“คุณไม่ชอบมีผู้หญิงอยู่ใกล้ๆ ไม่ใช่หรือคะ”หลายวันที่ทำงานกับเขามา ไมเคิลกับสตีเฟ่นเล่าเรื่องของเจ้านายให้ฟังมากพอสมควร พอนึกได้ว่าอัครวินธ์ไม่ชอบให้ผู้หญิงมาอยู่ใกล้ๆ สักเท่าไหร่ หน้าของหล่อนก็ขมวดมุ่น แล้วเงยหน้ามองเจ้านายด้วยสายตาหวาดกลัวราวกับว่าเขาเป็นฆาตกรโรคจิต... เพราะหล่อนกำลังคิดว่าเขาอาจจะเป็นฆาตกร...
เขาอาจจะเป็นคนที่ฆ่าผู้หญิงสองคนนั้นโดยที่เขาเองก็ไม่รู้ตัว... วิญญาณชั่วร้ายจากจิตใต้สำนึกของเขาสิงเขาแล้วก็ตื่นมาฆ่าในขณะที่จิตสำนึกจริงๆ ของเขาหลับใหล... ส่วนหนึ่งในตัวอัครวินธ์อาจจะไม่ชอบผู้หญิงและนั่นทำให้เขาฆ่าผู้หญิงที่อยู่ใกล้เขา... พริมาตาเบิกกว้างและก้าวถอยจากเจ้านายที่มองหน้าหล่อนอย่างโกรธเคือง...
“โอ๊ย” พริมาลูบหน้าผากของตนที่ถูกฝ่ามือหนาของเจ้านายประทุษร้ายโดยการตีแปะเข้าที่หน้าผากแม้ไม่แรงนักแต่ก็ทำให้ความคิดเตลิดไปไกลนั้นยุติลง...
“ผมมองตาคุณก็รู้ว่าคุณคิดอะไร ถ้าค
