"เอาไงดีวะมึง!?" แมธเธียสเอ่ยถามพี่ชายที่นั่งนิ่งๆ อย่างคาดเดาไม่ได้ มันจะเก๊กทำห่าอะไรนักหนา
"จะเอาไงหล่ะ มึงเย็xแรง เพราะงั้นมึงนั่นแหละพลาดทำถุงยางแตก" คำพูดปัดๆ ยกความผิดให้ผู้เป็นน้องชายเอ่ยออกมาด้วยท่าทางนิ่งๆ ไม่ได้เดือดเนื้อร้อนใจอะไร เพราะเขามั่นใจว่าเด็กนั้นไม่ใช่ลูกเค้าแน่ๆ
"เชี้ย ไอ้พี่เวร มึงจะมาปัดความรับผิดชอบแบบนี้ไม่ได้นะเว้ย ทำก็ทำด้วยกัน เพราะงั้นไม่มึงก็กูนั่นแหละที่เป็นพ่อของเด็กนี่ มึงจะมาโยนความผิดให้กูคนเดียวไม่ได้!" แมธเธียสไม่ยอมรับผิดคนเดียว เขาหันไปต่อว่าพี่ชายเสียงเข้ม
"ไอ้น้องควาย แม่งก็อยู่บ้านเดียวกันมั้ยวะ!?" แมธธิวเอ่ย ก่อนจะยันตัวลุกขึ้น สายตาเรียบนิ่งจ้องมองใบหน้าหวานที่ก้มหน้าหงุดราวกับกลัวเขานักหนา แววตาสั่นระริกนั่น จะผิดมั้ยถ้าเขาบอกว่ามันน่ารังแกเอามากๆ
"แล้วมึงจะไปไหน!?" แมธเธียสเอ่ยถาม เมื่อเห็นแผ่นหลังของพี่ชายกำลังเดินห่างออกไป
"โง่นักก็อยู่นั่นไป"
"เอ้า!"
.
"เราจะไปไหนคะ.." นั่งรถออกมาจากคาสิโนของเขา ทว่าเธอก็เอ่ยถามเสียงสั่นเพราะประหม่าและรู้สึกกลัว ข้างทางมีแต่ป่าเปลี่ยวๆ ไม่ใช่ว่าพวกเขาจะพาเธอกับลูกในท้องมาฆ่าเพื่อตัดปัญหาวุ่นวายนี้หรอกนะ
"..."
แมทธิวไม่พูดอะไร เพียงปรายตามองเธอนิ่งๆ เพื่อสั่งเธอทางสายตาว่าให้เธอหุบปากไปซะ
หมับ!
"ฉันไม่ไปฆ่าเธอหรอกหน่าา ไหนๆ ก็ไหนๆ ละ คุยกันอีกรอบดีกว่า" แมธเธียสเอ่ย พรางรวบกระชับเอวบางขยับเข้ามาแนบชิดเนื่องจากว่าเธอขยับออกห่างเพราะกลัว
"ระหว่างที่เธอมาอยู่ที่นี่จนกว่าเด็กจะคลอด เราต้องมาทำข้อแลกเปลี่ยนกันหน่อยดีกว่า" แมธเธียสเอ่ยด้วยแววตาที่มีเลศนัย
"คะ?" แววตาใสซื่อช้อนสายตาจ้องมองใบที่ใบหน้าของ แมธเธียสอย่างไม่ได้คิดอะไร แต่ทว่าเธอเห็นว่าพอเขาหันมามองเธอ เขาก็ชะงักนิ่งไปในทันทีไม่รู้ทำไม
มาเฟียหนุ่มที่หันหน้ามามองเข้ากับหญิงสาว เขาก็ถึงกับชะงักไปอย่างไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน พอสมสายตาเขากับแววตาใสซื่อดูเหมือนจะแป๋วเลยด้วยซ้ำ เขาเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมพอเผลอจ้องตาเธอเพียงครู่เดียวเท่านั้น มันเหมือนมีอะไรบางอย่างที่ทำให้เขาเงียบไป จู่ๆ หัวใจที่ไม่เคยเต้นแรงแบบนี้มาก่อนก็เต้นแรงขึ้นอย่างไม่เคยเป็น แต่ทว่าเขาก็เก็บอาการแล้วแสร้งทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"เรามาทำข้อตกลงกันใหม่ดีกว่า"
"ค่ะ ว่ามาเลย" เธอพยักหน้าน้อยๆ แต่ทว่าก็ก้มหน้าไม่ได้จ้องมองเขา เพราะเธอรู้สึกกลัวต่อสายตาของแมธธิวมากเหลือเกิน มันเหมือนว่าเขาพร้อมจะเฉือดเธอตลอดเวลา
"เธอเป็นแม่ของเด็กนั่น ก็เท่ากับว่าถ้าเด็กนี่เป็นลูกของฉันไม่ก็มัน สถานะของเธอก็คือแม่ของลูก และในระหว่างที่ยังไม่แน่ชัดว่าเด็กคนนี้คือลูกใคร ระหว่างที่ยังไม่คลอด เธอก็ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน เพราะหากเด็กนี่ไม่ใช่ลูกพวกฉัน ก็เท่ากับว่าฉันเสียเวลาและเสียเงินไปโดยไร้ประโยชน์และเลี้ยงลูกใครก็ไม่ระ.."
