2 จูบจนเสร็จ! NC+
2377 คำ
“มันเกิดอะไรขึ้น!”
“ยังไม่รู้สาเหตุที่แน่ชัดครับ แต่น่าจะเป็นไฟฟ้าลัดวงจร เพราะเมื่อวานช่างไฟพึ่งแจ้งว่ามีสายไฟชำรุด...แต่ว่าจะเปลี่ยนบ่ายนี้ ไม่คิดว่ามันจะ...”
พอมาถึงรนราชย์รีบเดินลงรถไปยืนมองเหตุการณ์ที่ดูท่าเขาต้องเสียเงินหลายร้อยล้านเพราะไฟไหม้ในครั้งนี้แน่นอน
“ไล่ออกให้หมดแล้วหาคนใหม่มาแทน”
“..............”
เขาสั่งขึ้นทันทีที่ได้ฟังผู้จัดการโรงงานรายงานออกมา ทำเอาผู้จัดการโรงงานถึงกับอ้าปากค้าง เพราะไม่ใช่แค่คนสองคน แต่ถ้าให้ไล่ออกยกทีมก็เกือบยี่สิบคนเลยก็ว่าได้ที่ต้องไล่ออก แต่ด้วยเป็นคำสั่งของรนราชย์ จะไม่ทำตามก็ไม่ได้อีก และร่วมสามชั่วโมงกว่าไฟจะดับลงได้ ตึกทั้งตึกถูกเผาไหมดำเป็นตอตะโก คงต้องทุบทิ้งแล้วสร้างใหม่ ดีที่ยังมีอีกหลายตึกที่ไม่ได้โดนไฟไหม้ไปด้วยเพราะกันเอาไว้ทันและคง สามารถผลิตต่อไปได้
“บอกให้ทุกคนกลับบ้าน ส่วนพนักงานที่ประจำตึกนี้ก็สั่งให้หยุดงานสักสามวันแล้วค่อยจัดตารางงานให้ใหม่”
“ครับ”
เทวาตอบรับคำสั่งก่อนจะเดินไปตามหาผู้จัดการโรงงาน ที่ตอนนี้ไม่รู้ไปยุ่งอยู่ตรงไหน ส่วนรนราชย์พอสั่งเสร็จก็เดินเข้าไปนั่งรอในรถ
“เฮ้ย!”
“เรียบร้อยแล้วเหรอ”
พอหย่อนตัวลงนั่งและคิดว่าจะนอนเอนกายสักหน่อยกลับต้องสะดุ้งยกตัวขึ้นนั่งเมื่อตันนอนทับไปบนตักของไอยรินทร์เข้าเต็มๆ เขาลืมเธอไปเสียสนิทเลย
“เป็นเด็กเป็นเล็ก พูดมีหางเสียงเป็นไหม”
เขาอดว่าให้ไม่ได้เมื่อเห็นว่าเธอพูดเหมือนกับเขาเป็นคนรุ่นเดียวกับเธอ
“แล้วทำไมยังไม่กลับ”
“อ่าว ก็...”
“ถ้าจะบอกว่าขาเจ็บก็พอเลย ฉันรู้ว่าเธอไม่ได้เป็นอะไร”
รนราชย์รีบพูดดักทาง เขาไร้สาระกับเธอมามากพอแล้ว และตอนนี้เขาก็เหนื่อยเกินกว่าจะโต้เถียงด้วย
“ต้องการอะไรกันแน่”
ชายหนุ่มตัดสินใจถามออกมาพร้อมกับมองจ้องไปที่ร่างเล็กของไอยรินทร์นิ่งอย่างพิจารณา เธอเป็นผู้หญิงร่างเล็กที่เรียกได้ว่าเป็นพันธ์พกพาใส่กระเป๋าได้สะดวกเลยทีเดียว ส่วนหน้าตาก็ดูสะสวยผิวพรรณก็ดี ไม่น่าจะเป็นพวกต้มตุ๋น หรือว่าเขาคิดผิด
“หรือเธอต้องการเงิน เท่าไหร่ที่ต้องการแล้วไปๆซะ”
“คุณ...ฉันต้องการคุณ”
“................”
รนราชย์ถึงกับเงียบไปทันที เขาเจอมานักต่อนักพวกนักศึกษาที่ต้องการคนคอยส่งเสียเลี้ยงดู ถึงเขาจะเคยนอนกับผู้หญิงมานับไม่ถ้วนก็จริง แต่เขาก็ไม่ต้องการที่จะเลี้ยงดูรับผิดชอบใครเลยสักนิด
“ฉันไม่ใช่พวกเสี่ยเลี้ยงเด็ก ถ้าต้องการไปหาคนอื่น แล้วก็ลงจากรถฉันไปได้แล้ว”
“ฉันไม่ได้ต้องการเงินหรือของมีค่าอะไรแค่ต้องการคุณ”
ไอยรินทร์ยังคงพูดในสิ่งที่เธอต้องการออกมาโดยไม่ได้สนใจสิ่งที่เขาบอกเลยสักนิด เพราะโอกาสอยู่ตรงหน้า ถ้าเธอยอมถอยคงจะไม่มีวันได้ทำแบบนี้อีกแล้ว
“ฉันไม่รู้ว่าเธอใช้แผนนี้จับผู้ชายมาแล้วกี่คน แต่ฉันไม่ต้องการ....”
ปากหยักที่ยังพูดไม่จบกลับต้องเงียบเสียงลงเมื่ออยู่ดีๆร่างเล็กก็ถลาเข้ามาจูบลงที่ปากของเขาอย่างกะทันหัน ส่วนไอยรินทร์นั้นอะไรดลใจเธอก็ไม่รู้ทำให้เธอตัดสินใจทำอย่างนี้ทั้งๆที่แค่หอมแก้มเธอยังไม่เคยทำมันกลับใคร แต่ด้วยความที่อยากได้เขาโดยไม่มีข้อแม้ทำให้เธอตัดสินใจทำมันในทันที
ลิ้นเล็กพยายามปัดป่ายไปตามปากหยักที่ไร้การตอบสนองของเขาอย่างเก้ๆกังๆเหมือนกับทฤษฎีที่เธอรู้มา ก่อนจะเริ่มหงุดหงิดเมื่อไม่สามารถจูบเข้าไปในปากของเขาได้ ส่วนรนราชย์ตอนนี้เขากำลังคิดว่าเธอต้องการอะไรกันแน่ ท่าทางที่ดูกร้านโลกกลับต่างจากปากที่กำลังจูบเขาอย่างสิ้นเชิง เมื่อมันดูอ่อนหัดและไร้ประสบการณ์ ชายหนุ่มนั่งนิ่งให้เธอได้พยายามจนกระทั่งหมดความอดทน มือใหญ่เอื้อมไปจับท้ายทอยของเธอแน่นก่อนจะเป็นฝ่ายกดจูบลงไปแทน
“อุ๊! อื้อ!”
เสียงร้องตกใจในลำคอดังขึ้นเมื่ออยู่ดีๆเขาก็เปลี่ยนท่าที เรียวลิ้นสากตวัดทีเดียวก็สามารถเข้าไปในปากเล็กได้อย่างง่ายดายก่อนจะสอนการจูบที่ถูกต้องให้กับเธอ
“จุ๊บๆๆๆ จ๊วบๆๆๆ จุ๊บๆๆๆ”
“อื้อ....”
รนราชย์ที่อยากสั่งสอนให้เธอได้รู้ว่าไม่ควรมาเล่นกับคนอย่างเขามอบจูบรุนแรงและหนักหน่วงอย่างที่ไม่เคยให้กับใครส่งไปให้เธออย่างไม่คิดออมแรงเมื่อเธอเองที่เป็นคนเริ่ม เขานี่แหละจะสั่งสอนให้รู้สำนึก
แต่พอเริ่มจูบไปได้สักพัก เขากลับพบว่าการตอบสนองอันไร้เดียงสาด้วยลิ้นเงอะๆงะๆของเธอทำเอาเขาเกิดความต้องการขึ้นมาเสียดื้อๆ จากที่คิดว่าจะแค่สั่งสอนกลับเริ่มร้อนแรงเต็มไปด้วยไฟราคะ มือใหญ่อีกข้างตวัดโอบกอดเอวคอดแล้วดันขึ้นชิดติดกับร่างใหญ่ของเขาอย่างเผลอไผล ปากร้อนเฝ้าจูบซับอย่างไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ยิ่งร่างเล็กแต่เต็มไปด้วยความอวบอัดในส่วนที่ผู้หญิงควรมีบดเบียดเข้ามาเขายิ่งเตลิดไปไกล
“อ๊า...”
