รัก...บทโหด

            LLL             “แม่ง โครตน่าเอาเลยว่ะ แม่นมโคที่ไหนหลุดมาว่ะ”เสียงไอ้เคนตะพูดมา ขณะที่นั่งอยู่กับผมแค่สอง คน             “ไม่ไหว แล้ววะ แม่งแข็ง หมดและ ทรมานชิบหาย กูไปละนะ เซี้ยแอล”             ผมนั่งอยู่ที่ SKY ผับ รอไอ้ปอนด์กับไอ้ซีนอล ที่ยังไม่มาซักที ไอ้เคนตะแม่งก็ชิงหนี้ไปตามแม่นมโคของมันละ และสายตาของผมก็มองไปรอบเห็นเข้ากับ ผู้หญิงคนนึงที่กำลังเดินมา แม่งน่าเอาซิบหาย เข้าไปทักหน่อยเป็นไร             “ ชื่อไรครับ” ไม่รอช้าผมเข้าไปทักเธอทันที             “ ชื่อแคทค่ะ”             “ผมแอละนะครับ ไม่ทราบว่ามากับใครครับ”             “อ่อ...มาคนเดียวค่ะ”เธอตอบผมมา             “ผมแอล ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”             “เช่นกันค่ะ” ล้อยัยนี้ไปกินบ้างเป็นไงว่ะ ไม่รอพวกเพื่อนเวรแม่งและ เสียเวลาซิบหาย             “สนใจไปต่อกับผมไหมครับ” ผมรู่ว่าเธอก็สนใจผมอยู่ไม่น้อย ไม่รอช้าผมพาเธอขับรถออกมาจากผับทันที ไม่ไหวแล้ววะ แม่งยัวเก่งชิบหาย ผมหักพวงมาลัยเข้าม่านรูดข้างทาง             อ่าส์ ผมเข้าไปดูดปากเธอทันที             แม่ง !!! ร้องแรงชิบหาย ผมกระชากชุดที่เธอใส่ออก และจัดการคนตรงหน้า จนเรียบร้อย จบก็แยกทางครับ                 Saynam             “คุณหมอ คุณหมอ ต้องช่วยแม่ของน้ำนะค่ะ น้ำขอร้อง” สายน้ำเอ่ยกับคุณหมอขณะที่พยาบาลกำลังเข็นแม่ของฉันเข้าห้องฉุกเฉิน             “ญาติ คนไข้รอด้านนอกนะคะ” พยาบาลปิดประตูห้องไม่ให้ฉันเข้าไป สายน้ำได้แต่นั่งร้องไห้ และเฝ้ามองประตูห้องฉุกเฉิน เธอเอาแต่ร้องไห้ อยู่ๆ แม่เธอก็เป็นลมล้มพับไปต่อหน้าต่อตา ผ่านไปซักพัก คุณหมอก็เปิดประตูห้องออกมา เธอจึงวิ่งเข้าไปหาคุณหมอทันที             “แม่ของน้ำเป็นยังไงบ้าง ค่ะ”             “ตอนนี้คนไข้ปลอดภัยดีแล้วนะครับ แต่ต้องพักรักษาตัวอีกซักสองสามวัน”             “คนไข้ แค่ร่างกายอ่อนเพลีย เนื่องจากพักผ่อนไม่เพียงพอนะครับ น้ำเกลือหมดกระปุก พรุ่งนี้ก็กลับบ้านได้ ครับ”             “ขอบคุณ คุณหมอมากๆเลยค่ะ” และสายน้ำรีบเข้าไปหาผู้เป็นแม่ทันที             “แม่ ไม่เป็นไรแล้วละจ๊ะ” ผู้เป็นแม่เอ่ยมาบอกกับลูกสาว             “แม่ไม่เป็นไร น้ำก็ ดีใจแล้วละจ๊ะ เดี๋ยวน้ำกลับไปเอาของที่บ้าน แล้วมาอยู่เป็นเพื่อนแม่นะจ๊ะ”             “ไม่เป็นไรหรอกลูก น้ำไปทำงานเถอะ ขาดงานบ่อยๆ เจ้านายจ๊ะว่าเอา”             “ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ วันเดียวเอง” เธอเอ่ยบอกกับมารดา เพื่อให้ท่านสบายใจ “งั้นก็แล้วแต่น้ำเถอะจ้า”             @ มหาวิทยาลัย W                 ฉันชื่อสายน้ำ เรียนอยู่ปี 4 คณะนิเทศ มหาวิทยาลัยของรัฐแห่งหนึ่ง ฉันอาศัยอยู่กับแม่กันแค่สองคน ไม่ได้เป็นคนร่ำรวยอะไร ฐานะปานกลาง             “ น้ำ นั่งเหม่ออะไรอ่ะ” ยัยต้นหลิวหันมาทักฉันขณะที่ฉันกำลังนั่งคิดอะไรอยู่             “ เดือนหน้าก็ต้องจ่ายค่าเทอมอีกแล้ว ตั้งเก็บที่ฉันมี อาจจะไม่พอนะ เมื่อเช้าพึ่งจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้แม่”             “ เออ แล้วนิแม่แกเป็นไรมากไหมอ่ะ”             “ไม่..อ่ะ แค่พักผ่อนไม่เพียงพอนะ ตอนนี้กลับบ้านแล้ว” ยัยต้นหลิวพยักหน้ามาให้ฉัน             “ไม่เป็นก็ดีแล้วแก”             “อืม”             “เห็นยัยแคทบอกใกล้ถึงแล้ว ทำไม่ยังไม่มา นี้ใกล้เวลาจะขึ้นเรียนแล้วนะ” ยัยต้นหลิวยกนาฬิกามาดูที่ตอนนี้ใกล้เวลาที่พวกฉันจะขึ้นเรียนกันแล้ว แต่ยัยแคท เพื่อนอีกคนของฉันก็ยังมาไม่ถึง             “ งั้นเราขึ้นก่อน ยัยแคทเลยไหม ขึ้นช้าอายคนอื่นเขา” ยัยต้นหลิวพยักหน้า และฉันกับเพื่อนก็เดินเข้าห้องเรียน พออาจารย์เข้าห้องได้ซักพัก ยัยแคท ก็เดินเข้าห้องมานั่งลงข้างฉัน             “อาจารย์สอนถึงไหนแล้ว กูขอจดบ้างสิ” และฉันก็ยื่นสมุดให้ยัยแคท             “ขอบใจ มึงมากนะ”             “ไม่เป็นไร” ฉันตอบเพื่อนกลับ ฉันมีเพื่อนสองคนคือยัยต้นหลิวเพื่ิอนที่มาด้วยกันตั้งแต่มัธยม ส่วนยัยแคทเพื่อนตอนปี 2 เพราะยัยแคทโอนมาจากมหาลัยอื่น             “แล้วทำไมมึงพึงมาละ” ยัยต้นหลิวถามยัยแคท             “เมื่อคืนกูเลิกงานดึกนะ เลยตื่นสายไปหน่อย” พอเลิกเรียน พวกฉันก็มานั่งทานข้าวที่โรงอาหาร             “ศุกร์หน้า จ่ายค่าเทอมวันสุดท้ายแล้ว พวกมึงจ่ายกันยัง” ยัยแคทหันมาถามฉันกับยัยต้นหลิว             “ ยังเลย อ่ะ ยังมีไม่พอ” ฉันตอบเพื่อนไป             “เอากับกูก่อนไหม” ยันต้นหลิวหันมาถามฉัน             “มึงเก็บไว้เถอะ ไว้ไม่พอจริงๆ กูค่อยยืมมึง” ฉันบอกเพื่อน             อืด ๆ ๆ เสียงโทรศัพท์ ยัยแคทสั่น             “ฮโล ค่ะ เจ้ ได้จ๊ เดี๋ยวจะลองถามยันอันดู ถ้าไม่ได้ คนอื่นได้ไหมเจ้” เสียงยัยแคทคุยโทรศัพท์กับ เจ้ ที่ทำงานของมัน และซักพักยัยแคทก็หยิบโทรมาโทรหาใครซักคนน่าจะเพื่อนมันนะ             “ไม่ได้ กูละเซ็ง” ยันแคทบ่นมา             “เป็นไร อะมึง” ยัยต้นหลิวถามยัยแคท             “กูโทรหาเพื่อนให้ไปรับงานคู่กับกู มันดันไม่ว่าง กูจะหาใครแทนดี งานก็พรุ่งนี้แล้ว”             “ กูนึกออกแล้ว” ยันแคทหันหน้ามามองฉัน             “ สายน้ำ มึงช่วยกูหน่อยนะ”             “ กู...นี้นะ”             “ใช้ มึงทำได้น้ำ แค่ไปโบกธง ปล่อยรถแข่งคู่กับกู แป๊บเดียว ห้าพันเลยนะ มึงจะได้ตังมาจ่ายค่าเทอมด้วย งานมีตั้งสามวันแหน่ะ” ก็น่าสนนะสามวันหมื่นห้า พอจ่ายค่าเทอมพอดี             “แต่หุ่นแบบกูเขาเอาหรอ”             “หุ้ย..!!! แบบนี้แหล่ะมึง เดี๋ยวกูส่งรูปมึงให้เจ้กูดูก่อนนะ”             Line             Line             “ เจ้กูตกลง พรุ่งนี้เรียนเสร็จมึงไปเคทงานกับกูก่อน”             “ อืม” ฉันบอกยัยแคทไป             “งั้นกูไปก่อนนะมึง” วันนี้กูมีงานต่อ             “ มึงเอาจริงหรอน้ำ” ยัยต้นหลิวถามฉันขณะอยู่กันสองคน             “ มึงว่ากูเคทงานผ่านป่ะ” ฉันมีความกังวลอยู่ไม่น้อยที่จะไปเป็นพริตตี้ พรุ่งนี้             “ แบบมึงผ่านชัวส์ ต้นหลิวคอนเฟิร์ม”             “สวยๆ แบบมึง ได้อยู่แล้ว เชื่อกู”                                               ฝากติดตามฝากเม้นด้วยนะค่ะ                 เจิมเรื่องใหม่                 ❤️❤️