“คุณไม่ผิดหรอกนะคะที่จะเกลียดฉัน เพราะว่าตอนนี้ฉันเองก็รู้สึกเกลียดตัวเองเหมือนกัน” เธอรู้และเข้าใจถึงความรู้สึกของคนตรงหน้าเป็นอย่างดี เธอได้แต่ยิ้มให้ ก่อนที่อีกฝ่ายจะขอตัวกลับไป
พิชวดีดีใจจนเก็บความตื่นเต้นไว้ไม่อยู่เมื่อจู่ๆ วัชระก็โทรมาชวนเธอออกมาทานข้าวเย็นด้วยกัน หญิงสาวมัวแต่มีความสุขจนลืมคิดไปถึงเรื่องที่เขาเคยขอหย่า ลืมแม้กระทั่งเรื่องที่เธอเพิ่งแอบไปพบกับใครอีกคนมา คนที่ไม่ว่าจะมองยังไงก็ไม่เห็นจะมีอะไรสู้เธอได้เลย
“พี่หนึ่งมาถึงนานรึยังคะ” หญิงสาวเอ่ยถามก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งเมื่อมาถึง สายตาอ่อนหวานจ้อมองสามีของตัวเองอย่างมีความสุข เพราะไม่บ่อยเท่าไหร่นักที่เขาจะเป็นฝ่ายชวนเธอออกมาทานข้าวข้างนอกแบบนี้
“พี่เพิ่งมาถึงเมื่อครู่นี้เอง มิ้มอยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมเดี๋ยวพี่สั่งให้” วัชระตอบด้วยท่าทีปกติ ทั้งๆ ที่ความจริงแล้วในใจของเขามันเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ที่ต้องบากหน้ามาพู
