บทที่ 16 นอกลู่นอกทาง

1958 คำ

แปลกที่เขามารับช้า...หากมีเวรเขาจะส่งข้อความมาบอกตั้งแต่เนิ่น ๆ หากรถติดจะโทรมาหา หากว่ามีเรื่องด่วนจะรีบบอก ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง แต่วันนี้ไม่มีข้อความ ไม่มีสายเรียกเข้าเลย “อะไรของเขา” คนรอมันก็ว้าวุ่นน่ะสิ มัดไหมยกแขนขึ้นมองนาฬิกาข้อมือ ใจของเธอหล่นเป็นระยะ ๆ กลัวว่าเขาจะเกิดอุบัติเหตุ มัดไหมกดโทรหาอีกฝ่าย แม้นว่าปกติจะไม่เคยทำ เธอไม่ใช่คนขี้จุกจิก แต่เขากำลังทำให้เธอเป็นอย่างนั้น ติ๊ด! “ฮัลโหล ทำงานเหรอ” พอเขากดรับเธอก็กรอกเสียงลงไปทันที ก่อนที่อีกฝ่ายจะตอบกลับมา [อ้อ ติดเคสด่วนอะ แต่เดี๋ยวกำลังไปแล้วล่ะ] ได้ยินอย่างนี้ก็ไม่สบายใจ มัดไหมไม่อยากให้เขารีบขับรถ เธอรู้ว่ามันอันตราย อะไรที่เลี่ยงได้ก็อยากจะเลี่ยง “ถ้างั้นเดี๋ยวฉันนั่งแท็กซี่ก็ได้ค่ะ” [ไม่หรอก มันเรียกยากไม่ใช่เหรอ] ได้ยินอย่างนี้มัดไหมถึงกับขมวดคิ้ว หล่อนไม่เคยเล่าให้เขาฟังว่าแท็กซี่ที่นี่เรียกยากมากแค่ไหน แต่ทำไม

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม