บทที่17

1864 คำ

“อย่าทำแบบวันนี้อีกนะอ้าย รู้ไหมว่าพี่ใจจะขาดตอนที่กลับมาแล้วไม่เจออ้าย” วัชระเอ่ยสวนขึ้นด้วยน้ำเสียงของคนที่ใกล้จะหมดเรี่ยวแรงเต็มที เธอคงไม่รู้หรอกว่าตอนที่รับโทรศัพท์จากพิชวดีเขาตกใจแค่ไหน กลัวไปหมดว่าเธอจะหายไปจากชีวิตเหมือนที่เคยทำ ซึ่งเขาไม่ไว้ใจอะไรทั้งนั้นจนกว่าจะได้เธอกลับมาอยู่ในอ้อมกอด “เราอย่าทำแบบนี้กันอีกเลยนะคะ คุณมิ้มเธอไม่ได้ผิดอะไร เราสองคนไม่ควรทำกับเธอแบบนี้ ปล่อยอ้ายไปเถอะนะคะ” มธุรสตอบพร้อมสะอื้นไห้อย่างหนัก เธอรักเขามากนั่นคือความจริงที่ไม่มีอะไรมาเปลี่ยนแปลงมันไปได้ รักมาตลอดและไม่คิดว่าชีวิตนี้จะสามารถรักใครได้อีกแล้ว แต่เพราะตอนนี้เวลานี้เขามีภรรยาแล้ว เธอไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นคนทำลายชีวิตคู่ของใคร “พี่ทำไม่ได้ พี่เคยเสียอ้ายไปแล้วครั้งหนึ่ง ถ้าหากพี่ต้องเสียอ้ายไปอีกครั้งให้พี่ตายยังง่ายกว่า!” วัชระเอ่ยทิ้งท้ายก่อนจะผละตัวออกห่าง เขาลุกขึ้นก่อนจะเดินตรงไปที่

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม