หลงยุค80มาเป็นภรรยาชายพิการ

บทที่ 4

"พี่เย่คะ ต่อไปน้องจะขายแค่ของในเมือง ที่บ้านท่านตาเราจ้างคนมาซ่อมแซมใหม่ให้ดีและแข็งแรงนะคะ พอผ่านหน้าหนาวไป เราจะเข้าไปอยู่ที่ในเมืองแล้วขายของในมิติของเราเอง ตอนนี้เรามาเก็บและใส่ถุงแพ็คไว้เป็นถุงละ 1 กิโล จะได้ขายง่ายๆ น้องจะทำผักดองไว้ด้วย ให้มีหลากหลายสินค้าให้เลือกซื้อ ช่วงนี้เราจะอยู่ในมิติทำของไว้ขายทุกวันจนจะหมดหน้าหนาวไปก่อนนะคะคนจะได้ไม่สงสัย ส่วนหน้าของพี่ น้องก็จะเอาผ้าปิดไว้เหมือนว่ายังไม่หายดีแล้วก็ที่ขาด้วย พี่ก็แกล้งทำเป็นบาดเจ็บไปก่อนเวลาอยู่นอกบ้าน ส่วนน้องก็จะทำเป็นพาสามีไปหาหมอในเมืองเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บของสามีนะค่ะ “

ซานซานวางแผนและบอกกับสามีของเธอ

"จะทำตามที่ซานซานทุกอย่างครับ สามีคนนี้ไม่มีปัญหา ต่อจากนี้น้องแค่นอนรอนับเงินพี่จะหามาให้น้องใช้เองครับ"

เซียวหานเย่บอกเมียรักสองคนผัวเมียปรึกษาและเติมเต็มความรักต่อกันในทุกค่ำคืน

ยิ่งเสียงครางหวานของเมียรัก เซียวหานเย่ยิ่งแสดงบทรักให้เมียอย่างเร่าร้อน

ซานซานแทบขาดใจตายคาอกของสามี สามีของเธอชดเชยเวลาห้าเดือนในมิติในแต่ละคืนอย่างถึงใจ

อีกทั้งคำบอกรักซ้ำๆทั้งคืน

ตอนเช้าตื่นมาสามีเตรียมอาหารไว้ให้ซานซานทุกวันเซียวหานเย่ให้เมียรักนอนให้เต็มที่ในช่วงเช้า

เพราะในตอนกลางคืนเป็นเขาที่หาความสุขกับเมียสาวทุกคืน ขอแค่เธออยู่กับเขาไม่ต้องลุกขึ้นมาทำอะไรเลย สามีคนนี้เตรียมไว้ให้หมดทุกอย่างขอแค่เอ่ยปากบอกก็พอ

หลังกินข้าวอิ่มรอบสายซานซานก็จะเข้าสวนทำงานช่วยสามีทุกอย่างในฟามร์ของเธอ

จนบ่ายสามก็จะเปลี่ยนมาทำของไว้ในห้องเก็บเสบียง เตรียมไว้ไปขายในเมือง

นี้ก็สิบวันแล้วที่กินนอนในมิติ วันนี้ตั้งใจจะพาสามีเข้าเมืองไปหาซื้อตึกและบ้าน

ซานซานจึงแต่งตัวให้สามีและตัวเธอเอง

แล้วพยุงสามีเดินเข้าไปในหมู่บ้าน เพื่อจะขึ้นรถไปในเมือง

ซานซานพาสามีเดินไปที่รถจอดให้คนขึ้น นี่บ้านหัวหน้าหมู่บ้านมีคนรออยู่สองสามคน

ท่านลุงซ่งหัวหน้าหมู่บ้านมองเห็น ก็ร้องทักเซียวหานเย่ว่าอาการบาดเจ็บดีขึ้นหรือยัง

เขารู้สึกสงสานสองคนผัวเมียยิ่งนัก ที่มีแม่ที่เห็นแก่ตัวอย่างครอบครัวเซียว

ที่ไล่และตัดขาดลูกชายกับลูกสะใภ้ พอรู้ว่าเซียวหานเย่ได้รับบาดเจ็บและอาจจะพิการ

"ดีขึ้นมากแล้วครับลุงซ่ง วันนี้ซานซาน จะพาผมไปโรงบาลเพื่อดูแผลและตัดไหมครับลุง”

เซียวหานเย่ตอบ

ทุกคนมองสองผัวเมียด้วยความสงสาร ที่ได้รู้เรื่องลาวตั้งแต่วันที่เซียวหานเย่กลับมาจากค่ายทหาร

ที่มีเพื่อนเอารถจากค่ายมาส่งในหมู่บ้านตั้งแต่สิบกว่าวันที่แล้ว

วันนี้พึ่งจะเห็นสองคนผัวเมียออกจากบ้านท้ายหมู่บ้านของตายายเพื่อพากันไปโรงพยาบาล

จากนั้นทุกคนขึ้นรถหมดแล้ว นั่งรถมาครึ่งชั่วโมง ก็ถึงในเมืองพอลงรถทุกคนต่างก็แยกย้ายไปทำธุระของตัวเองทันที

เพื่อทำเวลาและรีบมาขึ้นรถกลับบ้านตามเวลาที่กำหนด

เซียวหานเย่บอกกับลูกชายลุงซ่งว่าจะกลับบ้านเอง

ไม่ต้องรอเพราะต้องซื้อของเยอะและหาหมอนานจะพากันกลับกันเอง

จากนั้นก็เดินจากไปกับภรรยาสองคน

พอลับตาคนก็พาซานซานไปที่หน่วยงานของรัฐเพื่อซื้อบ้านและตึกในเมืองเก็บไว้เช่ากินระยะยาว

พอมาสำนักงานก็มีคนออกมาต้อนรับสองคนผัวเมียก่อนที่จะเดินมาถึงสำนักงาน

ซานซานพาสามีหลบเข้ามิติแต่งตัวใหม่เซียวหานเย่สูง185ขึ้นส่วนซานซาน175สองคนผัวเมียแต่งตัวใหม่ใส่เสื้อผ้าดูดีมีราคา

พนักงานจึงต้อนรับอย่างดีและแนะนำอาคารตึกแถวที่สร้างใหม่ในย่านกลางเมือง และพาไปดูตึกสามชั้นติดกันหกคูหาที่ยังไม่มีคนจอง

ซานซานจึงซื้อทั้งหมดราคาคูหา คูหาละ 6000 หยวน

ก็ประมาณ 36000 หยวน และยังมีบ้านแนะนำอีกสามหลังที่ติดโรงบาลและด้านหลังติดแม่น้ำไหลผ่านเป็นที่ถูกใจซานซานเพราะเนื้อที่เกือบ50หมู่เลยทีเดียว

มีเรือนสี่ประสานหลังใหญ่ ห้องนอนเป็นสิบห้องด้านหลังเคยเป็นสวนผักผลไม้ที่เจ้าของเดิมเคยปลูกไว้

แบ่งเป็นสัดส่วนมีสวนกล้วยและมีที่ยกแปลงผักเอาไว้แต่รกร้างมานานหลายเดือน

และมีการผันน้ำเข้ามาในสวนตามร่องสวนเอาไว้อย่างดีราคา 15000 หยวน

และอีกที่ห่างออกไปจากตัวเมืองสามกิโลด้านหลังติดภูเขา และมีลำธารไหลผ่านตรงที่ดินตรงนี้ห่างตัวเมือง ราคาจึงอยู่ที่12000 หยวนเนื้อที่ 60 หมู่

และซานซานจึงตกลงซื้อทั้งหมด

และอีกที่ติดตลาดใหญ่ เป็นตึกแถวสามคูหา มีห้องนอนทุกชั้นชั้นละสองห้อง และมีห้องน้ำทุกชั้นอีกด้วย ชั้นล่างมีห้องครัวด้านหลังยังมีที่ว่างเปล่าอีกอย่างกว้าง

และสามารถปลูกผักได้อีกเยอะ และยังมีห้องนอนข้างล่างตึกละห้อง ราคาจึงแพงกว่าหกคูหาแรกหนึ่งพันหยวนสามคูหานี้จึงตกที่คูหาละเจ็ดพันหยวน

แต่เธอซื้อเยอะจึงได้ราคาลดลงแต่ละแปลงให้ วันนี้จึงจ่ายค่าบ้านและตึกราคาเต็ม 84000 หยวน

แต่พนักงานเห็นเธอซื้อเยอะจึงลดให้สี่พันหยวนซานซานจึงจ่าย80000หยวนถ้วน

หลังจากได้โฉดแล้วสองคนผัวเมียจึงเดินสำรวจในตัวเมืองและกินข้าวที่ร้านอาหารของรัฐ ก่อนจะเอารถออกมาหนึ่งคันคือรถจักรยานออกมาพากันขี่กลับบ้าน