บทที่9 มันเกิดขึ้นอีกแล้ว
3137 คำ
อาจารย์ผู้ที่สอนเกี่ยวกับตำนานมหาลัยกล่าวจบ ก่อนที่จะหันไปมองนักศึกษาสาวที่อ้างว่าเธอได้ประสบเหตุเหมือนดังเช่นตำนาน...ก่อนที่อาจารย์หนุ่มใหญ่จะกล่าวต่อ
“นายเอกเป็นนักศึกษารุ่นพี่ของเธอ และเป็นคนที่ชอบเล่นอะไร พิเรนทร์ๆ ดังนั้นเรื่องนี้อาจเป็นเพียงการล้อเล่นสนุกๆ ของเขา...และ ในเวลานี้นายเอกอาจจะกำลังฉลองวันเกิดอย่างสนุกสนานอยู่ที่บ้านของเขาที่ต่างจังหวัดก็อาจเป็นได้”
“ไม่จริง...หรอกค่ะอาจารย์...นี่มันเป็นเรื่องจริง...หนูสาบานได้..”
“ถ้าหนูยังไม่เชื่อการล้อเล่นจนเลยเถิดในมหาลัยของเรา...ก็ถามนายอัคคีศิษย์เก่าของมหาลัยเราดูสิ เพราะเขาก็ตัวร้ายเลยนะสำหรับเรื่องนี้”
อธิการหญิงกล่าวจบก็หันหน้าไปทางวรรณิศา เหมือนจะบอกว่าให้หญิงสาวถามชายหนุ่มที่มาพร้อมกับเธอในเรื่องนี้
“ใช่.เรื่องล้อเล่น และอำกัน มีตั้งแต่ผมเรียนอยู่ทีนี่ และ เรื่องนี้ผมให้ความเห็นกับน้องวรรณิศาไปแล้วว่าเอกอาจอำเธอเล่น จะเชื่อไม่เชื่อก็คงแล้วแต่เธอแล้วล่ะครับ...”
อัคคีกล่าวในสิ่งที่เขาพยายามทำเต็มที่แล้วขณะวรรณิศาใบหน้าบูดบึงเพราะ ชายคนเดียวที่เห็นศพของเอกกล่าวออกมาเช่นนั้น
“...................”
ในขณะที่ตำรวจคนเดียวในห้องได้กล่าวสรุปเรื่องนี้ให้เป็นไปตามกฎหมายที่เขาที่เขามีหน้าที่ต้องปฏิบัติ
“เอาละ...ครับน้อง วรรณิศายังไงผมก็ยังไม่ทิ้งเรื่องนี้หรอกครับ..แต่ในตอนนี้เรายังไม่มีศพ ดังนั้นเราจึงยังไม่มีคดีครับ”
ผู้หมวดหนุ่มกล่าว ก่อนที่เรื่องนี้จะหาจุดสรุปไม่ได้
“และเรื่องนี้คงต้องรออีกสี่สิบแปดชั่วโมงตามกฎหมายที่ว่าด้วยเรื่องคนหาย และภายในช่วงเวลาที่ผมว่า ถ้านายเอกไม่ปรากฏตัว เราจึงจะมาว่ากันอีกที่... เอาละครับ ตอนนี้ผมคงต้องขอลากลับก่อนนะครับเพราะผมมีงานราชการต้องไปทำครับ.”
วรรณิศากำลังขยับจะพูด แต่ถูกอัคคีรีบสะกิดที่แขน จนทำให้หญิงสาวต้องหันหน้าไปมองชายหนุ่มที่พยายามบอกว่าสมควรพอได้แล้ว พร้อมยังส่ายหน้ายืนยันสิ่งที่เขาประสงค์
………………………………………….
“พี่อัคคี...ไม่น่าห้ามศา”
วรรณิศาหน้างอเป็นม้าหมากรุกขณะกล่าวกับคนที่กำลังขับเคลื่อนรถออกจากที่จอด.
“พี่ว่าเรารอ...และคงไม่นานหรอก เพราะว่าถ้านายเอกไม่โผล่มา เรื่องนี้ก็ต้องกระจ่างเอง”
“พี่อัคคีก็..ไม่เชื่อศา..”
