พิษรักลวงหลอก

ตกหลุมรักผู้หญิงชื่อไอรีนไปแล้ว

พิษรักลวงหลอก

ตอนที่ 2 ตกหลุมรักผู้หญิงชื่อไอรีนไปแล้ว

ชีวิตของผมที่ไม่ใช่ของผม ผมคือหุ่นเชิดให้ครอบครัวมีหน้ามีตาในสังคมที่ปั้นหน่าใส่หน้ากากอวดบารมีทรัพย์สมบัติกัน ตัวผมจะดื้อรั้นหัวแข็ง เลือกที่จะปฏิเสธทุกอย่างก็ย่อมทำได้ แต่เพราะคำว่า ‘ พ่อแม่ ’ ที่มันทำให้ผมตระหนัก ไม่ได้อยากขึ้นชื่อว่า ‘ คนอกตัญญู ’ ด้วยอายุของผมด้วยที่สมควรแก่การมีลูกมีเมีย ผมก็เข้าใจในความคิดของท่านได้ ผมไม่ขัดไม่ปฏิเสธ แต่ใช่ว่าผมจะน้อมรับทำตามทุกอย่าง

ตั้งแต่ชีวิตผมมีวีนัสเข้ามา มันมีแต่คำว่าเบื่อหน่าย ผมให้วีนัสเข้ามาในชีวิต แต่ผมไม่ได้ให้วีนัสเป็นคู่ชีวิต ผมไม่ได้รู้สึกอะไรกับวีนัส ถ้าผมจะเดินเข้าไปบอกผู้ใหญ่ว่าผมไม่ได้ชอบวีนัส ผู้ใหญ่จะมีแต่โกรธและเสียหน้า แต่ถ้าทุกคนเห็นถึงความสัมพันธ์ของผมกับวีนัสไม่มีการคืบหน้า จะฝืนต่อไปก็มีแต่เสียเวลาเปล่า ผมทำได้แค่ให้เวลาแต่ละวันผ่านไปรวดเร็ว เวลาเท่านั้นที่จะช่วยผมได้…

“ หน้านิ่งเหมือนตูดลิงมาอีกแล้วสหายกู ”

ไอ้ภูมันเอ่ยทักผม เมื่อผมเข้ามานั่งที่ร้านอาหารของมันในช่วงค่ำ ที่จากร้านอาหารในตอนกลางวันเปลี่ยนเป็นร้านนั่งชิลขนาดย่อม

“ เรื่องเดิมอีกเหรอว่ะ ” ไอ้แซกเอ่ยขึ้นอีกคนอย่างรู้ใจว่าผมเป็นอะไร

“ อืม ”

“ ปายังไม่เคยเห็นหน้าคู่หมั้นพี่กันต์เลย ไม่พามาเปิดตัวเหรอคะ ” ปาลินเมียไอ้แซกเอ่ยถามผม ผมไม่เคยควงหรือไปไหนมาไหนกับวีนัสสักครั้ง แค่ทานข้าวร่วมโต๊ะกับครอบครัว ผมก็จะอาเจียนเต็มทน

“ หนู อย่าพูดแทงใจดำไอ้กันต์มันสิ นี่ไอ้กันต์ชักดิ้นชักงอตายตรงนี้ได้เลยนะ มันไม่อยากเข้าใกล้ด้วยซ้ำ ” ไอ้แซกช่างเหน็บผมเก่งจริงๆ

“ อ้าวเหรอคะ ปาเข้าใจแล้วค่ะไม่ชอบคือไม่ชอบ พี่กันต์นั่งเช็คเรตติ้งให้สาวๆเดินผ่านกรี๊ดกร๊าดแบบนี้ดีแล้วค่ะ ” ปาลินก็เหน็บเก่งเหมือนไอ้แซกไม่มีผิด เหมือนกันจริงๆผัวเมียคู่นี้

“ มึงลองเปิดใจให้วีนัสบ้างสิว่ะ กูก็เห็นวีนัสสนใจมึงอยู่นะ ” ไอ้ภูเอ่ยถึงเรื่องที่ผมคิดมากเดินหน้านิ่วคิ้วขมวดเข้ามาอย่างถูกเรื่องราว

“ กูไม่ชอบ ”

“ เออจบ ประโยคนี้ไม่ต้องถามอะไรต่อ ” ไอ้ภูเอ่ยพร้อมเทเหล้าใส่แก้วให้ผม

“ คนไม่ชอบทำยังไงก็ไม่ชอบ เจอคนชอบค่อยชอบนะคะพี่กันต์ ” ละไมเมียไอ้ภูที่มาเสิร์ฟกับแกล้มเอ่ยพร้อมส่งยิ้มให้ผม

“ คงหายากหน่อย วันๆทำแต่งานงกๆ มึงจะได้เจอใคร ”

“ ว่าไม่ได้นะคะพี่ภู คนที่ปิ๊งไม่ว่าที่ไหน เวลาไหนก็เจอกันได้ แต่คนไม่ชอบนี่สิคะ เจอกันบ๊อยบ่อย ” ละไมเอ่ยพร้อมทอดสายตาไปหามอง

วีนัสเดินเข้ามาที่ผม ทำบรรยากาศที่อยากมาปลดปล่อยของผมต้องขุ่นมัว ผมไม่สนใจยกเหล้าดื่ม แกว่งไปมาอย่างสงบสติอารมณ์

“ กันต์ ทำไมมาที่นี่ไม่บอกวีด้วย ” ประโยคแรกก็แสดงความเป็นเจ้าของผมทันที

“ มึงเป็นใคร ทำไมกูต้องบอก ” ผมเอ่ยไม่หันไปมองหน้า

“ กันต์! เราเป็นคู่หมั้นกันนะ ”

“ วินาทีเดียว กูก็ไม่เคยคิดจะเป็นกับมึง ” วีนัสหน้าถอดสี แล้วไงผมต้องสนใจเหรอ

“ อย่าแสดงอาการรังเกียจกันให้มาก เพราะยังไงวีก็คือผู้หญิงที่ได้แต่งงานกับกันต์ ” ผมหันไปมองหน้าคนที่เอ่ยอย่างรู้สึกขยะแขยง

“ มึงคงมั่นใจมากไป ”

“ วีสวย วีรวย วีเพียบพร้อม ใครๆก็อยากเดินข้างๆ แล้ววีไม่ดีตรงไหนอีก ”

“ ไปให้พ้นโต๊ะกู ”

“ ไล่วีแต่จะอยู่กับเพื่อน กันต์คงไม่รู้ว่าวันนึงเราแต่งงานกัน กันต์ต้องอยู่กับวีไม่ใช่เพื่อนซมซ่อพวกนี้ ”

“ อ๋อ! ไมรู้แล้วค่ะ ทำไมพี่กันต์ถึงไม่ควงเลย เพราะคำพูดและกิริยามันน่ารังเกียจแบบนี้เองค่ะ ” ละไมเอ่ย

“ นั่นสิละไม เข้าใจก็ตอนนี้ สวย รวย นิสัยแย่ ผู้ชายถึงขยะแยงไม่อยากเข้าใกล้ไง ” ปาลินเอ่ยเหน็บอีกคน ละไมกับปาลินส่งสายตาฟาดกับวีนัส ที่เอ่ยคำพูดต่ำๆออกจนตัวเองดูน่ารังเกียจเอามาก

“ ถ้ากันต์ยังเย็นชากับวีอยู่แบบนี้ วีจะบอกคุณป้าพิศสมัยให้รับรู้ แล้วมาดูว่าจะเกิดอะไรขึ้น เผลอๆเราอาจได้เร่งงานแต่งก็ได้ ” คนที่วีนัสเอ่ยถึงคือแม่ของผม

“ กูไม่จำเป็นต้องแคร์ ”

“ แล้วกันต์จะรู้ว่าวีทำไมทุกอย่าง วีอยากได้กันต์ วีก็ต้องได้ ”

“ ……………. ”

เรื่องนี้ก็ได้เข้าหูครอบครัวของผม พ่อแม่ได้ให้ผมปรับทัศนคติใหม่เกี่ยวกับวีนัส พยายามยัดเยียดเวลางานของผมให้ไปอยู่กับวีนัส ซึ่งผมเอ่ยรับปากส่งๆแต่ไม่เคยทำตามสักครั้ง ผมคือผมที่ไม่ชอบก็คือไม่ชอบ…

