“เราไม่กลับบ้านกันเหรอคะ” เวลาตีสี่เฮียหนึ่งขับรถกลับมาที่อู่ เขาขับรถเข้าไปจอดในอู่แล้วดึงประตูเหล็กลง
“พรุ่งนี้มีงานเช้า ขี้เกียจตื่นเช้า” เขาตอบแล้วลงจากรถ
ของขวัญเปิดประตูรถตามลงไป “อย่าเพิ่งล็อคประตูค่ะ”
“ทำไม?”
“ขวัญต้องกลับไปนอนที่บ้านค่ะ พรุ่งนี้เช้าต้องส่งน้องขิมไปเรียน” กลับไปตั้งใจว่าจะไม่นอน กลับไปถึงจะทำกับข้าวให้น้องขิมแล้วก็รอเวลาปลุกน้องขิมให้ตื่นเตรียมตัวไปโรงเรียน
ปฐพีเดินเข้ามาประชิดตัว เขาเข้าใกล้เบียดเธอติดกับประตูรถ เสียงทุ้มเอ่ย “ฉันจะบอกอะไรเธอให้นะของขวัญ”
“อะไรคะ” เธอเอ่ยด้วยความกลัวเพราะว่าเขายื่นมือมาบีบที่ลำคอเธอไว้ สายตาที่เขามองมาเรียบนิ่งน่ากลัว
“บ้านฉันที่ผ่านมาไม่มีเธอเราก็อยู่กันได้ ต่อให้ตอนนี้หรือต่อไปไม่มีเธอเราก็อยู่กันได้ เธออย่าสำคัญตัวเองให้มาก”
“...”
“อย่าคิดหวังว่าฉันจะชอบเธอ ต่อให้เธอทำดีแค่ไหนฉันก็ไม่มีวันชอบเธอ ย่าฉันลูกฉัน น้องฉันไม