หญิงสาวกล่าวเสียงขรมขณะหน้าสวยงอยังกับม้าหมากรุก
“พี่เห็นศพเอกกับตา และ แม้ว่าใครจะคิดว่าเอกเล่นตลกก็ช่าง แต่ให้ศาจำไว้...พี่เชื่อศาร้อยเปอร์เซ็นต์..”
คำของชายหนุ่มทำให้หญิงสาวใช้ความเงียบเป็นคำตอบ ..ด้วยหัวใจที่เกิดความอบอุ่นกับคำกล่าวนั้น
“พี่ส่งน้องศาแค่นี้นะ”
“ขอบคุณพี่อัคคีที่มาช่วยเป็นธุระให้ ศาทั้งวัน”
“ไม่เป็นไร ครับ แต่เออ..น้องศาเอากุญแจรถของศามาให้พี่สิ”
“ทำไม? ค่ะ”
“ก็รถเราสะต๊าดไม่ติดใช่ไหม? และตอนนี้มันจอดอยู่ที่หน้าผับไม่ใช่เหรอ”
นิสิตมองหน้าหล่อด้วยใบหน้าแสดงออกถึงความสงสัย
“ไม่มีอะไร พี่จะให้เด็กที่ร้านเช่ารถของพี่ไปดูให้ ถ้ายังไงพี่จะให้คนขับไปส่งที่หอศานะ”
“อ๋อ..งั้นศาขอบใจค่ะ และถ้ามีค่าใช้จ่ายยังไงก็บอกศามานะคะ”
“งั้นก็ไปพักผ่อนเถอะ...พี่เห็นน้องศาไม่ได้นอนมาแทบทั้งคืน. และสำหรับค่าใช้จ่าย เสร็จแล้วค่อยมาว่ากันนะ”
วรรณิศา ยกมือไหว้อัคคีชายผู้มาส่งและยังอาสาไปเอารถให้เธอ ด้วยความรู้สึกดีๆ ที่มันกำลังก่อตัวขึ้นในจิตใจ..
“เออ..น้องศาถ้าเห็นรถจอดอยู่ที่หอ กุญแจรถพี่จะให้เด็กวางไว้บนล้อหน้าด้านคนขับนะ”
“ค่ะ พี่อัคคี”
.............................................................
วรรณิศาสะดุ้งตื่นขณะนอนอยู่บนเตียงภายในห้องพักของหอมหาวิทยาลัย ที่อัคคีมาส่งเธอตอนบ่ายแก่ๆ
“อือ...ซิดล์...”
หญิงสาวที่พึ่งตื่นหันหน้าไปยังโต๊ะคอมพิวเตอร์ภายในห้องพักที่มาของเสียง ก่อนจะพบร่างเล็กในชุดนอนของ เอมอรกำลังนั่งจ้องจอคอมฯ อยู่อย่างตั้งใจ โดยมือข้างหนึ่งของเพื่อนสาวล้วงหายเข้าไปในซอกขา ส่วนมืออีกข้างใช้ลูบอยู่ที่ปลายปทุมถันของเธอไปมา ในขณะทปากเล็กส่งเสียงครางออกมาเป็นระยะ..
“แกทำอะไรของแกวะ...เอม”
เอมอรสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะหันหน้ามาทางเพื่อนสาว ที่เธอไม่เคยคิดอายในทุกๆ เรื่อง
“ก็ไอ้นิกส์มันให้ไอดีแว๊บแค๊มนี้มา.. แกมาดูสิฉันเข้าไปส่องดูจึงพบว่า พวกมันเอากันโชว์เน็ตสดๆ เลย แกดูสิผู้ชายก็ตัวใหญ่ม๊ากๆ แต่ปิดหน้าวะ ส่วนไอ้ผู้หญิงก็สวยสู้ฉันก็ไม่ได้สักกะอย่างอิอิ...”
วรรณิศา...ลุกจากที่นอนแล้วเดินไปมองที่จอ เธอจึงได้พบการถ่ายทอดภาพสดจากทางอินเทอร์เน็ต ที่ตอนนี้มีชายหญิงวัยรุ่นคู่หนึ่ง กำลังร่วมรักกันอยู่บนเตียง ที่มองดูก็คล้ายๆ กับห้องในหอพักนักศึกษาทั่วไป แบบไม่คิดที่จะอายผู้คน ที่ได้พาเข้าไปส่องดูทั้งคู่เริงรักกันทางอินเทอร์เน็ตแบบสดๆ กว่าสองร้อยวิวไปแล้ว..
“แกดูสิ...ไอ้ศาของมันใหญ่ยาว.ขนาดไหน..”
ภาพฝ่ายชายที่ยืนอยู่ที่ขอบเตียงขยับเอวถอยออกช้าๆ จนเผยเห็นท่อนเนื้อที่แทรกเข้าไปในเหลือบเนื้อของหญิงสาววัยรุ่นภาพชัดแจ๋ว จนทำให้ผู้ดูผ่านมุมกล้องนี้ สามารถมองเห็นแท่งเนื้อใหญ่มุดขยับเข้าขยับออก จนความใหญ่มันทำให้กลีบเนื้อปากโพงของฝ่ายหญิงลู่บานเข้าบานออกตามการขยับ
“เอ้ย..หลุดจนได้..”
เอมอรตกใจร้องเสียงหลงเมื่อจังหวะที่ฝ่ายชายดึงท่อนสวาทขึ้นมัน แต่กลับหลุดออกมาโพลงเนื้อจนมองเห็นรูเนื้อเยิ้มเป็นช่องกว้าง
“ว้าย..ตายแล้ว..”
เอมอรร้องเสียงหลงอีกเมื่อเธอเห็นท่อนเนื้อกดสวนกลับเข้าไปใหม่ จนส่งให้เนื้อตรงส่วนนั้นผลุเข้าไป จนมองดูน่าหวาดเสียว
“โอ้ย... มันทำได้ทรมาน...จิตใจของฉันจริงๆ โว๊ย...นังศา... ซิดส์...”
เอมอร...ใบหน้าขณะกล่าวได้แสดงออกถึงความต้องการทางเพศอย่างแรง..ขณะวรรณิศาส่ายหน้าสวยไปมาก่อนกล่าว
“เออ...แกดูเถอะฉันไปนอนละ...เมื่อคืนฉันแทบจะไม่ได้นอนเลย...”
“ไปรีบ...ไป.ฉันดูคนเดียว...จะได้ทำร้ายตัวเองได้ถนัดหน่อย...”
วรรณิศามองดูมือของเพื่อนสาวร่วมห้องที่ยังใช้ถูไถไปยังกลางหว่างขา ก่อนเธอจะส่ายหน้าไปมาอีกครั้งก่อนจะเดินกลับไปล้มตัวนอนลงไปที่เตียงของเธอ
ภาพการร่วมรักผ่านทางอินเทอร์เน็ต..กำลังเข้มข้นสุดๆ เมื่อร่องเหลือบของฝ่ายหญิงสามารถที่จะรองรับอาวุธของฝ่ายชายได้แล้ว...หลังจากผ่านการนำร่องอยู่นาน..มันจึงทำให้การขยับโยกถูกกะทำให้เร็วขึ้นไปอีก.
“พี่ชาตรีมาหาที่หอหน่อยสิมีเรื่องปรึกษา....อะไร? นะ ไม่ว่างเหรอ....ไม่ไม่เรื่องนี้ด่วนพี่ต้องมาให้ได้ ...ได้ๆ ดึกแค่ไหนเอมก็จะรอ...”
เอมอรโทรไปชวนให้แฟนหนุ่มคู่ขามาหาเธอที่ห้อง เพื่อประสงค์จะดับอารมณ์ที่กระเจิดกระเจิง คือเสียงที่วรรณิศาได้ยินเป็นสิ่งสุดท้ายก่อนที่หญิงสาวจะผล็อยหลับไปอีกครั้ง..
หลังโทรศัพท์เรียกแฟนหนุ่มให้มาดับเพลิงอารมณ์แห่งความต้องการ ที่ทำให้เอมอรร้อนรนแทบจะมอดไหม้ จนหญิงสาวต้องคนมาช่วยดับ สิ่งที่แล่นพล่านไปทั่วกายสาว เพราะว่าเพียงปลายนิ้วที่ล้วงลึกเข้าไปจนสุดในขณะนี้นั่น มันคงเป็นเพียงการบรรเทาความต้องการของหญิงสาวได้บ้างเท่านั้น..
“ซีดส์..”
สายตาจ้องแบบไม่ยอมละจากจอคอมพิวเตอร์... ขณะปลายนิ้วข้างหนึ่งบีบบี้ปลายปทุมถันที่แข็งเป็นไต เพื่อเป็นการเร่งเร่าอารมณ์ ส่วนมืออีกข้างเอมอรใช้นิ้วกลางที่ยาวสุดล้วงลึกเข้าไปในช่องสวาท ก่อนที่จะงอนิ้วครูดผนังเนื้อภายในเป็นจังหวะ จนร่างเล็กสะดุ้งทุกครั้งเมื่อปลายนิ้วครูดเนื้อบางภายในที่ไวต่อการสัมผัส จนร่างของเอมอรต้องเกร็งหงายอยู่บนเก้าอี้...ก่อนที่จะกระตุกติดกันสามถึงสี่ครั้งเป็นอย่างต่ำ
หญิงสาวสำเร็จความใคร่ด้วยตัวเองไปแล้ว... แต่การขยับโยกกันในจอยังไม่หยุด แถม มันยังเป็นตอนที่ฝ่ายชายกำลังดึงเอาอวัยวะสืบพันธุ์ออกจนเหมือนว่าท่อนเนื้อกำลังจะหลุดออกจากรูที่มันเคยเสียบคาอยู่ จนเจ้าของรูสวาทต้องยกก้นเนียนสวยของเธอให้ลอยตาม เหมือนกับว่ากลัวมันจะหลุดออกไปจริงๆ ก่อนที่รูที่ยังอมแท่งสวาทอยู่จะถูกแทงสวนกับเข้าไป จนเนื้อนุ่มรอบๆ ปากช่องสวาทถึงกับหลุบลู่เข้าไป...เพราะขนาดของช่องเหลือบนั้นมันเล็กกว่าสิ่งที่ลุกล้ำมาก ดังนั้นร่างเล็กที่ถูกกระทำ...จึงต้องสะดุ้งเอือก..
“พี่ชาตรีทำอะไร...อยู่นะ...ทำไมไม่รีบมา..”
เอมอร..บ่นถึงสิ่งที่เธอรอคอย ก่อนจะล้วงเอา แท่งพลาสติก (เซ็กส์ทรอย) ที่เลียนแบบมาจากอวัยวะเพศชาย ที่นิสิตสาวได้สั่งซื้อจากทางอินเทอร์เน็ตออกมาจากที่ซ่อน
“บ้าเอย..เล็กกว่าของเขาอีก..ครั้งหน้าฉันจะสั่งแบบบิ๊กไซค์.....”
นัยน์ตา แสดงออกถึงความผิดหวัง เพราะแท่งพลาสติกยาวสี่นิ้ว ที่ได้ถูกใช้ทำกิจกรรมซิวหาพาเพลิน ของหญิงสาวมาแล้วหลายครั้ง ตอนนี้มันกลับมองดูเล็กลงถนัดตา เมื่อนำไปเทียบกับไอ้หนุ่มปิดหน้าที่กำลังร่วมเพศกันสดๆ ผ่านทางอินเทอร์เน็ตในขณะนี้
แต่นักศึกษาสาวก็จำใจใช้ ด้วยการล้วงเอาซองพลาสติกเล็กๆ ขนาดประมาณนิ้วคูณนิ้ว ออกมาแกะ แล้วควักเอาถุงยางอนามัยออกมารูดครอบแท่งเซ็กทรอยขนาดเขื่องเอาไว้ ก่อนที่จะนำมันเลื่อยลงไปถูไถตามร่องเนื้อที่เอ่อล้นไปด้วยน้ำเมือกแห่งรัก.อยู่เต็ม
“เล็กจัง จะใหญ่เท่าของเขา...หน่อยก็ไม่ได้...”
