ด้านแสงโสมพอจอดรถก็เปิดประตูลงจากรถมายืนกอดอกพิงรถยนต์มองควอนที่พูดคุยยิ้มหวานให้เพื่อนๆ อยู่ และภาพที่เขาเห็นมันก็ทำให้เขาไม่ชอบใจเท่าไหร่นัก ยิ้มของควอนเป็นของเขาคนเดียวเท่านั้น และตอนนี้ควอนก็เดินยิ้มมาทางเขาตอนนี้
“ไปยิ้มให้มันทำไม?” แสงโสมกระชากเสียงห้วนถามคนตัวเล็กกว่าที่เดินเข้ามาหาตนเองทันทีเมื่ออีกฝ่ายเดินมาถึง
“ก็เพื่อนกัน” ควอนตอบหน้านิ่งเหมือนกับว่าตนเองไม่ได้ทำผิด แต่ตรงกันข้าม หนุ่มหน้าหวานผิดมากทีเดียวที่ไปยิ้มให้คนอื่นแบบนั้น แสงโสมไม่ชอบ เขาหวงเพราะยิ้มนั่นเป็นยิ้มของเขาคนเดียว
“เพื่อนกัน? แล้วไง ไม่ต้องไปยิ้มให้มันพี่ไม่ชอบ” คนขี้หึงเอ่ยบอกพร้อมกับคว้าข้อมือเล็กดึงรั้งเข้ามาใกล้ตัวก่อนจะเปิดประตูรถยัดอีกคนเข้าไปในรถด้วยความฉุนเฉียวไม่พอใจ
“อะไรพี่บิ๊ก” อยู่ๆ ก็ถูกโกรธแถมโดนยัดเข้ามาในรถควอนก็มีสีหน้าไม่พอใจขึ้นมาบ้าง เมื่อถูกคนเจ้าอารมณ์สาดอารมณ์ใส่
“กลับบ้าน กลับไป
