บ้านพิศวง คนอลเวง

สาวสวยหูแหลม

เมื่อเตรียมร้านเสร็จเรียบร้อยก็ถึงเวลาต้องเปิดร้าน เขาจึงเดินออกไปเปิดประตูรั้วหลังบ้าน และชะเง้อมองดู 3 พี่น้อง ว่าอยู่ตรงแถวไหน บรรยากาศยามเย็นตรงนี้ก็ดีเหมือนกันนะ จริง ๆ เขาอยากจะเดินดูรอบ ๆ เสียหน่อย เผื่อจะได้เห็นว่าทั้ง 3 พี่น้องนั้นอาศัยหรืออยู่กันอย่างไร แต่แค่ตื่นมาเตรียมนั่นเตรียมนี่ก็หมดเวลาแล้ว

หลังจากพลิกป้ายบนประตูให้เป็น Open เรียบร้อยก็เดินเข้ามานั่งรอลูกค้าภายในร้าน เปิดเพลงคลอนั่งรออ่านหนังสือฆ่าเวลาเพื่อรอเวลาได้ทำอาหารเสิร์ฟใครสักคน

กริ๊ง กริ๊ง !!

" สวัสดีครับ / ค่ะ " เสียงพนักงานป้ายแดงของร้านอาหารแห่งนี้ ทักทายขึ้นเมื่อเปิดประตูเข้ามา วราเห็นว่าเด็กทั้ง 3 มีชุดใหม่ที่พอดูได้ ก็รู้แล้วว่าเหรียญทองนั้นใช้ได้ เขาเรียกทั้ง 3 มาแล้วยื่นเสื้อยืดสีดำพร้อมกับกางเกงขายาวสำหรับผู้ชายและกระโปรงพร้อมกางเกงขาสั้นมีซับในเป็นกางเกงขาสั้นให้เด็กหญิง ตามด้วยถุงเท้าและสีขาวรองเท้าผ้าใบสีดำ แล้วจึงให้ลองสวมใส่กันดู

เมื่อทั้ง 3 ลองใส่ วราก็พอใจ เสื้อยืดสีดำตัวโคร่ง ๆ ที่ทับในกางเกงและกระโปรงสีดำของพวกเขา โดยเฉพาะกับถุงเท้าสีขาวที่ตัดกับรองเท้าสีดำของเด็กหญิง มันช่างตัดกันได้ดีจริง

ไม่ใช่เขามีหัวทางแฟชั่นหรืออะไรทั้งนั้น เขาแค่ชอบสีดำและขาวเท่านั้น !!

" เอาล่ะ ไปอาบน้ำแล้วใส่ชุดพวกนี้ แล้วได้ออกมากินข้าวกัน " วราพูดขึ้นพร้อมส่งแปรงสีฟันและยาสีฟันให้พวกเขา เมื่อ 3 พี่น้องได้ยินดังนั้น ทั้ง 3 จึงรีบเข้าห้องน้ำกันทันที ส่วนเขาก็เข้าครัวไปปรุงอาหาร

ไข่ดาวคนละ 2 ฟอง ใส้กรอกทอด 1 ชิ้น เนื้อไก่ส่วนอกเอามาทำเป็นสเต็ก กินคู่กับสลัดราดด้วยซอสซีซาร์ นี่คืออาหารมื้อแรกง่าย ๆ ของพนักงานร้านของเขา เมื่อเด็ก ๆ อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ก็วิ่งมาทางโต๊ะที่วราวางอาหารเอาไว้ ด้วยความดีใจ

" ต่อไปนี้ ถ้าเห็นว่าพี่เปิดประตูเอาไว้ ก็เข้ามาได้เลยนะ จะได้สอนอะไรให้ก่อนร้านเปิดนะ " วราพูดขึ้น คนพี่ตอบครับเป็นการรับรู้ ส่วนคนน้องทั้ง 2 พยักหน้ารัว ๆ จนวรากลัวว่าสมองของทั้งคู่จะหลุดออกมาอยู่ข้างนอก พอกินกันเสร็จวราก็บอกว่าเก็บยังไง ไว้ตรงไหน และบอกเรื่องการเสิร์ฟส่วนการรับออเดอร์ลูกค้า เดี๋ยวตัวเขาจะทำให้ดูก่อนและให้เด็ก ๆ จำและทำตาม

กริ๊ง กริ๊ง !!

" สวัสดีครับ " วราลุกขึ้นทักทายอย่างสุภาพโดยอัตโนมัติ " . . . . " เขาอึ้งกับผู้หญิงสุดสวยตรงหน้าที่แต่งคอสเพลย์เป็นเอล์ฟ โดยเฉพาะตรงหูนั่น ทำออกมาได้สมจริงสุด ๆ " โคตรสวย "

จะว่าสวยก็ไม่ถูกนัก เพราะว่าสาวชาวอาหรับคนนั้นก็สวยมากเช่นกัน แต่สาวคอสเพลย์เอล์ฟคนนี้ให้ความรู้สึก อีกอย่างนึงที่เขาก็อธิบายไม่ถูก

รูปร่างระหง อรชรอ้อนแอ้น จะบอกว่าหุ่นนางแบบก็ไม่ได้ เพราะสมัยนี้นางแบบก็มีหลายไซส์ ผิวขาวเป็นหยวก ผมสีทองหยักศกยาวสลวย ใบหน้าได้รูป ริมฝีปากอวบอิ่ม ตาโต จมูกโด่งเชิด

" หรือว่าแต่งหน้าดีกันนะ " เขาคิดในใจ แต่ดูแล้วมันดูไม่เหมือนแต่งหน้าเลย

" สวัสดี ไม่ทราบว่าที่นี่คือสถานที่แห่งใดหรือ " เธอคนนั้นเอ่ยถามขึ้น สถานที่เย็นสบายแต่สัมผัสได้ถึงความอบอุ่น มาโผล่กลางป่าเขาได้อย่างไร เธอก็สงสัยเช่นกัน

วราหลุดจากการต้องมนตร์จากรูปร่างหน้าตาของสาวคอสเพลย์คนนี้ และตอบกลับไปว่า " ร้านอาหารครับ "

สาวคอสเพลย์คนสวยพยัก วราจึงบอกเธอให้เลือกที่นั่ง และให้เด็ก ๆ เข้าไปเอาน้ำเสิร์ฟและถามเรื่องผ้าว่าอยากได้ร้อนหรือเย็น

" และนี่เมนูครับ " วรายืนให้เธอ " หรืออยากกินอะไร ก็บอกผมมาแล้วผมจะลองทำที่สั่งมาให้กินนะครับ "

เธอที่กำลังสนอกสนใจในแก้วน้ำและเหยือกน้ำก็เงยหน้าขึ้นมา

" อืมม เช่นนั้นรบกวนให้ท่านช่วยทำอาหารที่ไม่ใช้เนื้อสัตว์ให้ทีนะ เอ่อ แต่ข้าสามารถกินไข่และนมได้ ฝากท่านดูแลข้าในมื้อนี้ด้วยด้วยนะ " สาวคอสเพลย์เอล์ฟบอก

" ครับ " วราตอบรับ อยากได้แบบไหนพี่จัดให้

เขาตั้งกระทะและเทน้ำมันจนท่วม รอให้ร้อนได้ที่ เขาเอาเต้าหู้แข็งที่หั่นเป็นชิ้นลงไปทอด และยกออกพักไว้ และเทน้ำมันออกให้เหลือนิดหน่อย แล้วเอากระเทียมสับลงไปเจียว เร่งไฟแรงแล้วเอาถั่วงอก ต้นหอมหั่น พริกขี้หนูเล็กน้อย กลัวคนงามจะกินไม่ได้ ปรุงรสโดยใช้แค่ซีอิ๊วขาวและน้ำตาลใส่น้ำเปล่าเล็กน้อย แล้วใส่เต้าหู้ลงไป แล้วผัดจนเข้ากันดี ปิดไฟ โรยขึ้นฉ่ายหั่น ตักใส่จาน

จานต่อมา เขาเอาเต้าหู้ไข่มาหั่น ตั้งหม้อต้มน้ำสะอาด กระเทียม ปรุงรสด้วยซีอิ๊วขาว เกลือเล็กน้อย ใส่ผักกาดขาว เต้าหู้ไข่ สาหร่าย รอเดือดโรยขึ้นฉ่าย แล้วตักลงชาม

เห็ดออรินจิหั่นตามยาว นำไปย่างพอเริ่มคลายน้ำก็ทาซีอิ๊วขาว ย่างต่อเล็กน้อย จัดใส่จาน

ที่เหลือคือตักข้าวเปล่าและนำไปเสิร์ฟ

" เมนูที่นำมาเสิร์ฟได้แก่ เห็ดย่างซีอิ๊ว แกงจืดเต้าหู้สาหร่ายและผัดถั่วงอกใส่เต้าหู้ เสิร์ฟพร้อมข้าวสวยร้อน ๆ ครับ " วราเอ่ยแนะนำเมนูขึ้น " ทำไมถึงดื่มน้ำเยอะขนาดนี้ก่อนมื้ออาหารล่ะครับ มันจะอิ่มจนไม่อยากอาหารได้เลยนะ "

ลูกค้าคนงาม ลอบกลืนน้ำลายหลายรอบแล้ว จนเธอต้องดื่มน้ำทุกครั้งเวลาเธอจะกลืนน้ำลาย

" ขอบคุณท่านมาก แต่ข้าไม่เป็นไร " เธอยิ้มตอบ

" ถ้างั้นเชิญเพลิดเพลินกับอาหารได้เลยครับ " วราบอกเธอ และเดินออกจากโต๊ะไป

ลูกค้าคนนั้นค่อย ๆ หยิบช้อนส้อมและดูพร้อมกับประเมิณราคาสิ่งของปราณีตเหล่านี้ ก่อนที่เธอจะตัดสินใจเอาส้อมจิ้มเห็ดและเอาเข้าปาก

" อื้มมม " เธออุทาน พร้อมหลับตาพริ้มและยกยิ้มอย่างพออกพอใจ และเธอก็ชิมต้มจืดต่อ และตามด้วยผัดถั่วงอก และเธอก็เคี้ยวอาหารด้วยความพอใจจนจานทั้ง 4 สะอาดจนแทบไม่ต้องล้าง

ไม่มีทางที่อาหารบนโลกจะรสชาติเช่นนี้ เธอออกจากป่าเอล์ฟมาเพื่อศึกษาเวทมนตร์ไปพร้อมกับรับประสบการณ์ที่หาไม่ได้ในป่าเอล์ฟ และวันนี้ในขณะที่เธอจะต้องนอนกลางป่าเขาอีกครา พร้อมกับคิดถึงบ้านไปด้วย แต่เธอก็ได้กลิ่นหอมหวลลอยมาจากที่ใกล้ ๆ จึงเดินตามมาและพบกับสถานที่น่าสงสัยนี้ เธอลังเลที่จะเข้ามา แต่ก็ทนความหอมไม่ไหว จึงเดินเข้ามา

แม้อาหารของเอล์ฟจะไร้ซึ่งรสชาติและน่าเบื่อ แต่ร้านนี้กลับทำให้มันออกมาได้อร่อยเกินบรรยาย ทำให้เธอนึกไปถึงสิ่งที่แม่ของเธอเล่าให้ฟังเกี่ยวกับเอล์ฟที่โชคดีได้เข้ามาเจอกับที่พักของราชาภูติและได้ลิ้มรสของอร่อย ๆ ที่ไม่เคยมีใครได้ชิม และมันไม่มีรสของสัตว์ที่เป็นข้อห้ามที่เอล์ฟไม่กินด้วย

เธอตื่นเต้นเป็นอย่างมาก " ครั้งหน้าข้ามาอีกได้หรือไม่คะ " เธอเชื่ออย่างสนิทใจว่าที่นี่คือที่พักของราชาภูติ

" ได้ซิครับ " อะไรของพวกนักแสดงพวกนี้นะ ถามแปลก ๆ แถมอยู่ ๆ ก็พูดเพราะซะงั้น

สาวเอล์ฟยิ้มและวางเหรียญทองให้วรา " ขอบคุณมากค่ะ " แล้วเดินออกไป

วราเรียกเด็ก ๆ มาเก็บของ และดูเหรียญทองในมือของตนอีกครั้ง " คนที่นี่เขาผลิตเหรียญใช้เองหรอวะ พรุ่งนี้ต้องถามปู่หน่อยล่ะ "

เด็กเสิร์ฟทั้ง 3 สงสัยในตัวนักปราชญ์ว่าไม่รู้หรืออย่างไร ใครก็ใช้เหรียญพวกนี้กันทั้งนั้น