สาวน้อยขี้บ่น..กล่าวเสียงแผ่วออกจากลำคอ ขณะตาจ้องเขม็งไปยังภาพสดๆ ผ่านจอ ที่ตอนนี้ยังโชว์การสาวแท่งอวัยวะเพศชายที่ทั้งยาวและใหญ่เข้าออก..ร่างสาวน้อยผิวขาว ที่เธอต้องกระตุกไปทั้งตัว ในทุกๆ ครั้งที่ร่างนั้น ถูกส่วนปลายของแท่งเนื้อดัน แทรกเข้าไปกระทุ้งยังผนังมดลูกภายในโพงสวาทของเธอ . จนสิ่งนั้นมันส่งผลทำให้ร่างเล็ก.ต้องสะดุ้งเฮือกๆ อยู่ตลอดเวลา..
และมันก็ไม่ต่างไปจากผู้ที่กำลังเฝ้าจ้องมองดู ที่ใช้ส่วนปลายของวัตถุขนาดเขื่องที่ถูกห่อหุ้มด้วยถุงยางอนามัย ที่ของเจ้ามือดันให้มันเคลื่อนเข้าไปในช่องเล็กของเหลือบเนื้อระหว่างขาเรียวของเธอ.แบบต่อเนื่อง.
“อูย...ทำไมมัน...เสียว...แบบนี้โว้ย”
เอมอร...เผลอกล่าวคำที่อยู่ก้นบึ้งของจิตใจออกมา...ขณะเริ่มขยับมือยกขึ้น..แล้วกดลง..เพื่อส่งของเทียมไหลเข้าออกร่างกายของเธอ เพื่อเป็นการเลียนแบบการสืบพันธุ์ของเผ่าพันธุ์มนุษย์ และ เลียนแบบภาพถ่ายทอดสดผ่านบนจอตามภาพที่เห็น เพราะเวลาที่แท่งเนื้อในจอถูกดันเข้า เอมอรก็ดันอุปกรณ์ช่วยเหลือของเธอยัดเข้าตาม และเมื่อแท่งเนื้อนั้นถอยออก ..เอมอรก็ดึงแท่งอวัยวะเพศชายปลอม ถอยออกมาเช่นกัน ก่อนที่จะกดมันไหลเข้าไปใหม่ตาม จนส่วนปลายกระแทกเข้ากับส่วนลึกสุดภายในรูเล็กของเธอ ตามจังหวะของภาพสดๆ บนจอคอมพิวเตอร์..ซ้ำไปซ้ำมา...จนร่างระหงกระตุก ในขณะที่มือเล็กกำแท่งเทียมกดเกร็งไว้ เพื่อให้ปลายของมันอัดดันผนังมดลูกด้านในสุด ก่อนจะควงแท่งปลอมไปมาจนโพงสวาทขมิบเกร็ง จนหญิงสาวต้องร้องครางออกมาเสียงดังอีกครั้ง
“โอ๊ย...ไม่...ไหวแล้ว...อูย...”
เอมอร...สำเร็จความใคร่อีกครั้ง ก่อนที่เธอจะหมดแรงนั่งมองจอคอมฯ หายใจถี่รั่ว…แต่ในขณะนั้นเอง?
“เอ๊ย...อะไร..วะ..”
เอมอรตะลึงกับภาพในจอ ที่ตอนนี้มันได้ปรากฏร่างคนแต่งหน้าขาวเหมือนพวกเล่นละครใบ้ ในชุดเสื้อผ้าร่มสีดำ ที่ในมือของมันคือมีดปลายแหลมที่ใช้ทำครัว ที่ยาวไม่น้อยกว่าแปดนิ้ว ได้โผล่เข้ามายืนอยู่ในจอคอมพิวเตอร์ ที่เธอกำลังดู
“ใครวะ”
ชายหน้าขาววอกทำสิ่งที่เอมอรคาดไม่ถึงเมื่อมันใช้มีดในมือปาดไปที่คอหอยไอ้หนุ่มที่คลุมหน้าด้วยถุงน่อง จนเลือดจากคอของมันพุงกระจายออกมาตามซอกนิ้วมือที่มันพยายามยกขึ้นไปกดปิดบาดแผลเอาไว้ ในขณะที่ร่างของยังขยับโยกทำกิจกรรมต่อไปอย่างต่อเนื่อง
“เอ๊ย..อะไรกันนี่?..”
เอมอรตกตะลึงกับภาพที่เกิดขึ้น จนพูดออกมาซ้ำๆ ด้วยความตกใจ ก่อนที่จะยกมือทั้งสองข้างขึ้นปิดปากเอาไว้ ขณะที่สายตายังจ้องภาพสยองค้าง
“ระวัง..ระวัง...”
เอมอรต้องร้องเตือนออกมาด้วยใจระทึก...เมื่อเธอเห็นผู้บุกรุกเดินเข้าไปหาหญิงสาว ที่ยังนอนหลับตาถ่างขาอ้าด้วยอารมณ์ที่รัญจวน ก่อนที่เอมอรจะเห็นมีดคมในมือฆาตกรโหดจ้วงแทงไปยังร่างขาวที่นอนเปลือยอ้าซ่าไปหลายครั้ง .จนร่างของหญิงเปลือยลุกขึ้นนั่ง ขณะถูกกระหน่ำแทง ก่อนที่เธอจะดันร่างชายที่ถูกปาดคอเมื่อครู่ ล้มหงายหายออกจากจอ ก่อนที่ร่างเปลือยของหญิงสาวจะรีบลุกขึ้นวิ่งหนีความตายไปอย่างสุดฤทธิ์...จนตัวที่เต็มไปด้วยเลือดของเธอเซไปชนเข้ากับคอมพิวเตอร์ที่ใช้ถ่ายทอดสดในห้อง ยังผลให้กล้องที่โชว์ภาพสดๆ ในตอนนี้ ได้ขยับไปจากตำแหน่งเดิม
โดยกล้องถ่ายทอดสดมันได้หันโฟกัสภาพสด ไปอยู่ตรงบริเวณประตูทางออกของห้องเกิดเหตุนั้นแทน..
“...................”
เอมอรใช้มือปิดปากหัวใจระทึก จนเธอทำได้เพียงจ้องมองจอคอมฯแบบตาค้าง เพราะเนื่องจากเธอทำอะไรไม่ถูก .ก่อนที่เธอจะเห็นฆาตกรโหดเดินผ่านจอที่ถ่ายทอดสดไปช้าๆ ก่อนที่มันจะเปิดประตูห้องอ้าออก...แล้วก็เดินออกจากห้องไปโดยไม่ทันได้ปิดประตูกลับคืน
เอมอร.หน้าซีดเผือดกับเหตุการณ์ถ่ายทอดสดที่เกิดขึ้น โดยเธอเองก็ไม่รู้ว่า จะทำอะไรก่อนหรือหลังดี แต่ในขณะนั้นหญิงสาวกับสังเกตเห็นอะไรบางอย่างจากภาพสดๆ จากจอ ที่มันเป็นอะไรที่คุ้นตาเธอมากๆ? .
"เอ้ย..อะไรกันนี่?"
และ เมื่อหญิงสาวพยายามจ้องมองดูภาพบนจอคอมพิวเตอร์ที่มองเห็นเพียงประตูห้องพักฝังตรงข้ามกับห้องที่เกิดการฆาตกรรมเมื่อครู่ ที่เอมอรสามารถจะมองเห็นเลขหน้าห้อง อันเป็นหมายเลขของห้องตรงข้ามห้องเกิดเหตุชัด แต่ที่เหนือกว่าอื่นใด? หมายเลขห้องที่เห็น มันไปตรงกับหมายเลขห้องพักที่เธอพักอยู่ในขณะนี้?
“สองหนึ่งห้า..เอ๊ย..นั่นมันเลขห้องเรานี่? ...” .
หญิงสาวเมื่อได้พิจารณาอย่างถี่ถ้วน เอมอรก็มั่นใจว่า นั่นก็คือประตูห้องพักของเธอกับวรรณิศาที่เธอกำลังนั่งอยู่ในตอนนี้ อย่างแน่นอน?
“เอ๊ย... นั้นมันหน้าห้องเราจริงๆ นี่หว่า? .”