"เข้าเรื่องเถอะค่ะ ไม่ต้องอ้อมค้อม" เธอเอ่ยแทรกเมื่อเขาลีลา ไม่พูดออกมาตรงๆ พูดอ้อมโลกอยู่อย่างนั้นแหละ
"ก็ได้ ถ้าฉันต้องการเรื่องอย่างว่า เธอก็ต้องนอนกับฉันอย่างไม่มีข้อปฏิเสธ ไหนๆ ก็เคยกันมาแล้ว คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง อีกอย่างฉันได้เซ็กส์ เธอได้เงิน ได้ที่อยู่ แต่ถ้าผลตรวจออกมาว่าเด็กนี่คือสายเลือดพวกฉัน เธอมีแต่ได้กับได้" ข้อแลกเปลี่ยนที่ดูเหมือนจะเห็นแก่ตัวถูกเอ่ยออกไป
"มึงจะเอาคนเดียวก็เอาไป แค่ลำพังเรื่องวุ่นวายกูก็ปวดหัวมากพอแล้ว ไม่อยากมีพันธะอะไรอีก แค่เด็กนี่ก็มีปัญหามากแล้ว ไหนจะต้องเก็บเป็นความลับอีก" แมธธิวเอ่ย เขาพูดความจริง แค่วันนี้วันแรกเขาก็ปวดหัวกับผู้หญิงคนนี้มากแล้ว แต่ถ้าให้มีข้อแลกเปลี่ยนแบบที่มันพูดออกไปอีก โครตวุ่นวาย
"แล้วเธอ?" แมธเธียสเอ่ย
"ค่ะ ฉันยังไงก็ได้" เธอไม่มีทางเลือกแล้วนี่ หากเธอปฏิเสธ เธอก็คงไม่รู้ว่าจะไปไหนจะเอายังไงต่อ ทั้งเนื้อทั้งตัวตอนนี้มีเงินติดตัวอยู่แค่พันเดียว
"หึ ไม่แปลกใจที่เธอตั้งท้อง" กล่าวคำพูดเชิงกระแทกแดกดันหญิงสาวเสร็จเขาก็เดินลงไปจากรถ เมื่อลูกน้อยขับมาจอดที่หน้าบ้านหลังใหญ ไม่สิ คฤหาสน์หลังใหญ่
"ลงมา" แมธเธียสเอ่ย แล้วยื่นมือไปตรงหน้าเพื่อให้เจ้าหล่อนจับ เขาเองก็ไม่รู้ว่าทำไมตัวเองต้องลงทุนทำอะไรแบบนี้ขนาดนี้ด้วย แค่เริ่มแรกยังไม่รู้เลยว่าสรุปลูกใคร อาการของเขาก็ออกจนแทบเหมือนว่า เขานี่แหละ พ่อของเด็กในท้องเธอ!
ถ้าแม่รู้นี่ บ้านแตก!
ดีหน่อยที่พวกท่านอยู่บ้าน ไม่ได้มาอยู่กับพวกเขาที่นี่
"ขะขอบคุณค่ะ" เธอยิ้มแหยๆ แต่ทว่าเลี่ยงการสัมผัสเขาไปก่อน คำกระแนะกระแหนของแมธธิวยังดังอยู่ในหูเธออยู่เลย เดี๋ยวก็จะมาพูดว่าเธอมาอ่อยน้องชายของเขาอีกหล่ะ
เธอเดินเข้าไปในบ้าน ไม่สิ คฤหาสน์ขนาดใหญ่ เกิดมาเธอเพิ่งเคยเห็นของจริงก็วันนี้นี่แหละ ปกติเคยเห็นแต่ในละคร ในซีรีส์ แต่ทว่าวันนี้เธอมาเห็นในชีวิตจริงแล้ว!
"นั่นห้องนอนของเธอ" แมธธิวเอ่ยนิ่งๆ แล้วชี้นิ้วไปที่ห้องตรงหน้าประตูห้องสีน้ำตาล ส่วนตรงข้ามจะเป็นห้องนอนของเขา และข้างๆ เธอก็คือห้องของไอ้แมธเธียส
"ค่ะ แล้วมีตรงไหนที่ห้ามฉันเป็นพิเศษมั้ยคะ?" เธอเอ่ยถามอย่างไม่คิดอะไร แต่ทว่าก็อดที่จะใจกระตุกวูบไม่ได้ เพราะเธอเห็นแววตาดำมืดของเขาที่จ้องมองเธอ ทันทีที่เธอเอ่ยประโยคคำนั้นออกไป
ส่วนแมธเธียสเองก็เข้าใจที่พี่ชายกำลังสื่อออกมาทางแววตา หลังจากที่เธอเอ่ยประโยคนั้นออกมา
"จำไว้ ตระกูลฉันเกลียดคนที่คิดไม่ซื่อ ทรยศและหักหลังมากที่สุด โดยเฉพาะพวกหวังผลประโยชน์ เธอคงเดาได้ไม่ยากว่าจุดจบคนที่มันทำแบบนั้นคืออะไร" สิ้นเสียง แมธธิวก็เดินออกไปในทันที
"ฉันทำอะไรผิดเหรอคะ?" เธอเอ่ยถามเสียงแผ่ว
"ไม่มีอะไรหรอก แล้วก็ไม่ต้องมาถามอะไรแบบนี้อีก ถ้ามีอะไร ฉันจะเป็นคนบอกเอง" แมธเธียสเอ่ย ประโยคเมื่อครู่ หากคนฟังที่ไม่ได้คิดอะไรก็จะคิดว่าหญิงสาวถามเพียงเพราะต้องการอยากรู้เส้นแบ่งของตัวเองเวลาที่มาอาศัยบ้านคนอื่นอยู่
แต่ถ้าหากเป็นแมธธิวคิดน่ะ มันคงกำลังคิดว่าผู้หญิงคนนี้กำลังเอ่ยถามเพื่อล้วงความลับว่าตรงไหนอันตราย ตรงไหนเป็นความลับของเราสองพี่น้อง