“ขอน้ำหน่อยสิ”
“ได้ค่ะ” หญิงสาวผละห่างไปยังโซนที่เป็นบาร์ ชายหนุ่มได้โอกาสคว้าโทรศัพท์ของหญิงสาวมาดูก็พบว่า
เป็นรุ่นพี่ของหญิงสาวจริงๆด้วย หมอนั่นส่งมาบอกว่าใกล้จะถึงบ้านของตัวเองแล้ว ขอให้หญิงสาวเดินทางกลับปลอดภัยเช่นกัน
“ทำอะไรคะ”
“ปะ เปล่าสักหน่อย” ชายหนุ่มวางโทรศัพท์คืนที่เดิมไม่ทัน ถูกลักษิกาจับได้อยู่ดีว่าแอบเช็คโทรศัพท์ของอีกฝ่าย
“พี่อาร์มแค่ส่งข้อความมาบอกน่ะค่ะ พี่อธิปไม่ต้องหึงศิหรอกค่ะ”
“ใครหึง ไม่ใช่สักหน่อยอย่าหลงตัวเอง เตรียมตัวล่ะจะได้กลับสักที” ชายหนุ่มรีบปฏิเสธออกไปอย่างคนที่กำลังร้อนตัว หญิงสาวยิ้มมุมปาก เขาหึงเธอก็ไม่รู้จักยอมรับ
“อะ อ้าวพี่อธิปอิ่มแล้วหรอคะ” หญิงสาวถามออกไปด้วยความสงสัย เมื่อกี้เขายังดูอร่อยกับอาหารที่เธอสั่งมาเลยนี่หน่า
“อิ่มแล้ว!” อาหารบนโต๊ะยังไม่ยุบลงเลยน่าเสียดายชะมัด ไม่รู้เขาเกิดเป็นอะไรขึ้นมาถึงไม่อยากทานอะไรแล้วเมื่อกลับมาถึงบ้านหญิงสาว
