บทที่ 8
1103 คำ
เซียวหานเย่เรียกชื่อภรรยาเสียงดัง
หลังจากยืนดูเมียคุยอะไรกับใครเป็นตุเป็นตะ ทั้งยังหัวเราะคนเดียว
หรือเมียของเขาจะไม่สบายเพราะเมื่อคืนเขาให้เมียปลอบใจเยอะไปหน่อย
ก็ใครใช้ให้เมียเขาน่ารักขนาดนั้นทั้งยั่วยวนเขาจนหลงเมียจนโงหัวไม่ขึ้น
เขาที่กินเมียทั้งคืนก็ยังไม่อิ่ม มีแต่อยากรังแกทั้งวันทั้งคืน
ถ้าไม่ติดว่าสงสารเมียรัก เขาอยากขังเธอไว้ในห้องกับเขาไม่ปล่อยออกมาจากห้องเลยทีเดียว แต่ค่อยๆกินทุกคืนดีกว่าเดี่ยวเมียรักจะไม่สบายเอาได้ หานเย่ยืนคิดก่อนจะเดินเข้าไปเอามืออิงหน้าผากเมียรักว่า
"มีไข้ขึ้นหรือ"
ซานซานนั่งงงหลังจากที่สามีเรียกชื่อเธอแล้วรีบมาเอามืออิงหน้าผากเพื่อวัดไข้เธอ
""พี่เย่ค่ะ น้องสบายดีค่ะ ไม่ต้องตกใจ ที่น้องคุยด้วยคือต้วนต้วนกระรอกน้อยสื่อสานกับน้องได้ค่ะ"
ซานซานจับมือสามีและดึงลงนั่งข้างเธอ และแนะนำต้วนต้วนให้รู้จักกับสามีของเธอ
เซียวหานเย่เองตกใจเลยที่ภรรยาบอกให้รู้เรื่องลาว
"จริงหรือซานซาน น้องบอกว่าคุยกับกระรอกได้"
ต้วนต้วนพยักหน้ารับเป็นไก่จิกเลยทีเลย
"จริงแท้แน่นอนค่ะสามี น้องไม่ได้บ้าเสียหน่อย"
ก่อนจะมองหน้าสามีและค้อนให้วงใหญ่ที่เข้าใจผิดว่าเธอบ้า
" พี่ไม่ได้ยินหรอกค่ะ เพราะต้วนต้วนสื่อสารกับน้องแค่คนเดียวและน้องก็พึ่งจะเจอกับต้วนต้วนเหมือนกัน เพราะต้วนต้วนจำศีลพึ่งออกมาจากในถ้ำค่ะ น้องจึงถามว่าภูเขาที่อยู่ในมิติของเรามีอะไรให้เก็บเกี่ยวได้บ้างคะ และต้วนต้วนก็บอกว่ามีของดีเต็มภูเขาเลยค่ะ น้องจึงหัวเราะดีใจพี่ก็เข้ามาแล้วมองเหมือนน้องเป็นบ้านั้นแหละค่ะ”
เซียวหานเย่กอดเมียดึงขึ้นนั่งบนตักแกร่งก่อนจะขอโทษที่เข้าใจเมียผิดไป
" พี่ขอโทษครับซานซาน หายโกรธนะครับ ให้พี่ทำอะไรก็ได้ ยกเว้นห้ามนอนกับน้องพี่ยอมไม่ได้”
เซียวหานเย่ตอบหน้าตาเฉยและมือก็ลูบไล้ตามร่างกายของเมียรัก
"แล้วมีอะไรบ้างละของดีที่ต้านต้วนบอกน้อง"
หานเย่ถามเมียและหอมแก้มทีฟอดหนึ่งให้ชื่นใจและหายเหนื่อย
"พี่พึ่งออกไปบอกให้ช่างทำตามที่ซานซานบอก ว่าจะให้ซ่อมตรงไหนบ้างนะครับ ไหนๆทำแล้วก็เอาให้ดีเลย ไม้ก็ตัดมาใหม่ให้พอ เมื่อเช้าพี่ลองตั้งจิตบอกออกไป พี่สามารถเข้าออกมิติของน้องได้พี่ดีใจมากเลยน่ะซานซาน”
หานเย่บอกเมียอย่างตื่นเต้นหลังจากลองเข้าออกหลายครั้งให้หายสงสัย
"ต้วนต้วนบอกน้องแล้วค่ะ ว่าพี่ออกไปข้างนอกและที่พี่เข้าออกได้ เพราะต้วนต้วนตะบะแก่กล้าหลังจากออกจากการจำศีลค่ะสามี”
ซานซานบอกสามีก่อนจะจับมือเขาเอาไว้ก่อนเพราะตอนนี้สามีเอามือบีบนมเธอเล่นจนขนลุกเสียวซ่าน
