนพิงประตูที่ถูกปิดกลับเมื่อสักครู่
“หือ....”
เสียงลมหายใจ มันทำให้ชายหนุ่มทราบอารมณ์ปรารถนาของแฟนสาว เขาจึงเดินเข้าไปยีนอยู่หน้าร่างอวบ ที่ส่งสายตาหยาดเยิ้มจ้องมองชายหนุ่มชนิดไม่กะพริบตา ก่อนที่อัคคีจะค่อยๆ ลงไปนั่งคลุกเข่าลงต่อหน้าหญิงที่หายใจแบบระทดระทวย
“อุย...พี่อัคคี..”
จมูกโด่งใช้ถูไถไปตามขาอ่อนใต้กระโปรงสั้นจิ๋ว พร้อมกับสูดดมกลิ่นจากเนื้อสาว จนทำให้นักศึกษาสาวเรียกชื่อชายหนุ่มเสียงหวาน ในขณะที่ปากหนาเริ่มเร่งระดมจูบไปตามขาอ่อน แล้วจึงค่อยๆ เลื่อนลุกขึ้นไปตามโคนขาจนหัวของชายหนุ่มมุดหายเข้าไปในกระโปรงสั้น ก่อนที่จมูกของชายหนุ่มจะรับทราบถึงกลิ่นคาวของน้ำเหลว ที่หญิงสาวขับออกมาจนเปียกเต็มกางเกงชั้นในสีเนื้อของเธอ
“..พี่..อูย์..หืม...”
เสียงบ่งบอกว่าอารมณ์ที่เกิดกับเมย์มันถึงจุดไหน ในขณะขาทั้งคู่ของเธอถูกบังคับให้บีบชิดเข้าหากัน...ก่อนมือใหญ่จะดึงกางเกงชั้นในเนื้อบางที่ปิดปากโพงเนื้อที่กำลังขับเมือกเหลวที่ธรรมชาติสรรค์สร้างออกมาอย่างพรั่งพู เนื่องจากมันเตรียมรอรับสิ่งแปลกปลอม ที่จะเลื่อนเข้ามาภายในให้สะดวกขึ้น.
“อูย... เมย์ใจจะขาด.แล้ว..พี่จ๋า...”
เมื่อสิ่งที่ขว้างกั้นรอยแยกเนื้อถูกถอดออกไป... มันทำให้ชายหนุ่มมองเห็นเหล่าเส้นไหมสีดำ ที่ปกคลุมอยู่เต็มโหนกเนื้อใต้กระโปรงมากมาย ก่อนที่นักศึกษาสาวจะขยับขาให้ห่างออกจากกัน เพราะว่าหญิงสาวต้องการจะให้ใบหน้าที่อยู่ห่างจุดซ่อนเร้นเพียงไม่ถึงคืบ ได้ขยับเข้าไปสัมผัส ร่องเนื้อแย้มทีซ่อนอยู่ได้ถนัด แต่ไม่นานนักรอยแยกบนโหนกเนื้อก็ต้องแยกออกจากกันเพิ่มขึ้นไปอีก เมื่อมันถูกลิ้นหยาบของชายหนุ่ม ดันแทรกเข้าไประหว่างกลางของร่องเนื้อที่เบียดชิด
..................ตามต่อนะครับ....................
วรรณิศาจำใจต้องไปกับนักศึกษาหนุ่มรุ่นพี่ที่ชื่อเอก และเรื่องนี้มันคือการเริ่มต้นของตำนานโหด? และอัคคีจะมีส่วนอะไรกับเรื่องที่จะเกิดขึ้นนี้ บทหน้าตามไรท์มานะครับ?
..กระซิบแผ่ว..
- ผู้เขียน
