รณพีร์มองถุงขนมที่ตัวเองถือขึ้นมา แล้วมองภาพตรงหน้าด้วยความรู้สึกหงุดหงิดใจ นักศึกษาชายคนเดินยืนยิ้มกว้างใส่คนของเค้า ที่ยื่นมือออกไปรับถุงขนมยี่ห้อดังราคาแพง
"ชีสทาร์ตอร่อยมาก แทนไปต่อคิวมาตั้งนานเลยนะ นับอย่าใจร้ายกับแทนเลย ช่วยรับไปกินด้วยนะ" เสียงชายหนุ่มคนนั้นอ้อนออกมา
"ขอบใจนะแทนที่นึกถึงเรา แต่คราวหน้าไม่ต้องนะเราเกรงใจ"
เธอบอกจากใจจริง แล้วรับถุงขนมมาถือเอาไว้
"ขอบใจแทนมากนะ เราไปทำงานก่อนละกัน" นับดาวรีบบอกลาเพื่อนแล้วหันหลังจะเดินเข้ามา
"พรุ่งนี้เที่ยงแทนเลิกเรียนแล้ว จะมารอนับนะ" เค้าบอกอีกครั้งก่อนจะเดินลงไป สวนกับอาจารย์รณพีร์ที่เดินเข้ามา
นับดาวทำหน้าไม่ถูกเมื่อเห็นคนที่เพิ่งจะบอกความในใจให้ตัวเองได้ฟัง ใบหน้าสวยใสยิ้มอายๆออกมาเมื่อเงยหน้ามองเค้า แต่ก็เห็นแต่ใบหน้าเรียบเฉยคมดุไม่แสดงอะไรออกมา ทำเอาเธอยิ้มเก้อไปเลย เธอวางถุงขนมที่ได้มาไว้ข้างตัวแล้วเตรียมจะไปหาเค้าเพื
