รณพีร์ไม่มีสมาธิในการทำงานเลย เพราะเค้าคิดถึงแต่เธอ ใบหน้าสวยใสกับรอยยิ้มอ่อนโยนสะกดใจเค้าเหลือเกิน รู้ว่ามันผิดรู้ว่ามันเป็นเรื่องใหญ่แต่จะให้ทำยังไงได้ในเมื่อเค้ารู้สึกกับเธอมากเหลือเกิน เค้ากลายเป็นวัยรุ่นในวัยฮอร์โมนพุ่งพล่านไปแล้ว ไม่ทันจะคิดอะไรเค้าก็โทรไปหาเธอแล้ว
**อาจารย์พีร์**
ชื่อที่โชว์อยู่หน้าจอมือถือ ทำเอาใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ ถ้าไม่รับก็ไม่รู้หรอก มือบางสไลด์รับสายก่อนจะตอบรับออกไป
"นับดาวค่ะ" เธอรับสายเค้าแล้ว
"นอนหรือยังนับดาว"
เสียงทุ้มถามออกมา คนฟังยิ้มออกมา ก่อนจะตอบกลับไป
"ยังค่ะ อาจารย์มีอะไรคะ" เธอถามเค้าออกมา
"ผม ผมนอนไม่หลับ ทำงานไม่ได้เพราะคิดถึงแต่เรื่องของคุณ " คนฟังใจสั่นระรัวด้วยความตื่นเต้น
"อะไรนะคะอาจารย์" เธอถามออกมาด้วยความไม่แน่ใจ
"ผมคิดถึงคุณนับดาว คิดถึงจนทำงานไม่ได้ นอนไม่หลับเลย"
เค้าบอกออกมาแต่คนฟังกลับหัวเราะออกมาเบาๆ
"ตลกมาก