วันนี้ก็เช่นกัน แม่ให้ผมไปหาวีนัสที่โรงแรม ได้จองรีสอร์ทไว้ให้เพื่อให้ได้อยู่ด้วยกันสองต่อสอง เรียกง่ายๆอยากให้ผมกับวีนัสมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกัน ผมไม่ได้ขัดแม่ แค่ผมก็ไม่ทำตามเหมือนกัน

“ ไอ้กิม มึงว่างรึเปล่า ” ไอ้กิมน้องชายผมที่เข้ามาในห้องผมพอดี ผมรีบเอ่ยถามมันทันที

“ ว่างพี่ มีอะไรเหรอพี่ ”

“ กูจ้างมึง ” ผมโดนเงินสองปึกให้ไอ้กิม มันเห็นเงินไม่กล้าปฏิเสธผมหรอก มันชอบแต่งรถมากเป็นชีวิตจิตใจ เงินหมดไปกับของจำพวกนี้ ยิ่งเห็นเงินมันยิ่งหิว

“ ผมต้องทำอะไร? ”

“ ไปหาวีนัส ”

“ !!! ”

ไอ้กิมมันดูตกใจในสิ่งที่ผมบอก แต่เงินลาบลอยมันหอมหวาน จะไม่เอาก็คงไม่ได้ ไอ้กิมมันเลือกรับเงินและทำตามที่ผมจ้างวาน มันจำทำอะไรก็เรื่องของมัน

ตั้งแต่มีวีนัสเข้ามาชีวิตผมมันหม่นหมองไปมาก ผมมานั่งที่ผับคนเดียว นั่งดื่มเงียบๆคนเดียวให้เหล้าช่วยเยียวยาจิตใจที่มันมืดมนของผม ให้เพลงที่สนุกทำให้ผมหายจากอาการเบื่อหน่าย ตัวผมเต็มที่กับคืนนี้แล้วก็พาตัวเองเดินไปที่รถ ขณะที่ผมกำลังเปิดประตูรถ อยู่ๆก็มีผู้หญิงเข้ามากอดผม

“ ขอหลบหน่อย ”

“ !!! ”

ขณะที่ผมกำลังตกใจกับเหตุการณ์ตอนนี้ ก็มีชายหญิงคู่นึงเดิมเข้ามา ท่าทางเหมือนเดินตามผู้หญิงคนนี้มาด้วย

“ ช่วยหน่อย ”

“ !!! ” ผู้หญิงคนที่กอดผมหงายหน้าขึ้นมาพร้อมเอ่ยขึ้น ผมทำอะไรไม่ถูก กลิ่นผมที่หอมอ่อนๆ กลิ่นน้ำหอมที่หอมจาง กับสายตาที่อ้อนวอนผม มันทำให้ผมใจเต้นแรงมาก

“ รีน ทำไมต้องหลบหน้าพี่ ” ผู้ชายคนนั้นเอ่ยขึ้น

“ แกยังโกรธฉันอยู่เหรอ ที่ฉันคบกับพี่ขุนแฟนเก่าแก ” ผู้หญิงที่มากับผู้ชายเอ่ย

“ เปล่า ”

“ แล้วนั้นใครล่ะ ” ผู้หญิงคนนั้นเอ่ย

“ แฟน ”

ผู้หญิงชื่อรีนที่กอดผมอยู่หงายหน้าขึ้นมามองพร้อมสายตาที่อยากให้ผมช่วยเหลือ ผมพอจะเดาอะไรทุกอย่างออกแล้ว ผมจับมือรีนแสดงท่าทางของคนเป็นแฟนกัน

“ ใช่คับ เราเป็นแฟนกัน ผมมารับแฟนกลับ ”

ชายหญิงคู่นั้นมองหน้ากันอย่างไม่เชื่อในสิ่งที่ผมบอก ผมหันไปบอกให้รีนขึ้นรถเพื่อจะได้ออกจากตรงนี้ รีนขึ้ยรถผมมาอย่างว่าง่าย รีนไม่หันมามองหรือมีท่าทางเขอะเขินที่นั่งรถมากับผม แต่หลับนิ่งเงียบ ใบหน้าไม่มีแม้รอยยิ้ม กลับเป็นผมที่รู้สึกแปลกๆกับความนิ่งเงียบนี้

“ เป็นอะไรไหม? ”

“ จอดรถข้างหน้า ” รีนไม่ตอบในสิ่งที่ผมถาม ผมจึงทำตามที่รีนบอก รถแล่นมาจอดข้างทางที่รีนให้ผมจอด

“ ขอบคุณที่ช่วย ” รีนปลดล็อครถจะลงจากรถผม แต่ผมจับมือชะงักไว้

“ ชื่อรีนใช่ไหม? ”

“ ไอรีน ”

“ พี่ชื่อกันต์นะ ”

“ ขอบคุณที่ช่วยค่ะ ” ไอรีนไม่ได้ยิ้มหรืออะไร แต่กลับยกมือไหว้ผมแล้วลงจากรถไปเรียกรถแท็กซี่

ผมยังคงจอดรถอยู่เดิม หัวใจผมยังเต้นอยู่ กลิ่นน้ำหอมของไอรีนที่ตลบอบอวลอยู่ในรถ หน้าของไอรีนมันทำให้ผมยิ้มออกมา แค่เวลาเพียงสั้นๆแต่กลับทำให้ผมหัวใจเต้นแรงเต้นผิดจังหวะได้ขนาดนี้ ไอรีนนั่งแท็กซี่กายไปจนสุดสายตาแล้ว มีแต่ผมที่ยังอาลัยอาวรณ์กับความรู้สึกใจเต้นอยู่ หรือว่าเป็นเพราะผม

‘ ตกหลุมรักผู้หญิงชื่อไอรีนไปแล้ว ’

ไอรีน อสิตา พิทักษ์ดาวงค์ อายุ 24 ปี ผู้หญิงหน้าตาสะสวย ผิวขาว ผมสาว ทรวดทรงองค์เอวดี หน้าตาและหุ่นดึงดูเพศตรงข้าม เป็นที่หมายปองของชายหนุ่มที่พบเห็น สถานะมีคู่หมั้น ไอรีนเรียนจบแอร์โฮสเตสที่อยากเป็นนางฟ้าทำงานในสายการยิน จนชีวิตประสบความสำเร็จด้านหน้าที่การงาน สามารถเข้าทำงานในสายการบินที่ใฝ่ฝันอยากทำได้สำเร็จ ได้ทำอาชีพที่รักอย่างมีความสุข อยู่กับครอบครัวที่อบอุ่นมีความสุข มีแฟนอย่าง ‘ ขุน ’ ที่คบหากันตั้งแต่สมัยเรียน จากเพื่อนพัฒนาเลื่อนความสัมพันธ์มาสู่สถานะคนรู้ใจ เรียกได้ว่ามีแฟนที่คอยห่วงใย ได้ทำงานที่รัก มีครอบครัวที่คอยซัพพอร์ต เป็นความโชคดีในชีวิตของผู้หญิงคนนึงแล้ว…

ไอรีนมีพี่ชายร่วมสายเลือด ชื่อโรม อายุห่างกันถึง 9 ปี ครอบครัวของไอรีนไม่ได้ร่ำรวยอะไรมากมาย ทุกคนในครอบครัวเป็นพนักงานในบริษัทแห่งนึง ช่วงพักหลังผู้เป็นแม่ได้ออกมาเป็นแม่บ้านอย่างเต็มตัว ดูแลเรื่องอาหารการกิน ที่หลับที่นอนให้ผู้เป็นพ่อและพี่ชาย ส่วนตัวไอรีนพักอยู่ที่คอนโดใกล้ๆกับที่ทำงาน ดูเหมือนจะไม่มีอะไร แต่แล้วชีวิตของไอรีนก็เปลี่ยนไป เมื่ออยู่ๆผู้เป็นแม่ได้หายออกไปจากบ้าน แม่ได้เก็บข้าวของออกไปอย่างกับหนีใครบางคน

“ เจอแม่ไหมพี่ ” ฉันเอ่ยถามพี่โรมขึ้น เมื่อพี่โรมเดินเข้ามาในบ้านกับพ่อ ฉันที่ได้แต่นั่งรอที่บ้าน เผื่อแม่กลับมาจะไม่เจอใคร

“ ไม่เจอ ”

“ แจ้งตำรวจรึยังคะ รีนเป็นห่วงแม่ ”

“ เลิกห่วงผู้หญิงมารยาสาไถนั้นเถอะ ” พ่อเอ่ยแบบนี้ออกมา ทำฉันตกใจในประโยคนี้ที่ไม่เคยได้ยินปากของพ่อ และความหมายของประโยคนี้

“ พ่อพูดอะไร รีนไม่เข้าใจ ”

“ แม่หนีตามชู้ ” ฉันตกใจเมื่อพี่โรมเอ่ยออกมา

“ ไม่จริง แม่ไม่ได้ทำแบบนั้น ”

“ เลิกโง่สักที แม่แกหอบผ้าหนีตามผู้ชายไปแล้ว แม่แกตัวกาลกิณี แม่แกตัวเสนียด!! ”

“ ………….. ” พ่อตะคอกใส่ฉัน ฉันพูดไม่ออก ตั้งแต่ฉันจำความได้ แม่ทำแต่งาน ไม่เคยมีเรื่องอย่างว่า แล้วทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ได้

จากครอบครัวที่มีความสุข สู่ความทุกข์บนดินที่แท้จริง เมื่อฉันไม่สามารถเลือกทางเดินของตัวเองได้ พ่อให้ฉันออกจากงานแอร์โฮสเตสงานที่ฉันรัก จากแอร์โฮเตสสู่ตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายจัดการในบริษัทที่พ่อกับพี่ชายทำงานอยู่

การทำงานที่ไม่ได้รัก มันย่อมไม่มีความสุขในชีวิต ฉันถูกมองจากคนรอบข้างว่าเข้ามาเพราะเส้นสาย เข้ามาเพราะเป็นคนที่เจ้าของบริษัทชอบพอ มันทำฉันไม่เคยแม้แต่จะมีความสุขแม้แต่วินาทีเดียว

‘ เมฆา ’ เจ้าของบริษัทยักษ์ใหญ่ในเครืออสังหาริมทรัพย์และเจ้าของคาสิโนรายใหญ่ทั้งในและต่างประเทศ เจ้าของบริษัทที่พ่อกับพี่ชายของฉันทำงานอยู่ เมฆาอายุ 32 ปี ยังไม่มีครอบครัว ขึ้นชื่อถึงเรื่องผู้หญิง เขาแสดงออกให้เห็นว่าเขาสนใจฉัน แต่สำหรับฉันเขาคือเจ้านายเท่านั้น

จากเคยเป็นผู้หญิงสดใสมีแต่รอยยิ้ม แต่กลับเหลือไว้แค่รอยยิ้มจางๆเมื่อชีวิตถูกบงการจากพ่อและพี่ชาย ผู้เป็นพ่อและพี่ชายเห็นพ้องเลือกอาชีพและตำแหน่ง ล่ามโซ่คล้องคอให้กับฉัน

“ พ่ออยากให้แกดูแลคุณเมฆา ”

พ่อเอ่ยขึ้น ขณะนั่งทานอาหารเย็นด้วยกัน ตั้งแต่ฉันออกจากงานแอร์โฮสเตส ฉันก็กลับมาอยู่ที่บ้านกับพ่อและพี่โรม ฉันหงายหน้าจากจานข้าวมองหน้าพ่ออย่างตกใจทันที

“ พ่อหมายถึงอะไร รีนไม่เข้าใจ ”

“ พ่อกับพี่อยากให้แกเอาใจคุณเมฆา ” พี่โรมเอ่ยอธิบาย

“ ทำไมรีนต้องทำ ”

“ คุณเมฆาชอบแกอยู่ ไม่รู้รึไง ”

“ แล้วไง ชอบก็เรื่องของเขา รีนไม่ได้ชอบเขา ”

“ แต่แกต้องชอบ ”

“ …………. ” พ่อเอ่ยออกมา ทำฉันแอบตกใจ

“ ถ้าแกยอมหมั้นกับคุณเมฆา ฉันกับตาโรมจะได้ตำแหน่งรองประธานและผู้จัดการฝ่ายการผลิต ”

“ ทั้งตำแหน่ง ทั้งเงินเดือนขึ้นจากเดิมเป็น 10 เท่า แล้วแกก็จะได้รถ ได้เงิน ได้ความสุขสบาย คุณเมฆาชอบแกมาก แค่แกเรียกร้องเขาก็พร้อมทุ่มไม่อั้น ” พี่โรมเอ่ยสาธยายถึงอำนาจบารมีที่จะได้รับ โดยที่ไม่มีใครคิดถึงความรู้สึกของฉัน

“ รีนไม่หมั้น ไม่รับอะไรจากเขาทั้งนั้น ”

“ อย่าทำตัวใฝ่ต่ำเหมือนแม่แก อย่าโง่ทนงตัวจนไม่คิดถึงฉันกับตาโรม ”

“ พ่อจะให้รีนหมั้น เพราะอยากเลื่อนตำแหน่งแค่นี้เองเหรอคะ ”

“ ก็ใช่ไงล่ะ แหกตาดูว่าฉันกับตาโรมกำลังจะสบาย แกต้องหมั้นกับคุณเมฆา ”

“ ทำไมต้องบังคับรีนด้วย ”

“ อย่าเอานิสัยมารยาเหมือนแม่แกมาใช้กับฉัน ฉันไม่ชอบ ” พ่อเอ่ยโดยไม่สนน้ำตาคลอเบ้าของฉันที่มันเสียความรู้สึกมาก

“ แค่สละเรื่องส่วนตัวน้อยนิดคงไม่เป็นไรหรอก คิดซะว่าแกทำเพื่อครอบครัวนะ ” พี่โรมเอ่ยยินดียินงามกับตำแหน่งที่จะได้รับมาก แล้วความรู้สึกฉันล่ะ

“ พ่อกับพี่โรมจะทำอะไรก็ทำเถอะ รีนไม่มีทางเลือกอยู่แล้ว เพราะถึงยังไงรีนก็ต้องทำตามที่พ่อกับพี่โรมต้องการเท่านั้น ”

เมฆา เจ้าของบริษัทยักษ์ใหญ่ที่ใครหลายคนต่างหมายปอง ผู้ชายที่ขึ้นชื่อเรื่องผู้หญิง ตัวฉันไม่เคยแม้แต่จะเข้าใกล้ แค่เข้าใกล้ยังจะสะอิดสะเอียน พ่อกับพี่โรมรับรู้ถึงนิสัยเขาทุกอย่าง แค่เขาเอาตำแหน่งยศถากับเงินตรามาล่อ พ่อกับพี่โรมก็ลืมทุกอย่างตกหลุมพรางเขาง่ายๆ ใช่…เมฆาเขามีเงิน มีอำนาจ มีลูกน้องมาก เขาอยากได้อะไรเขาได้ทุกอย่าง แล้วฉันก็คือคนโชคร้ายคนนั้นที่เขาต้องการ เขาแค่ยื่นข้อเสนอพ่อกับพี่โรมก็ลืมไปแล้วว่าฉันคือลูกสาว คือน้องสาว แล้วฉันล่ะ ใครเข้าใจบ้างว่าฉันรู้สึกยังไง

“ คุณไอรีน ท่านประธานให้ไปพบที่ห้องค่ะ ”

พี่หน่อย พี่เลขาคนของคุณเมฆา ที่ส่งมาเป็นผู้ช่วยของฉัน เอ่ยบอกฉันขณะนั่งทำงานอยู่ในห้องทำงานส่วนตัว

“ รีนปวดท้อง รีนอยากพัก ”

“ คุณไอรีนปวดท้องมากไหมคะ พี่จะได้แจ้งท่านประธานให้ทราบ ” พี่หน่อยเป็นคนที่ละเอียดรอบคอบทุกอย่าง รายงานทุกระเบียบนิ้ว ทำงานดีตามเงินเดือนมากโขที่ได้มาก

“ รีนปวดท้องเมนส์ รีนไม่อยากพูดกับใคร หงุดหงิด ”

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เมฆาให้ฉันไปหาเขา ตั้งแต่วันที่พ่อกับพี่โรมเข้ามาคุยกับฉัน เหมือนเมฆาก็หน้าชื่นตาบานมีความสุขที่ได้ดั่งใจตัวเอง แต่ฉันไม่เปิดโอกาสให้เขา พ่อกับพี่ชายยกฉันให้เขา แต่ตัวฉันเป็นของฉันที่ไม่ได้เป็นของใคร ในเมื่อพ่อกับพี่ชายต้องการตำแหน่งมาก ฉันก็จะทำให้เขาทั้งสองสมหวัง แต่ฉันจะทำให้คนตัณหากลับสมหวังในตัวฉันด้วยไหมนั้น มันก็เรื่องของฉัน...