ภาพนั้นถ้าจริง มันก็จะสรุปได้ว่า...เหตุการณ์ฆาตกรรม ที่เกิดขึ้นสดๆ ทางอินเตอร์ออนไลน์เมื่อครู่ ..มันก็อยู่แค่ห้องฝังตรงข้ามกับห้องพักของเธอนั้นเอง.
“โอ๊ย..ตายแล้วอะไรกันนี่..”
และเมื่อสรุปทราบเช่นนั้น เอมอรจึงตัดสินใจในอะไรบางได้ ก่อนที่จะรีบไปหยิบเอามีดปอกผลไม้ที่มีอยู่ในห้องพร้อมเดินไปเขย่าร่างเพื่อนสาวเพื่อปลุกให้เธอตื่น
“ศา...ศา..ตื่นเร็วๆ ..”
วรรณิศาลืมตาก่อนลุกขึ้นมานั่งมองใบหน้าที่ซีดเผือด ของเพื่อนสาวก่อนรับฟังเหตุผลในการปลุกเธอ..
“ศา...ไอ้หน้าขาว เพิ่งเข้าไปแทงคนตาย ห้องตรงข้ามห้องเรา.เมื่อกี้..เพื่อน..อือ...”
“งั้นเราก็ต้องรีบโทรแจ้งความสิ..เอมเร็ว”
หญิงสาวถึงสติยังไม่คืนมาหลังตื่นนอนใหม่ และ เธอคิดว่าถูกอำ จึงออกความเห็นขณะใช้มือปิดปากที่กำลังห้าว
“ยัง...ยัง... ก่อนมันเพิ่งไป..ฉันว่า..ว่า..เรารีบเข้าไปดูกันก่อนว่าพวกที่ถูกแทง..ตายหรือยัง ถ้ายังเราจะได้...ช่วยพา..พา..พวกเขา...ส่งโรงพยาบาล..ศา..”
“เอ้ย...แกว่ามันแต่งหน้าขาวใช่ไหม ยังงั้นเอาสิ..เราไปดูก่อน.เอม..”
ถ้าเรื่องที่เพื่อนเธอเล่าเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริง ที่บอกว่าฆาตกรเป็นโจรหน้าขาว เหมือนคนที่ปรากฏตัวก่อนที่วรรณิศาจะขับรถหนี จนเธอขับรถลากร่างหนุ่มรุ่นพี่ไปจนตายเมื่อคืน มันทำให้วรรณิศาตาสว่าง ก่อนจะรีบลุกเดินตามเพื่อนที่ถือมีดปอกผลไม้ไปเปิดประตูห้อง ของพวกเธอ..ให้เปิดอ้าออกแบบช้าๆ ..
หัวใจเอมอรเต้นถี่ขึ้น..เพราะ มันเป็นจริงดังที่เธอคาดเอาไว้อย่างแน่นอน เพราะเมื่อประตูห้องเธอถูกเปิดออก..ภาพประตูบนจอคอมพิวเตอร์ของเธอ.. มันก็เปิดอ้าออกเมื่อเอมอรหันกลับไปมองดู
“มันใช่..จริงๆ ด้วย ศา...อือ..”
หญิงสาวสองคนพาร่างเล็กค่อยๆ ก้าวข้ามทางเดินระหว่างห้อง เพื่อจะเข้าไปภายในห้องเจ้าปัญหา ในขณะที่วรรณิศาผู้ที่ยังไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไรมากนัก ก็เร่งเดินตามหลังเพื่อนสาวของเธอไปติดๆ
................ตามต่อนะครับ...............
เอมอรกับวรรณิศา ต้องเผชิญกับการฆาตกรรมในหอพักของเธอเลยหรือ? แล้วคนที่ทำคือใคร? แล้วมันทำไปเพื่ออะไร?ยังไงก็ตามมาหาความจริงเรื่องนี้ให้ได้นะครับ..และใคร
ที่ติดตามอ่านนิยายเรื่องลวงรักกลอนสวาทที่จบไปแล้วก็อย่าลืมมาติดตามเรื่องนี้ต่อนะครับ
...กระซิบแผ่ว...
- ผู้เขียน
