มึงเชื่อกู

1334 คำ

พลอยร้อยเหลี่ยมเล่ห์ ผ้ายับที่พับไว้ เขียน -------10 "ลุงขอเถอะนะ ลุงไม่ไหวแล้ว" คนพูว่าพลางขยับลงไปนั่งที่หว่างขาของเด็กสาว ก่อนจะใช้มือจับขาทั้งสองข้างของเธอถ่างออก พลอยมายายังคงนิ่ง ตาลอบมองไปที่จุดเก็บอาวุธถี่ และในจังหวะที่ลุงเขยหื่นไม่ทันตั้งตัว เพราะมัวแต่่คิดที่จะเชยชมร่องสวาทของหลานสาวนี้เอง ฝ่าเท้าของคนที่เพิ่งจะฟื้นกำลังก็ถีบเข้าที่อกของเขาอย่างเต็มแรง จนชายในสภาพเปลือยหงายหน้าลงไปนอนกองอยู่บนพื้น พลอยมายารีบลุกขึ้นแล้วตรงไปคว้าเอาท่อนไว้ที่เธอซ่อนไว้ออกมา แล้วหวดเข้าที่ศีรษะของคนที่กำลังลุกขึ้นอย่างเต็มแรงจนเขาล้มลงไปอีกรอบ "แกบังคับให้ฉันต้องทำแบบนี้เองนะ ไอ้สารเลว ร่างเล็กของสาวนักศึกษาในชุดหลุดรุ่ยยืนมองดูชายในร่างเปลือยที่เธอเพิ่งฟาดเขาด้วยท่อนไม้จนแน่ใจแล้ว ว่าเขาหมดสติจริง ๆ เธอรีบเดินเข้าไปเอากระเป๋าซึ่งบรรจุของจำเป็นที่เตรียมไว้ออกมาสะพาย โดยที่มือยังคงกำไม้แน่นไม่ย

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม