“มีเบียร์ด้วยนะจ๊ะ… พี่เข้มจะดื่มไปพลางๆ ระหว่างรอให้ฝนหยุดดีมั้ยจ๊ะ”
“เยี่ยมเลย… เธอชอบดื่มเบียร์ด้วยหรือ”
ลุงเข้มมองตามสะโพกผายขณะแรมจันทร์เดินไปเปิดตู้เย็น
“ก็มีบ้างจ้ะ… เวลาเหงาๆ บางวันนึกครึ้มอกครึ้มใจไม่มีอะไรทำก็ดื่มเบียร์ ฉันเพิ่งซื้อมาใส่ตู้เย็นเอาไว้เมื่อวานก่อนนี้เอง”
“ดี… งั้นคืนนี้เดี๋ยวพี่จะดื่มเป็นเพื่อนแก้เหงา ว่าแต่ฝนตกหนักขนาดนี้ พี่คงกลับไม่ได้แล้ว เอาเป็นว่าขอพี่นอนค้างบ้านเธอได้ไหม พี่นอนที่โซฟานี่ก็ได้”
คำพูดของแขกผู้มาเยือนทำเอานพดลตกใจ
“จะดีหรือจ๊ะ… ”
ด้วยแววตาหนักใจ แรมจันทร์เหลือบมองนพดลที่กำลังนั่งดูบอล หล่อนคงเกรงใจลูกชาย
“นพจ๊ะ… คืนนี้ลุงสันต์ขอนอนค้างบ้านเรา… คงไม่เป็นไรนะลูก เดี๋ยวให้ลุงสันต์นอนที่โซฟา ฝนตกหนักแบบนี้ถ้าลุงสันต์ขับรถกลับแม่กลัวว่าจะเกิดอุบัติเหตุ”
แรมจันทร์แสดงความเป็นห่วงคนมาส่ง
“ก็แล้วแต่แม่… ”
นพดลตอบสั้นๆ ทั้งที่ในใจรู้สึกปวดจี๊
