“จะไปไหนคะ นี่ไม่ใช่ทางกลับห้องไอยสักหน่อย”
“เดี๋ยวก็รู้”
รนราชย์พาไอยรินทร์ไปทานข้าวก่อนจะพาขับรถมาที่ที่หนึ่ง และไม่นานทั้งสองก็มาหยุดอยู่หน้าคอนโดแห่งหนึ่งซึ่งไม่ใช่ทั้งคอนโดของเขาและของเธอ
“มาที่นี่ทำไมคะ”
“ขึ้นไปแล้วเดี๋ยวก็รู้เอง”
พอมาถึงเขาก็จับมือพาเธอเดินเข้าไปในคอนโดและก็พามาจนถึงชั้นห้า ที่ตอนนี้พวกพนักงานกำลังขนของเข้าไปในห้องๆหนึ่ง
“อย่าบอกนะคะว่า...”
“ผมวางทุกอย่างเอาไว้ตามที่คุณแจ้งมาแล้ว รบกวนเซ็นรับให้ด้วยนะครับ”
พอเดินมาถึงไอยรินทร์ที่พอเดาออกแล้วว่าเขาพาเธอมาที่นี่ทำไมถึงกับอ้าปากค้างหันไปถามรนราชย์อย่างสับสน แต่พนักงานส่งของเดินเอาเอกสารเข้ามาให้เขาเซ็นก่อนที่จะได้พูดอะไรต่อแล้วขอตัวกลับออกไป
“เข้าไปข้างในก่อนเถอะ”
รนราชย์บอกขึ้นพร้อมโอบร่างเล็กให้เดินตามเข้าไป และพอเข้าไปเห็นห้องอันแสนกว้างขวางและเป็นสัดส่วน ของทุกอย่างถูกตกแต่งเอาไว้อย่างเป็นระเบียบแม้กระทั่