“เธออายุเท่าไหร่...”
“21...”
เสียงแหบพร่ากระซิบถามเมื่อยอมปล่อยปากเล็กให้เป็นอิสระ เพราะเขาไม่อยากติดคุก ก่อนจะได้ยินคำตอบแล้วเขาก็กดจูบลงไปอีกครั้งและครั้งนี้ก็ร้อนแรงไม่ต่างจากครั้งก่อนเลยสักนิด
“เจ้านายไปไหนแล้ว...หรือว่ารออยู่บนรถ...”
ทางด้านเทวา พอสั่งงานผู้จัดการโรงงานเสร็จเขาก็เดินกลับมาที่รถก่อนจะมองหาเจ้านายหนุ่ม แต่กลับไม่เจอ มือใหญ่เอื้อมมาเพื่อจะเปิดประตูรถแต่ด้วยเขายืนอยู่ใกล้กับรถมากจนทำให้เห็นเงาด้านในค่อนข้างชัดเจน
“!!!!!”
เฮ้ย! นะนั่น...เจ้านายนี่หว่า ทำอะไรตอนนี้วะเนี่ย! โอ๊ย ตายแล้ว
เทวาถึงกับรีบหันหลังหนีทันทีพร้อมกับสอดสายตาไปมองรอบๆเพราะกลัวว่าคนอื่นจะมองมาเจอสิ่งที่เจ้านายของเขากำลังทำ ดีที่กระจกรถค่อนข้างทึบแต่เขาก็ไม่วางใจอยู่ดีเลยตัดสินใจเป็นยามคอยเฝ้าดูอยู่รอบๆรถแทน ส่วนคนด้านใน ตอนนี้อารมณ์เตลิดไปไกลเกินกว่าจะสนใจสิ่งรอบตัว ร่างเล็กถูกยกให้ขึ้นมานั่งคร่อมบนตักกว้างของเขาก่อนปากร้อนจะเริ่มไต่จูบลงมาตามลำคอระหง
“ฮึ่ม...”
ไอย...แกทำถูกแล้วใช่ไหม...แกจะไม่เสียใจใช่ไหม...
พอเขาละปากออกจากปากเล็กของเธอ สติที่กระเจิดกระเจิงไปไกลค่อยๆกลับมา ไอยรินทร์อดคิดขึ้นมาไม่ได้ว่าสิ่งที่เธอทำอยู่นั้นถูกต้องหรือเปล่า เธอครองความเป็นโสดมา 21 ปีเพื่อค้นหาผู้ชายที่สมบูรณ์แบบอย่างรนราชย์ และตอนนี้เธอก็กำลังจะตกเป็นของเขาอย่างที่ตั้งใจในทีแรกแต่ทำไมเธอกลับเริ่มลังเล หรือเพราะนี่เป็นครั้งแรก...แต่ถ้าเสียมันให้กับคนที่เธอพึงพอใจเป็นอย่างมากมันคงไม่ได้เลวร้ายอะไรใช่ไหม สารพัดเหตุผลตีกันยุ่งก่อนทุกอย่างจะมลายหายไปอีกครั้ง เมื่อเสื้อนักศึกษาตัวเล็กถูกยกขึ้นพร้อมยกทรงสีขาวสะอาด
“ไม่สมตัวเลยสักนิด...”
เสียงแหบพร่าเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นความกลมกลึงใหญ่โตตรงหน้าก่อนจะอ้าปากเข้าครอบครองเหมือนทารกกระหายหิวจนร่างเล็กถึงกับสั่นไปทั้งตัว กลางกายสาวปวดหนึบอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนจนต้องกดเน้นบดเบียดไปกับกายใหญ่ที่เธอยังไม่รู้ว่าท่อนลำที่เธอนั่งทับมันคือท่อนเอ็นแห่งความต้องการที่เขามีในตอนนี้
รนราชย์หลงลืมทุกอย่างไปหมดรวมทั้งความจริงที่ว่าตอนนี้เขากับเธออยู่ในรถแถมยังรายล้อมไปด้วยผู้คนมากมายอีกเมื่อไฟราคะดันถูกจุดขึ้นในตอนนี้และคงยากที่จะดับลงได้
“อ๊า อึก อื้อออ เจ็บ อ๊ะ อื้อ คะ...คุณ อ๊ะ เจ็บ”
“ฮึ่ม จ๊วบๆๆๆ จุ๊บๆๆๆ อ๊า จุ๊บๆๆ อื้ม เดี่ยวจะได้เจ็บกว่านี้ ไม่ต้องห่วง อื้ม จ๊วบๆๆ จุ๊บๆๆ”
ชายหนุ่มกระซิบบอกเมื่อเธอเริ่มดิ้นรนบิดเร้าไปมาเพื่อหาทางออกจากความทรมานแต่กลับไม่รู้เลยว่ายิ่งเธอดิ้นรนมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งต้องการมากขึ้นเท่านั้น
รนราชย์เอื้อมมือลงไปรูดซิบกางเกงของเขาเพื่อปลดปล่อยความต้องการออกมา ก่อนจะเอื้อมไปแตะต้องกุหลาบสาวที่มีเพียงแพนตี้น้อยห่อทุ้มเมื่อกระโปรงบานที่เธอใส่มาช่างเป็นใจให้เขาได้ทำอะไรๆแบบนี้เสียจริง
“ดะ...เดี๋ยวก่อน อ๊ะ ไม่...เดี๋ยว...”
“ไหนว่าต้องการฉันไง... ฉันกำลังจะทำให้เธอสมหวัง...ไม่ดีรึไง...”
ปากพูดแต่สองตากลับเอาแต่จับจ้องสองปทุมถัน ที่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยปากและลิ้นของเขาเป็นที่เรียบร้อย ปลายยอดชูชันสีหวานเชิญชวนให้เขากลับเข้าไปครอบครองมันอีกรอบจนไอยรินทร์แทบไปไม่เป็นเมื่อความต้องการถูกกระตุ้นมากขึ้นเรื่อยๆทั้งปากและมือที่เริ่มลูบไล้กดเน้นหนักหน่วงไปตามร่องรักที่แฉะฉ่ำของเธอ ร่างเล็กเริ่มตอบสนองด้วยการขยับถูไถร่องสาวไปกับมือใหญ่ที่เอาแต่ปลุกเร้าไม่หยุด ก่อนเขาจะแหวกแพนตี้น้อยแล้วเข้ามาแตะต้องเนื้อในของเธอ
“อ๊ะ! อ๊า ไม่ไหว ละ...แล้ว....”
เสียงกระเส่าของเธอดังขึ้นถี่รัวเมื่อโดนแตะต้องหนักหน่วง ร่างเล็กส่ายระรัวก่อนจะกระตุกถี่ๆแล้วปลดปล่อยออกมาอย่างสุดจะทนอีกต่อไป ส่วนรนราชย์ที่เอาแต่ดูดดื่มอย่างหลงใหลในความหอมหวานของกายสาวค่อยๆเงยหน้าขึ้นมามองเมื่อตอนนี้ร่างเล็กของเธอดูสงบนิ่งแปลกๆ
“อ๊า! เด็กบ้าเอ้ย เสร็จแล้วหลับเลยเหรอ...ใจร้ายจังนะ...”
