บทที่ 2 ธุระกิจแห่งตัญหา
2348 คำ
เตียงตรงข้าม..ร้องควาญคางค่อนข้างแรง..ทำให้สายตาผู้ที่พยายามดู ต้องเกิดอาการลุกโพง เมื่อวรรณิศามองเห็นร่างใหญ่ข้างบนเลื่อนใบหน้าของเขาลงต่ำ...
.และไม่นานใบหน้าของชาตรีก็อยู่ต่ำกว่าตำแหน่งสะดือของเอมอรลงไปประมาณหนึ่งคืบ. ก่อนที่ศีรษะของนักศึกษาหนุ่มจะขยับไปมา.และมันก็ทำอย่างนั้นไม่หยุดอยู่แสนนาน..ก่อนที่วรรณิศาจะมองเห็นร่างของเพื่อนสาว กระตุกกว่าสองครั้ง.เป็นอย่างน้อย ...
“อู๊ย...อู๊ยยยย “
มือน้อยของหญิงสาวที่อารมณ์เต็มไปด้วยความรัญจวนเริ่มลูบลงต่ำ เป้าหมายคือตำเหน่งเดียวกันกับใบหน้าชายหนุ่มข้างเตียงใช้ซุก จนปลายนิ้วของเธอสัมผัสพงไหมอันอ่อนนุ่มที่แสนคุ้นเคย ก่อนเรียวนิ้วกลางจะแทรกลงไปตรงส่วนที่เป็นร่องชื้นแฉะ ..ก่อนที่ร่างบางจะสะดุ้ง เมื่อเธอลากปลายนิ้วผ่านจุดที่ไวต่อสัมผัสอันแสนบอกบาง...
“ซีดส์....”
เสียงที่ไม่สามารถควบคุมได้..เผยออกมาจากปากนิสิตสาวแผ่วเบา..ก่อนมันจะเกิดขึ้นต่อเนื่อง เมื่อเธอเน้นใช้ปลายนิ้วกดลงจุดที่มียอดสัมผัสตอบสนองทางเพศ หลายครั้งติด..
“ซีดส์...อูย...”
ร่างบางเกร็งขณะพยายามกลั้นเสียงที่ไม่สามารถหยุดได้ เพียงเพื่อประสงค์ให้มันเกิดเสียงเบาที่สุดเท่าที่จะทำได้ ก่อนที่หญิงสาวจะนอนนิ่งในขณะหายใจเข้า ออกแบบรวยริน
“หือ...หือ..”
ไม่นานนักวรรณิศาก็หันหน้าไปมองดูหนุ่มสาวข้างเตียงอีกครั้ง..ก่อนที่เธอจะพบว่าตอนนี้ทั้งคู่ได้เปลี่ยน ปติกิริยาใหม่..โดยร่างของเอมอรยังคงนอนหงายอยู่เหมือนเดิม แต่เข่าทั้งสองข้างถูกเธอยกขึ้น.. โดยมีร่างของแฟนหนุ่มนั่งอยู่ระหว่างกลางของเข่าคู่ที่ถูกยกขึ้นตั้งชั้น ก่อนที่ชายหนุ่มจะใช้มือทั้งสองข้างเบาะขาคู่อ้าออก..แล้วลวงมือลงไปเพื่อคลำหาเป้าหมายตรงกลางระหว่างสองขาของแฟนสาว ก่อนจะขยับสะโพกเล็กน้อย...
“พี่ชาตรี..อรเจ็บ..”
มันแค่เป็นการขยับเพียงเล็กน้อยแต่ ผู้รองรับการขยับต้องร้องบอก..ถึงความรู้สึกของเธอ มันจึงทำให้ชาตรีใช้มือมาแตะเอาน้ำลายที่ปากก่อนจะเอื้อมมือไปบริเวณที่หญิงสาวบอกว่าเจ็บ .. ในขณะที่วรรณิศาพยายามทำตัวนิ่งคล้ายคนหลับ แต่สายตาคมกับจ้องผ่านความมืดเพื่อ มองดูคู่เสพสวาทแบบตาไม่กะพริบ เพราะสงสัยว่า..แฟนของเพื่อนสาวล้วงมือลงไปทำไม..?? ..
ไม่นานชาตรีก็ขยับก้นถอย...ก่อนที่จะขยับไปข้างหน้าใหม่อีกครั้ง..และครั้งนี้เสียงเตือนถึงความเจ็บปวดไม่ถูกกล่าวออกมาจากปากของเพื่อนวรรณิศา..แต่กลับเป็นเสียงใหม่
“อือ...ซีดส์..”
ชาตรีขยับไม่แรงนักในช่วงแรก..แต่เขาขยับไม่หยุด แถมความรุนแรง และความเร็ว ก็ได้ถูกเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ตามลำดับ.และแน่นอน.ปลายนิ้วของวรรณิศาถูกใช้กดเน้น ไปที่จุดยุทธศาสตร์ของเธออีกครั้งตามจังหวะโยกของชายหนุ่ม.ที่กระทำ แรงขึ้น แรงขึ้น จนมันกลายเป็นการกระแทก..แล้วจึงเปลี่ยนเป็นกระแทกแบบโหมกระหน่ำ.. จนเรียวมือเล็กของคนที่เฝ้าดู ต้องเผลอ บี้บดไปตรงบริเวณปลายติ่งเนื้อแห่งความปรารถนาของเธอ ให้รุนแรงตาม..และไม่นานร่างของหญิงสาวก็ต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อปลายนิ้วเน้นหนัก จนร่างบางต้องกระตุกติดต่อกันหลายครั้ง ในขณะที่ร่างใหญ่ที่ขยับเร็วอยู่บนเตียงฝังตรงข้าม ก็ล้มฟุบตัวลงบนร่างเนียนขาวที่หายใจรวยรินข้างล่างเมื่อจุดสุดของเธอได้ผ่านไปเมื่อครู่เช่นกัน...
......................................................................
ขณะที่วรรณิศากำลังแปรงฟันอยู่ภายในห้องน้ำก่อนที่จะอาบน้ำ อันเป็นภารกิจของเธอในทุกๆ เช้า ก่อนจะไปเรียน แต่หูของเธอก็ได้ยินเสียงเปิดประตูห้องน้ำเปิดอ้าออก ก่อนจะมีผู้ชายที่มีเพียงผ้าขนหนูห่อช่วงล่างเอาไว้ผืนเดียว เล็ดลอดเข้ามา..
“พี่ชาตรี... เข้ามาทำไม?”
“จุ๊.จุ อย่างพูดดัง เอมกำลังหลับ…”
“หยุดเลยนะ...ไม่ต้องเข้ามา...”
ดวงตาคมดุของหญิงสาวจ้องมองร่างหนาขณะกล่าว
“เป็นไร...? ศา เมื่อคืนพี่รู้นะ... ว่าเธอแอบดูเรา...มามะพี่ช่วย...”
ชายหนุ่มก้าวเข้าหาร่างเล็กแบบชะล่าใจ จึงทำให้เขาต้องร้องออกมาเสียงหลง..
“โอ๊ย...”
เข่าของหญิงสาวกระทุ้งเข้าจุดสืบพันธุ์ของหนุ่มหื่น ก่อนที่ร่างใหญ่จะฟุบลงไปนั่งคลุกเข่า ในขณะที่มือทั้งสองข้างกุมของหวงเอาไว้ ก่อนที่หญิงสาวจะถุยยาสีฟันที่มีอยู่เต็มปาก ใส่ใบหน้าเย้เกของชายผู้พยายามลุกล้ำ ก่อนกล่าว
“จำไว้... แล้วได้อย่ามาตอแยกับฉันอีก... ไอ้คนเลว”
.............................................................
เอมอร..นั่งลงข้าง วรรณิศา ด้วยใบหน้าอิ่มเอม ก่อนที่อาจารย์จะก้าวเข้ามาภายในห้องเรียน จนทำให้ทั้งห้องเงียบทั้งๆ ที่ก่อนหน้า มีเสียงพูดคุยกันดังจอแจไปทั่ว
อาจารย์หญิงสูงวัย อธิบายถึงสูตรคำนวณที่ยากที่จะเข้าใจ ได้ไม่นานวรรณิศาก็ถูกสะกิด
“ศา... เราขอคุยด้วย... หน่อยซิ”
เอมอรมองตามวรรณิศา ที่ลุกเดิมตามเพื่อนนักศึกษาร่วมคณะปีหนึ่งอีกคน ออกจากห้องเรียนไป ก่อนจะส่ายหัวไปมา เพราะหญิงสาวรู้ดีว่าเพื่อนคนนี้ประสงค์สิ่งใดกับวรรณิศา
“ศาช่วยเราด้วย... พี่เขามาทวงเงินเรา และตอนนี้ เขารอเราอยู่ตรงหน้าตึก... เธอไม่ช่วยเรา เราต้องตายแน่ๆ”
“ไหน? คนไหน”
“นั่นพี่เขาอยู่นั่น”
วรรณิศามองจากตึกเรียนลงไป ทำให้เธอมองเห็นบุรุษหนุ่มสวมแว่นกันแดดสีดำคนหนึ่ง กำลัง ยืนกอดอกพิงรถเก๋งคันงามเหมือนกับว่าเขากำลังรอใครสักคน..
“ปลาเธอจะให้เราช่วย... เรื่องเงินอีกใช่ไหม”
วรรณิศา มองเพื่อนสาวที่อยู่ในชุดผ้า... หน้า... ผม... ที่มีการดูแลเอาใจใส่อย่างดี โดยเฉพาะ โทรศัพท์มือถือ และกระเป๋า ที่เพื่อนของเธอคนนี้ใช้ มันล้วนแต่เป็นของดีมีราคา และวรรณิศาก็รู้ว่านั้นมันเป็นของใช้ที่เกินตัว สำหรับคนในวัยศึกษา และ ยังเกินฐานะการเงินของผู้ใช้อย่างปาจารีณ์ จนทำให้เธอต้องไปกู้ยืมเงินนอกระบบ ที่มีอยู่ทั่วไปนอกรั้วมหาวิทยาลัยดังแห่งนี้ เพื่อเธอจะได้นำมันมาตอบสนองความฟุมเฟื่ยที่เกินตัว จนในที่สุดการติดตามทวงหนี้ที่มีอัตราดอกเบี้ยอันแสนหฤโหดก็ต้องเกิดขึ้น และ นี่มัน ไม่ใช่เป็นครั้งแรกของนิสิตสาวเพื่อนคนนี้ของเธอ
“เท่าไร... ปลาครั้งนี้...”
“สามหมื่น”
หญิงสาวตาโต กับจำนวนเงินที่เปรียบเทียบกับค่าใช้จ่ายในวัยเรียนของพวกเธอ... มันก็คือจำนวนเงินมากมายจนเกินปัญญาที่จะจ่ายได้... อย่างแน่นอน
.........................................................
“เพื่อนหนูยังไม่มีจ่ายต้นทั้งหมดในวันนี้ เรารอเงินอยู่ วันนี้เราจะจ่ายได้เพียง ดอกเบี้ยกับต้นนิดหน่อยค่ะ”
วรรณิศา ลงจากตึกเรียน มายืนประจันหน้ากับชายในแว่นดำ ขณะเพื่อนเจ้าปัญหายืนก้มหน้าหลบอยู่ทางด้านหลังของหญิงสาวนิ่งขณะที่เธอต่อรอง
“ครับ... แต่ว่าน้องปาจารีณ์ พัดผ่อนมาหลายครั้ง และวันนี้น้องก็นัดให้เรามารับทั้งต้น และดอกทั้งหมด..ใช่ไหม? ครับน้อง”
เสียงทุ้มกล่าวสุภาพอธิบายความ ในขณะเอียงใบหน้าหล่อคม ไปถามหญิงสาวที่หลบอยู่ด้านหลัง ผู้อาสามาต่อรอง จนวรรณิศาได้ทราบข้อมูลใหม่
“อ้าว... แกนัดพี่เขามาเอง... แถมบอกว่าจะจ่ายทั้งหมด แล้วทำไหม บอกฉันว่าจ่ายต้นนิดหน่อยกับดอกก็ได้”
“ก็เรา..ก็..ก็..เคยจ่าย..แบบนี้นี่..ศา”
“ครับ...นั่นก็เพราะว่าน้องปาจารีณ์ ในช่วงแรกๆ ก็ยังไปชำระให้เราบ้าง ไม่ชำระบ้าง แต่ตอนหลังๆ ...น้องก็หลบเลี่ยงมาตลอดนะสิครับ และในวันนี้น้องเขาก็ได้ตกลงว่าจะชำระให้เราทั้งหมด...”
“แล้วแกไปตกลงกับพี่เขายังงั้น..แล้วเงินเราไม่พอ แล้วจะให้เราทำยังไง? ปลา”
“ศา..เรา..เรา..”
“ไม่เป็นไรครับ ..ถ้าไม่มีจริงๆ ก็คงมีวิธีเดียวตามข้อที่เคยตกลงกันไว้...ที่น้องปราจารีณ์เองก็ทราบดี”
“เอ๊ะ..รอเดียวนะคะ... หนูขอปรึกษากับเพื่อนหน่อย”
วรรณิศากล่าวจบก็ลากแขนเพื่อนออกมาเพื่อจะคุยกันสองคน…
“แกไปตกลงจะยอมนอนกับพวกมันใช่ไหม... ไอ้ปลา”
นิสิตสาวหน้าตาบึ้งตึงขณะถามเพื่อนสาว เพราะเธอรู้ว่าข้อตกลงที่ว่านั่นคืออะไร?
“ใช่... ใช่.ศา.. ถ้าแกไม่มีเงินให้ฉันยืมจ่ายหนี้พี่อัคคีวันนี้ ฉันก็คงต้องไปกับพี่เขา”
วรรณิศาหน้าเสีย... กับความเหลวแหลกของเพื่อน
“ฉันนะช่วยแกได้... แต่ต้องให้ฉันโทรไปให้แม่โอนเงินมาให้ แต่นี่มันสามหมื่นเลยนะ ฉันจะให้เหตุผลอะไรกับท่านอีก ครั้งก่อนแกก็ให้ฉันหลอกให้ท่านโอนมาให้แกแล้วหมื่นห้า.”
“เรื่องนั้นก็ไม่เป็นไร..พี่เขาก็ออกหล่อ.. ก็แค่เพียงพี่อัคคียอมรับฉันเป็นแฟน ฉันก็ยอมเขาทุกอย่างอยู่แล้ว... แต่นี่มันเป็นการชดใช้หนี้.. ฉันจึงรับมันไม่ได้...”
ใช่ชายหนุ่ม หน้าคม ผิวขาว ตัวสูงดูสง่าภายใต้เสื้อเชิ้ตสีเข้มกับกางเกงยีนสีเก่าที่ดูมาดแมนเป็นที่สุด แต่จิตใจของบุรุษหนุ่มคนนี้สิหื่นในกาม... จนน่ารังเกียจ ..วรรณิศาคิดในขณะที่หันไปมองผู้มีธุรกิจเกี่ยวกับเงินกู้มหาโหด
“ไม่นะ ปลายังไงเราก็ต้องมีศักดิ์ศรี... แต่ต้องรอให้ฉันโทรบอกแม่โอนเงินมาให้ ฉะนั้นตอนนี้เราต้องไปบอกเลื่อนเขาก่อนก็แล้วกันนะ...”
“ขอบใจนะศา... ฉันคงรอไม่ได้... อะไรมันจะเกิดก็ให้มันเกิด”
“เอ๊ย... ไม่ได้นะแกคิดให้ดีๆ ก่อน”
การทักท้วงไม่เป็นผล เมื่อร่างเล็กเดินตรงไปคุยกับบุรุษหนุ่มที่ยืนกอดอกอยู่ข้างรถเพียงชั่วครู่ ก่อนที่ทั้งคู่จะพากันขึ้นรถเก๋งคันงาม.ขับออกจาก บริเวณลานจอดรถของมหาวิทยาลัยไปโดยที่วรรณิศาไม่ทันได้ทักท้วงอะไร
“วรรณิศา... น้องมาทำอะไรอยู่ตรงนี้”
หญิงสาวที่ยืนมองดูรถที่พาเพื่อนเธอไปหันไปมองผู้มาทัก ก่อนจะพบว่านั่นคือหนุ่มรุ่นพี่ปีสามในคณะที่เธอเรียนนั่นเอง
“มาสูดอากาศเล่นค่ะ... พี่เอก”
“มาสูดอากาศ?”
หญิงสาวเห็นใบหน้างงๆ ...เกิดขึ้นกับหนุ่มรุ่นพี่ที่ตามจีบเธอตั้งแต่ต้นเทอญ จนมันทำให้นักศึกษาทั้งคณะ แซวกันว่าทั้งคู่เป็นแฟนกัน...ก่อนที่จะหันกลับไปมองรถที่กำลังพาเพื่อนเธอวิ่งห่างออกไปจนลับสายตา..
…………………………..
หญิงสาวในชุดนักศึกษา นั่งระทึกใจอยู่ภายในห้องนอนหรูหรา ที่อัคคีบอกให้เธอรอ และจากข้อตกลงที่นิสิตสาวต้องยินยอมพร้อมใจ ใช้ตัวแลก กับเงินต้นพร้อมดอกเบี้ยที่เธอยืมมา ทั้งๆ ที่นักศึกษาสาวลังเลในตอนแรก แต่เมื่ออารมณ์บางอย่างในตัวเธอในตอนนี้ได้ก่อตัวขึ้นจากบรรยากาศรอบๆ ตัว และ จากความพึงพอใจต่อชายหนุ่มที่ชื่ออัคคีเป็นทุนเดิม มันเริ่มทำให้หญิงสาวมั่นใจว่าเธอคิดถูก เพราะเลือดสาวในกายเธอมันกำลังวิ่งพล่าไปทั่วร่าง เพราะความรู้สึกที่มันแสนจะรัญจวนใจในอารมณ์แห่งกามตัณหาเป็นอย่างยิ่งแล้วในตอนนี้
“เอีอด...”
เสียงประตูเปิดอ้าออก... ทำให้จิตใจของหญิงสาวยิ่งตื่นเต้นในสิ่งที่จะได้พบพาน จนมันทำให้ขนทั่วทั้งร่างสาวลุกชันขึ้น เมื่อเธอรู้สึกถึงร่างแกร่งที่เข้ามาโอบกอดจากทางเบื้องหลัง ก่อนที่ใบหูจะถูกสัมผัสคลอเคลียจากริมฝีปาก
“หื่น...”
เสียงหายใจติดขัดจากอารมณ์ของตัณหา ที่มันกำลังเผาผลาญจิตใจของนิสิตสาว เมื่อมือใหญ่จากด้านหลังอ้อมมาปลดกระดุมตราของมหาวิทยาลัยออกที่ละเม็ด ก่อนที่เสื้อและบราตัวเล็กจะหลุดออกจากร่าง เนื่องจากปลายนิ้วที่บิดปลดล็อกระหว่างทรวงอกตูมที่เติบโตไม่เต็มนักให้หลุดออก ก่อนที่ปทุมถันเล็กทั้งคู่จะถูกเคล้าคลึงด้วยสองมือจากชายด้านหลัง
มือหนาข้างหนึ่ง... เริ่มลูบลงต่ำผ่านหน้าท้องเนียนขาว ก่อนจะลูบผ่านเหนือกระโปรงตามระเบียบปฏิบัติของมหาลัย ที่นิสิตสาวสวมใส่ตามอย่างเคร่งครัด จนมือของบุรุษหนุ่มไปหยุดกุมอยู่ตรงบริเวณนูนเนื้อสาวก่อนบีบขยำเบาจนทำให้ร่างบาง ถึงกับสั่นสะท้านแม้ว่ามันเป็นการสัมผัสจากภายนอกผ้าเท่านั้น.
“โอย...อูย์...”
เสียงร้องแผ่วเบาจากการถูกเร่งเร่าให้เพลิงเสน่หาประทุ จนมันทำให้หญิงสาวต้องใช้มือเล็กเข้าไปกุมมือใหญ่กดลงบนนูนเนื้อที่มีเพียงกระโปรง และ บราเซียร์ตัวจิ๋วข้างในขว้างกั้นอยู่... อย่างลืมตัว
ร่างใหญ่พลิกนักศึกษาสาวกลับ...ก่อนจะใช้ปากหนาประกบริมฝีปากสวยของหญิงสาวเอาไว้ ก่อนที่ดวงตาดำคมของหญิงสาวจะลุกวาวขึ้นด้วยความตกใจ!!
..............ติดตามต่อนะครับ.............
คงจะเดาไม่ยากนะครับว่าวรรณิศาคือตัวเอกฝ่ายหญิงของเรื่อง...แต่สำหรับตัวเอกฝ่ายชายไรท์ขอบอกว่าเขาก็เผยตัวออกมาแล้วเช่นกัน...แต่เอ๊ะ พบกันครั้งแรกมันก็ไม่สวยซะแล้ว? แต่ถึงจะยังไงก็ลองติดตามอ่านนิยายเรื่องนี้ต่อนะครับ ไรท์รับประกันว่ารี๊ดต้องไม่ผิดหวังอย่างแน่นอนครับ..
... กระซิบแผ่ว.....
- ผู้เขียน
