รมิตาสาวเท้าเดินมายังหน้าโรงพยาบาล หลังจากเยี่ยมน้องชายเสร็จ เพื่อรอรถ มาถึงบริษัทยาขนาดกลาง รมิตาทรุดกายลงนั่งประจำที่ตนเอง แล้วเปิดคอมพิวเตอร์เพื่อทำงาน บนโต๊ะทำเอาคนสวยชะงัก เพราะมันเต็มไปด้วยขนมและดอกไม้ที่เพศตรงข้ามมาขายให้ทุกวัน รมิตาเห็นรอยยิ้มจากหนุ่มโสดทั่วไป เธอได้แต่ยิ้มรับแล้วระบายลมหายใจ
โชคดีที่เจ้านายที่นี่ใจดี และที่สำคัญเป็นผู้หญิง เลยทำให้โล่งใจเรื่องชู้สาว เธอจะไม่ถูกลวนลามเหมือนเมื่อตอนฝึกงานแน่นอน ทว่าไม่นานนักเสียงมือถือดังขึ้น เธอรีบกดรับสาย
“ค่ะแม่”
“ตรีน้องอาการแย่ลงอีกแล้ว เกล็ดเลือดน้องต่ำมาก ตอนนี้เลือดกำเดาน้องไหลหมอกำลังเข้ามาดูกันอยู่” คนเป็นแม่บอกเสียงสั่นเครือ
“แม่ใจเย็นๆ นะ เดี๋ยวตรีไปนะแม่!”
“รีบมานะตรีแม่ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว!”
รมิตาหยิบกระเป๋าขึ้นสะพาย ท่ามกลางสายตาหลายคู่มองมา บางคนเข้าใจ บางคนริษยาที่ทำงานน้อยแต่ได้เงินเดือนเหมือนคนอื่น ทว่าเจ้านา