และเขาก็รู้ถึงอาการแน่นิ่งไปของเธอ เมื่อตากลมโตปิดลงไปเป็นที่เรียบร้อย ชายหนุ่มค่อยๆเอามือที่ยังแตะต้องกุหลาบสาวออกมาและพบว่ามันเปียกชุ่มไปด้วยน้ำรักของเธอ เขาจะทำยังไงกับความต้องการที่ยังไม่ได้ปลดปล่อยของตัวเองดี จะสอดใส่ทั้งๆที่เธอยังหลับอยู่ก็ดูจะบ้าเกินไปมือใหญ่จึงเอื้อมลงไปกอบกำท่อนรักใหญ่ยาวของตนเองแน่น ก่อนจะเริ่มรูดขึ้นลงเพื่อปลดปล่อยน้ำรักที่คั่งค้างปริ่มไหลของตนเองบ้างเพราะถ้าไม่ทำอย่างนี้มีหวังมันไม่ยอมสงบลงแน่นอน
ตั้งแต่เกิดมานี่เป็นครั้งแรกที่เขาต้องมาทำอะไรอดสูใจอย่างนี้ทั้งๆที่มีร่างเกือบเปลือยของหญิงสาวอยู่ตรงหน้าแต่กลับต้องมานั่งช่วยตัวเอง ยิ่งคิดเขาก็ยิ่งรู้สึกอับอายแต่กลับไม่ยอมหยุด มือใหญ่ยังคงทำหน้าที่อย่างหนักหน่วงพร้อมกับกดปากอ้ารับเอาปทุมถันเข้าไปกลืนกินอีกรอบ แค่นี้คงไม่เป็นไรถือเสียว่าเธอเป็นต้นเหตุทำให้เขาต้องช่วยตัวเองอย่างนี้ และไม่นานชายหนุ่มก็เผลอกัดลงไปบนเต้าอวบเมื่อความต้องการมากล้นถูกปดปล่อยออกมาจนเกิดรอยฟันจารึกอยู่บนร่างเล็กของไอยรินทร์จนได้
“บ้าจริง เด็กแสบ...”
พอเสร็จสมไปเรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มจึงค่อยๆวางร่างเล็กหลับใหลลงไปบนเบาะที่ว่างก่อนจะกลับมาจัดการกับตัวเองและจัดการแต่งตัวกลับคืนให้เธอ
“ฮู้ววววว ทำบ้าอะไรลงไปวะเนี่ย...”
พอทุกอย่างกลับเข้าภาวะปกติ รนราชย์ก็ค่อยๆถอนหายใจออกมา ก่อนจะมองออกไปนอกรถ ที่ตอนนี้ยังคงมีคนพลุกพล่านเต็มไปหมดพร้อมกับเลขาคนสนิทของเขา
ครืดดดดด
“มาขับรถ”
“ครับ?! เอ่อ ครับเจ้านาย”
รนราชย์เปิดประตูรถออกไปแล้วบอกให้เทวาที่ยังยืนอยู่ด้านนอกให้มาขับรถ ทำเอาเลขาหนุ่มใหญ่ถึงกับตกใจก่อนจะรีบวิ่งมาประจำที่คนขับโดยที่ไม่แม้แต่จะหันไปมองด้านหลังเลยสักนิด ส่วนรนราชย์ไม่ใช่เขาไม่รู้สึกอายแต่เขาไม่อยากแสดงออกมาก็เท่านั้นเอง
“เจ้านายแน่ใจนะครับ...ว่าจะให้เธอ เอ่อ ผมพาเธอไปส่งตามที่อยู่ในบัตรประชาชนของเธอก็ได้นะครับ”
“อืม ไม่จำเป็น นายกลับไปได้แล้ว”
เทวาถามขึ้นอย่างแปลกใจ เมื่อรนราชย์ให้มาส่งที่คอนโดส่วนตัวของเขาทั้งๆที่เขาบอกว่าที่นี่เป็นที่ส่วนตัวที่ห้ามใครเข้าไปยุ่มย่ามอย่างเด็ดขาดแท้ๆ และปกติเจ้านายหนุ่มนั้นมักจะนอนพักที่บริษัทเพราะที่โน่นมีห้องนอนส่วนตัวเอาไว้ให้เขาเวลาไม่อยากกลับคอนโด แต่รนราชย์กับบอกให้เทวากลับไปแล้วอุ้มร่างที่ยังหลับอยู่ขึ้นไปบนห้อง
“เจ้านายไม่กลัวตำรวจรึไง ดูยังไงเด็กคนนั้นก็ไม่น่าเกินสิบแปดโอ๊ย ต้องโทรปรึกษาทนายก่อนไหมเนี่ยเรา”
พอลับร่างเจ้านายหนุ่มไปแล้ว เทวาอดที่จะพูดขึ้นอย่างเป็นห่วงไม่ได้เพราะรนราชย์มีผู้หญิงมากมายให้เลือกขึ้นเตียงแท้ๆ แต่กลับมายุ่งกับเด็กสาวที่พึ่งเจอ เขาล่ะกลัวจริงๆว่าไอยรินทร์จะนำความเดือดร้อนมาให้เจ้านายของตน
- ผู้เขียน
