บ้านพิศวง คนอลเวง

หมูกระทะ

" ไม่รู้ซิครับ " โรดี้ตอบคำถามที่วราถามเขา

พวกเขาทั้ง 3 ตกใจเป็นอย่างมาก หลังจากที่วันต่อมาประตูที่นำพาพวกเขาสู่ที่อาศัยของนักปราชญ์ไม่ได้ปรากฎออก แต่ในวันต่อมามันก็โผล่ขึ้น เมื่อพวกเขาเข้ามาวราก็ยิงคำถามใส่เด็ก ๆ ทันที

จริง ๆ เขาลองหาขั้นตอนที่ทำให้ร้านอาหารของเขาเชื่อมต่อไปยังมิติอื่นหรือว่าโลกอื่นดูแล้ว ทำให้เขาพบว่า เมื่อเขาเปิดประตูรั้ว และพลิกป้ายหน้าร้านเป็นคำว่า Open เด็กทั้ง 3 ก็เดินเข้ามาทันที และก็ได้รู้อีกว่า เมื่อพลิกป้ายเป็น Close คนจากทางฝั่งนั้น จะไม่สามารถมายังร้านอาหารของเขาได้ แต่คนจากฝั่งนู้นที่ยังอยู่ในร้าน จะสามารถเปิดประตูกลับไปได้ ส่วนตัวของเขาที่เป็นคนจากทางฝั่งนี้ไม่สามารถเปิดไปทางโลกฝั่งนู้นได้ ยกเว้น !!! คนจากทางฝั่งนู้นยังคงแตะประตูอยู่

วันนี้วราจึงยังไม่เปิดร้านอีกวัน เขาถามนั่นถามนี่โรดี้เกี่ยวกับโลกที่พวกเขาอาศัยอยู่

โลกที่นั่น มีหลากหลายเผ่าพันธุ์นอกจากมนุษย์ มีทั้งเอล์ฟ คนแคระ โอเกอร์ ทั้ง 4 เผ่าพันธุ์นี้คือเผ่าพันธุ์หลักที่โลกนั้น และนอกจากนี้ยังมีเผ่าย่อย ๆ อีกมากมาย มีดันเจี้ยนที่มีมอนสเตอร์อาศัยอยู่ข้างใน

" เอ่อ แสดงว่าท่านคือนักปราชญ์ของโลกอื่นหรือครับ " โรดี้ถามขึ้น

" อะ เอ่อ ไม่ใช่หรอก " วราปฏิเสธ

" ไม่เป็นไรหรอกครับ พวกเราจะเก็บความลับให้ท่านเอง " โรดี้พูด " ไม่ใช่ท่านนักปราชญ์ในตำนาน คงไม่ครอบครองสิ่งของมหัศจรรย์มากมายเช่นนี้หรอกครับ และในตำนานก็บอกมาว่าท่านจะติดตั้งประตูไปทั่ว "

วรานิ่งไม่พูดอะไร เขากำลังประมวลผลอยู่เงียบ ๆ ในสมอง ถ้างั้นเอล์ฟก็คือของจริงซินะ คนที่เขาคิดว่าเป็นนักแสดงหรือนักคอสเพลย์นั้น จริง ๆ คือสิ่งมีชีวิตจริง ๆ ตัวเป็น ๆ

เมื่อเห็นวรานิ่งเงียบ โรดี้ก็คิดว่านั่นคือการยอมรับแล้วว่าคนตรงหน้าก็คือนักปราชญ์นั่นเอง

" ขอบใจมาก " วรากล่าวออกมา " เดี๋ยวทำอะไรกินกันแล้วก็กลับไปพักผ่อนได้ "

วราเอาเนื้อหมู เนื้อวัว กุ้ง ปลาหมึก ตับ ผักกาด เห็ด ผักชี ขึ้นฉ่าย มาล้างและหั่น ส่วนพวกเนื้อสัตว์เขาก็นำไปหมักง่าย ๆ กับน้ำมันหอย ซีอิ๊วขาว น้ำมันงา ไข่แดง แล้วนำใส่ตู้เย็นทิ้งไว้

เขานำเตาหมูกระทะออกมาไปตั้งไว้ที่โต๊ะยาว ให้เด็ก ๆ เตรียมน้ำเปล่า น้ำจิ้มสุกี้ ถ้วยชาม ช้อน ตะเกียบ นำไปวางที่โต๊ะ วันนี้เขาให้เด็ก ๆ พวกนี้ได้ลองน้ำอัดลม ส่วนตัวเขาก็จะดื่มเบียร์เสียหน่อย

ฉ่าาา !!!

เสียงดังขึ้นเมื่อวราเอาเนื้อลงเตา พร้อมอธิบายให้เด็ก ๆ ทำตาม เด็ก ๆ ก็ลองทำ แต่เด็ก ๆ ใช้ตะเกียบไม่ค่อยถนัด วราจึงให้พวกเขาไปเอาที่คีบอาหารอันเล็ก ๆ มาคีบกัน

วรารินน้ำอัดลมให้เด็ก ๆ ได้ลองกัน เด็ก ๆ ตื่นเต้นกันมาก โดยเฉพาะเด็กน้อย 2 คนที่ทำตาโตกับรสชาติที่เพิ่งเคยได้ลิ้มลองเป็นครั้งแรกในชีวิต เด็ก ๆ ก็ดูมีความสุขดี

วรากินไปคิดไป กระดกเบียร์บ้าง พลางเหลือบมองดูเด็ก ๆ ที่กินกันอย่างเอร็ดอร่อย

" จะยังไงก็ได้ทำอาหารให้คนกินแล้วมีความสุข " วราคิดในใจ พร้อมยิ้มกับตัวเอง " ไม่ว่าจะโลกไหน มันก็ไม่สำคัญหรอกนะ "

มื้ออาหารมื้อนี้ก็ใช้เวลาไปนานพอสมควร เด็กน้อยทั้ง 2 กินจนท้องป่อง เมื่อพวกเขาเรอออกมาโดยไม่ตั้งใจ โรดี้ผู้เป็นพี่คนโตก็ได้ทำการบ่นเด็กน้อยยกใหญ่

เขาให้เด็ก ๆ เก็บและทำความสะอาดจนเสร็จ เขาจึงเรียกเด็ก ๆ มา

" พรุ่งนี้ก็มาทำงานตามปกตินะ " วราเอ่ยขึ้น " วันนี้ก็อาบน้ำก่อนกลับด้วยล่ะ "

เด็ก ๆ ก็ไปอาบน้ำตามที่เขาบอก เมื่ออาบเสร็จวราจึงเรียกมาถามอะไรบางอย่าง

" พวกเจ้าอยู่ที่นั่น เอ่อ หมายถึงโบราณสถานน่ะ มันสะดวกสบายหรอ ไม่ไปหาเช่าห้องอยู่ล่ะ เดี๋ยวพี่ออกค่าห้องให้ " วราเสนอ

" ไม่เป็นไรหรอกครับ " โรดี้ตอบ " เราจะเสียเวลาเดินทางจากเมือง มาที่นี่นานกว่าเดิมอีกครับ อยู่ที่นี่ก็สบายดีครับ "

" มันไม่อันตรายหรอ " วรายังคงถามต่อ " ไม่มีโจรหรอไง "

" พวกโจรไม่อยู่ใกล้เมืองมากหรอกครับ ที่นี่อยู่ใกล้เมืองหลวง มีทหารลาดตระเวนผ่านไปผ่านมา สบายใจได้ครับ " โรดี้ตอบ " แถมผมก็พอมีฝีมือด้วยนะครับ ผมเคยบอกแล้วนี่ว่าผมเคยเป็นทหารรับจ้าง "

" อะ เอ่อ นั่นซินะ " วราตอบ

หลังจากถามสิ่งที่อยากรู้เสร็จสิ้น เขาก็ห่อของกินให้ทั้ง 3 คนเอาไว้เผื่อหิว และส่งเด็ก ๆ กลับไป

วรายืนอยู่หน้าประตู พรุ่งนี้เขาจะเปิดร้านอีกครั้ง ในใจก็ตื่นเต้นแต่ก็ปนไปกับความกลัวในสิ่งที่ไม่รู้อยู่นิด ๆ

" เอาล่ะ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดวะ !! "