“ถ้าบางทีมันยอมไป ผมก็อยากพากลับไปเลี้ยงที่บ้านพักที่สร้างไว้นะครับ พี่นกลองดูสิครับ ถ้ามันยอมกลับไปด้วยก็พาไปเลย แต่พี่นกไหวไหมครับเพราะตัวคนเดียวผมเป็นห่วง” ตฤณเอ่ยถาม การพาสุนัขตัวโตๆ ไปเลี้ยงไม่เหมือนสุนัขตัวเล็กๆ ที่อุ้มไปโดยง่าย บางตัวมันวิ่งหนีไม่ยอมไปนี่สิ
“ไหวจ้ะ” รัชนกตอบด้วยรอยยิ้มอย่างกระตือรือร้น
“พี่นกใจดีเหมือนเดิมเลยนะคะ” ปิ่นแก้วเอ่ยชม เธอรู้ว่ารัชนกนั้นทำขนมไทยขาย อยู่ตัวคนเดียวเพราะสามีเสียชีวิตไปนานแล้ว ย่อมมีเหงาบ้างเป็นธรรมดา อีกฝ่ายจึงทำตัวให้เป็นประโยชน์และคลายเหงาด้วยการเลี้ยงสุนัขและแมวเป็นเพื่อน
การมีสัตว์เลี้ยงนั้นมันดีตรงที่ทำให้เรามีเพื่อนเวลาที่เราต้องอยู่คนเดียว บางคนอาจจะมองว่าเป็นภาระจึงไม่เลี้ยง อาจจะจริงเพราะหากมีสัตว์เลี้ยงนั้นการที่จะเดินทางไปไหนมาไหนจะลำบากสักหน่อย หากต้องไปเที่ยวหรือไปต่างจังหวัดเนื่องจากต้องหาคนช่วยดูแลหรือพาไปฝากเลี้ยงนั่นเอง
