“จะไม่เป็นไรเหรอคะ...ดูท่าท่านโกรธมาก...”
ทางด้านไอยรินทร์กับรนราชย์ ตอนนี้กำลังนั่งรถกลับคอนโดทั้งๆที่ยังไม่ได้ทานอะไรเลยสักนิด และตลอดทางรนราชย์แทบไม่พูดอะไรเลยสักคำ เอาแต่มองไปที่ถนนนิ่งจนไอยรินทร์ที่อึดอัดจนต้องเป็นคนพูดออกมา
“ไม่ต้องคิดมาก เดี๋ยวฉันจัดการเอง”
“แต่ไอยไม่อยากทำให้คุณกับครอบครัวมีปัญหา...”
“ถ้ามันจะมีปัญหาก็เพราะตัวฉันเอง ไม่ใช่เพราะเธอ ฉันเป็นคนเลือกเธอ ขอแค่เชื่อใจและอย่าหายไปไหนก็พอ”
ไอยรินทร์มองหน้ารนราชย์อย่างไม่ค่อยแน่ใจเลยสักนิด ส่วนรนราชย์ ขับรถเข้ามาจอดใต้คอนโดใหม่ที่เขาพึ่งซื้อให้เธอเรียบร้อยแล้ว ก่อนจะหันมามองจ้องไอยรินทร์ด้วยสีหน้าจริงจัง เรื่องแค่นี้ทำให้เขาเปลี่ยนใจไม่ได้หรอก เพราะกว่าเขาจะยอมรับความรู้สึกที่มีให้เธอมันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ไม่มีทางที่เขาจะยอมปล่อยมือจากเธอง่ายๆแน่นอน
จากนั้นทั้งสองก็พากันขึ้นไปบนห้อง ที่ตอนนี้ของของไอยรินทร์ถูกขนมาไว้ท