เซียวหานเย่ลุกขึ้นอุ้มเมียเข้าห้องทันที
“ขอเวลาสักครู่น่ะ ต้วนต้วน “
จะให้เขาอดใจได้ยังไงไหวก็เมียรักใส่แค่กางเกงขาสั้น ใส่เสื้อกล้าม ไม่ใส่ยกทรง จับไปตรงไหนก็เต็มมือไปหมด
ซานซานรีบกอดคอสามีเพราะกลัวตกและถามว่า
"จะไปไหนค่ะพี่เซียว ยังคุยกับต้วนต้วนไม่จบเลยค่ะ “
พลางคิดในใจว่า
“เราไม่น้าใส่ชุดนี้เลย ที่ใส่ก็คิดว่าจะเข้ามานอนต่อหลังจากกินข้าวอิ่ม เพราะวันนี้อยากจะนอนพักสักหน่อยไม่คิดว่าจะเป็นการเปิดเผยจนทำให้สามีทนไม่ไหวจนจับเธอกินต่ออีก"
"พี่เย่คะ นี้มันยังไม่มืดเลยนะค่ะ กลางคืนก่อนดีไหมค่ะน้องอายนะ”
ซานซานรีบบอกสามี
"อายอะไรพี่เห็นทุกอย่างจนหมดแล้ว ขอชื่นใจสักรอบนะ ซานซาน"
พูดจบสามีไม่รอให้เมียตอบตกลง ลงมือปิดปากเมียรักทันที
เขาช่างล่อลวงเก่งยิ่งนัก ซานซานได้แต่ครวญครางจนเสียงแหบเสียงแห้ง รอบเดียวที่ไหนสามีเล่นรอบเดียวจนถึงบ่ายสาม
เสียงสามีครางแหบพร่าครางกระเส่ากระแทกเมียรักรั่วๆ จนซานซานเสร็จไปหลายรอบ ในห้องไม่มีตรงไหนที่สามีไม่ทำรักกับเมียสาว
เขาอุ้มเมียรักเดินรอบห้อง ซานซานเสียวมากจนเสร็จขณะที่สามีเดินอุ้นเดินรอบห้องทั้งกระแทกแท่งเอ็นเข้าลึกสุดออกสุดเธอจิกเล็บที่หลังสามีเพื่อบันเทาความเสียว และร้องเสียงดังลั่นไม่เป็นภาษาเลยทีเดียว ก่อนจะเก็งกระตุกเสร็จสมจนนับครั่งไม่ได้ แล้วหลับไปในอ้อมกอดของสามีจนค่ำ
ส่วนเซียวหานเย่ หลังจากจับเมียรักกินไปหลายท่าที่งัดออกมาเอาใจเมียสาว ก็นอนยิ้มด้วยความสุขหานเย่อุ้มเมียรักลงแช่น้ำอุ่น อาบน้ำให้ทุกซอกทุกมุมจนสะอาดจึงอุ้มเมียรักออกมาใส่เสื้อผ้าให้
และนอนกอดเมียรักก่อนจะออกไปทำงานในฟามร์อย่างไม่รู้สึกเหนื่อย มีแต่อารมณ์ดีฮัมเพลงเบาๆทำงานแทนเมียทุกอย่าง
ทั้งในมิติและนอกบ้านที่ช่างกำลังทำงานกันอยู่ที่รั้วบ้านของเขากับภรรยา
ส่วนซานซานนั้นหลับยาวไปตื่นมาอีกที่ก็สองทุ่มกินข้าวเย็นทีเดียวและออกมาดองผักเก็บเอาไว้ขายในร้านค้าที่ตัวเมืองที่ซื้อเอาไว้
ต้วนต้วนน้อยก็ไปตัดผักและล้างใส่ถังไว้รอเจ้าของมันอย่างขยันขันแข็ง ทั้งยังบอกเล่าเรื่องลาวเก่าก่อนให้ซานซานฟังมากมายและกำลังปรับตัวให้เข้ากับยุคที่เจ้านายมาเกิดใหม่ด้วยทั้งครับผมทั้งขอรับเวลาคุยกันเจ้าเจ้านายคนสวย
ส่วนสามีคนขยันก็ออกไปตรวจงานในฟามร์และกลับมาช่วยเมียรักดองผักเก็บเข้าโกดังใหญ่และเรียงไว้เป็นหมวดหมู่ และเขียนวันที่ติดเอาไว้ด้วยว่าดองวันที่เท่าไรจะได้หยิบออกไปวางขายได้ถูกต้อง
- ผู้เขียน
