3
1666 คำ
“ไม่รู้ละ เธอกัดฉันก็ต้องรับผิดชอบ”
“แล้วคุณต้องการอะไรคะ ถ้าเป็นเรื่องที่หนูทำให้คุณได้ หนูจะทำค่ะ”
“งั้นทำอาหารอร่อยๆ ให้ฉันกินทุกวันเป็นไง”
“ถ้าเรื่องทำอาหาร หนูต้องทำให้คุณรับประทานอยู่แล้วค่ะ”
“ก็ดี เธอต้องจัดเมนูที่ฉันอยากกินให้ฉันเท่านั้น สัญญาก่อน”
“เอ่อ... ค่ะ” เธอรับปาก ไม่รู้ว่าเขาจะคาดคั้นให้สัญญาทำไม
“จำเอาไว้นะว่าเธอสัญญากับฉันเอาไว้ว่ายังไง” เขาก้มลงมาหอม แก้มสาวฟอดใหญ่
“อุ๊ย!” เธออุทาน ยกมือขึ้นกุมแก้มตัวเองเบาๆ อย่างขัดเขิน มองร่างสูง ที่เดินจากไปอย่างไม่เข้าใจ
สิงหลออกกำลังกายเสร็จแล้วก็ขึ้นห้องอาบน้ำอาบท่า ก่อนจะลงมารับประทานอาหารพร้อมกับมารดา
“ตื่นเช้าเหมือนกันนะเรา” คุณหญิงปรานีเอ่ยทักลูกชายหัวแก้วหัวแหวนที่เดินลงมาจากชั้นบน
“ผมตื่นเช้าบ้างไม่ได้เหรอครับคุณแม่”
“ไม่ได้ว่าอะไร ปกติถ้าเป็นวันหยุดเราตื่นสายไม่ใช่เหรอ”
“วันนี้มีอะไรกินบ้างครับ”
“มีข้าวต้มกุ้งจ้ะ” ท่านพยักหน้าให้เด็กสาวตักข้าวต้มกุ้งให้บุตรชาย สิงหลหันไปมองเด็กสาวแล้วอมยิ้มตรงมุมปากเล็กน้อย น้ำอิงก้มหน้างุด ทำหน้าที่ของตัวเองเงียบๆ ไม่กล้ามองหน้าเขา
“หอมจังเลยนะครับ”
“ฝีมือแม่น้ำอิงเขา ขานี้เขาทำอาหารอร่อยไม่แพ้ใคร แม่ยังติดใจรสมือของเขาเลย” คุณหญิงปรานีเอ่ยชมไม่ขาดปาก
“เหรอครับ” สิงหลตักชิม เขายอมรับว่ารสมือของน้ำอิงอร่อยจริงๆ ตามที่มารดาบอก
“แม่จะไปธุระ ไม่อยู่บ้านหลายวัน เรากลับมาก็ดีแล้ว จะได้ช่วยแม่ เฝ้าบ้าน”
“เดี๋ยวนี้เห็นผมเป็นคนเฝ้าบ้านไปแล้วเหรอครับ”
“เรากลับมาตอนแม่จะต้องเดินทางพอดีนี่นา”
“นึกว่าจะได้อยู่กับคุณแม่เสียอีก”
“อย่ามาปากหวาน แม่ไปอาทิตย์เดียวเดี๋ยวก็กลับมา จำได้ไหมเราบอกว่าจะกลับมาอยู่บ้านกับแม่นานๆ แม่ไม่อยู่ อย่าหนีหายไปอีกล่ะ”
“งั้นเดินทางปลอดภัยนะครับ ผมจะดูแลบ้านให้คุณแม่เอง” คุณหญิงปรานียิ้มบางๆ ให้บุตรชาย ก่อนจะรับประทานอาหารต่อ ช่วงสายท่านก็ ออกเดินทาง
“คุณแม่เดินทางโดยสวัสดิภาพนะครับ”
“จ้ะ”คุณหญิงปรานีรับคำลูกชาย ก่อนที่คนขับรถจะควบรถออกมาจากบ้านหลังใหญ่ของตระกูลธาราธร
หลังจากมารดาไปแล้ว สิงหลก็มองหาใครคนหนึ่งเพราะไม่เห็นหน้าตั้งแต่เขารับประทานอาหารเสร็จ เดินหาอยู่ครู่ใหญ่ก็เห็นเธอกำลังตัดดอกไม้ ในสวนอยู่
“ทำอะไรน่ะ”
“อุ๊ย! คุณสิง”
“ทำอะไรอยู่”
“ตัดดอกไม้ไปจัดแจกันค่ะ”
“เธอจัดแจกันดอกไม้เป็นด้วยเหรอ”
“ค่ะ คุณผู้หญิงชอบให้บ้านมีกลิ่นหอมของดอกไม้น่ะค่ะ แขกไปใครมาจะได้สดชื่นตามไปด้วย เลยให้หนูจัดแจกกันดอกไม้เอาไว้เสมอค่ะ” ดอกไม้ ตัดมาจัดแจกันแล้วอยู่ได้หลายวัน พอทำท่าจะโรยก็จัดใหม่ เพราะในสวน มีดอกไม้นานาพันธุ์ โดยเฉพาะดอกกุหลาบ กลิ่นของมันหอมและเย้ายวนใจ คุณหญิงปรานีชอบกลิ่นกุหลาบ จึงให้เธอจัดดอกกุหลาบใส่แจกันดอกไม้เอาไว้อยู่เสมอไม่ให้ขาด
“ไปจัดให้ที่ห้องฉันด้วยสิ”
“ค่ะ เดี๋ยวหนูจะจัดการให้นะคะ” คำตอบรับของเธอทำให้สิงหลยกยิ้มตรงมุมปาก น้ำอิงไม่ได้คิดอะไร คิดว่าสิงหลอาจจะชอบดอกไม้เหมือนมารดาเลยให้เธอไปจัดดอกไม้ให้
น้ำอิงคิดว่าจะจัดดอกไม้ใส่แจกันให้เสร็จแล้วค่อยเอาไปไว้ในห้องของสิงหล จะได้ไม่ต้องเข้าไปอยู่ในห้องของเขานาน เอาจริงๆ เธอก็ไม่ได้ไว้ใจเขานักหรอกนะ แต่เพราะเขาเป็นเจ้านาย เธอเลยขัดอะไรไม่ได้
น้ำอิงเห็นสิงหลเดินไปชมนกชมไม้ในสวน เธอก็รีบจัดแจกันดอกไม้ โดยไว อาศัยช่วงจังหวะที่เขาไม่อยู่ห้อง นำแจกันดอกไม้ขึ้นไปวางไว้บนห้อง เด็กสาวคิดว่าช่วงนั้นคงเป็นช่วงที่เธอปลอดภัยที่สุด
น้ำอิงรีบเดินขึ้นห้องของสิงหล วางแจกันดอกไม้ในห้องของเขาเรียบร้อยก็ทำท่าจะเดินออกไปจากห้อง แต่ต้องชะงักเท้าเมื่อหมุนร่างกลับไปก็เจอ เข้ากับเจ้าของห้องที่เดินเข้ามา แถมเขายังล็อกประตูห้องอย่างแน่นหนา
“คุณสิงล็อกประตูห้องทำไมคะ”
“คิดว่าฉันล็อกทำไมล่ะ” ประโยคคำถามของเขาทำให้เธอหายใจไม่ทั่วท้อง น้ำอิงเตรียมหนี แต่เขาคว้าร่างเอาไว้ ก่อนจะกดไปบนเตียงนอนหนานุ่ม
“ว้าย! ปล่อยหนูนะคุณสิง” เธอดิ้นเร่าๆ เมื่อเขากอดรัด ใช้แขนขาพันธนาการเธอเอาไว้ ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยชัยชนะ
“คิดจะหนีฉันหรือไง”
“ก็คุณสิงชอบทำแบบนี้” เธอดิ้นแต่ไม่หลุด เขาตัวสูงใหญ่กว่าเธอมาก ในขณะที่เธอตัวเล็กนิดเดียว
“ตัวเธอหอมจัง” เขาขึ้นคร่อมทับ ก่อนจะซุกปากเข้าไปหา เธอดิ้นหนี แต่นอกจากจะไม่หลุดจากการเกาะกุมแล้ว เขายังรัดร่างของเธอแน่นขึ้นไปอีก
“อื้อ... ปล่อยหนูนะคะ”
“เปลี่ยนจากคำว่าปล่อยเป็นเรามาทำอะไรสนุกๆ กันดีกว่า”
“อย่านะคะ อุ๊ย!” เธอสะดุ้งเมื่อเขาเลื่อนมือไปลูบไล้สะโพกงอนงาม มือหนาฟอนเฟ้นเคล้นคลึงจนเธอต้องร้องครางประท้วงเป็นระลอก แต่ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะไร้ผล
ใบหน้าหล่อเหลาซุกไซ้เข้าหา มือหนาฟอนเฟ้นไปทั่วเนื้อตัวหอมกรุ่น อาการดิ้นรนของน้ำอิงค่อยๆ ลดน้อยถอยลง เธอเริ่มคราง เมื่อร่างกายบุรุษเสียดสีกับเรือนกายสาวของเธอ
เพราะไม่เคยใกล้ชิดกับชายใดทำนองนี้มาก่อน ทำเอาหัวใจของน้ำอิงเต้นระรัว เกิดอาการร้อนวูบวาบไปหมดทั้งร่าง
ร่างกายของเธอสั่นสะท้านยามที่เขาสอดมือเข้ามาภายในร่มผ้า น้ำอิงไม่รู้สักนิดว่าร่างกายของเธอเปลือยเปล่าตอนไหน เขาปลดเสื้อผ้าของเธอออกไปตอนไหน รู้ตัวอีกทีเขาก็แนบชิดเข้ามาหาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“อื้อ... ไม่นะคะ” น้ำอิงครวญครางเมื่อเขาเสียดสีนิ้วกับติ่งเสียว กลางกายของเธอ เม็ดทับทิมสีสดสั่นระริกสู้มือ แต่พอเขาสอดแทรกนิ้วเข้าหาร่องสวาท ความเสียวซ่านเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความคับแน่นและเจ็บปวด เธอเลยต่อต้านถอยสะโพกหนีแทบจะทันที
“เจ็บค่ะ ไม่เอา”
“ชู่... นิดเดียว นี่แค่นิ้วนะ เจอของฉันเข้าไป ใหญ่กว่านี้อีกสิบเท่า”
ประโยคของเขาช่างน่าอายและชวนให้เธอหน้าแดงซ่าน
“ไม่นะคะ”
“นิดเดียว ครั้งแรกทนหน่อย ครั้งต่อไปจะชอบ” ดูเขาพูดเข้า น้ำอิง ส่ายหน้าปฏิเสธ เธอไม่มีวันชอบสิ่งที่เขากำลังล่วงเกินเธออย่างแน่นอน
“อ๊า... อย่านะคะ” เธอตะครุบมือของเขาที่สอดแทรกเข้ามาในเรือนกายสาว เขาจับมือของเธอรวบเอาไว้ ก่อนจะกดไปเหนือศีรษะ
“อย่าดื้อสิ ยอมดีๆ ไม่เจ็บหรอก นิดเดียว เหมือนมดกัด” สิงหลรู้ตัวว่ากำลังหลอกเด็ก ตอนแรกเขาแค่อยากแกล้ง แต่พอได้ซุก ได้ไซ้ เผลอจับเธอ แก้ผ้าจนเปลือยเปล่า อารมณ์เขาก็กู่ไม่กลับ เป็นความผิดของเธอแท้ๆ อยากน่ามองเองทำไมล่ะ
“ไม่นะคะ” เธอร้องครางเมื่อเขาเร่งทั้งมือและปากเข้าหา ยิ่งปากของเขาดูดเลียรุกเร้า ขยับมือเล้าโลมหนักขึ้น เธอยิ่งจะทานทนไม่ไหว
“ไม่อะไร นี่มันเข้าไปเกินครึ่งแล้วนะ” เขาสอดแทรกนิ้วกลางยาวเหยียดเข้าในซอกทางรัก ก่อนจะยิ้มใส่ตาเธอ น้ำอิงตะครุบมือเขาเอาไว้ รู้สึกเสียเปรียบสุดๆ ไม่สิ ต้องบอกว่าเธอโคตรเสียเปรียบและไม่มีทางที่จะสู้เขาได้ไม่ว่าก่อนหน้านี้หรือตอนนี้
“อื้อ...” เธอหลุดเสียงครางเมื่อเขาแกล้งวนนิ้วเข้าในร่องสวาท ภายในของเธอตอดรัดเขาถนัดถนี่
“แบบนี้เขาเรียกสมยอม” สิงหลดึงนิ้วออกมาดูดดึงเชยชิมน้ำหวานเบาๆ เธอดันใบหน้าของเขาออกห่าง แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย เขาจ้วงลิ้นเข้าไปเชยชิมหยาดความหวานนั้นแรงๆ ทำเอาเธอสะดุ้งดิ้นเร่าๆ เพราะรู้ว่าเขากำลังแกล้ง
“ไม่เอานะคะ” น้ำอิงอุทานเมื่อเขาเสียดสีความเป็นชายกับสัดส่วนบอบบางของเธอ เขาคงจะไม่ทำอะไรน่ากลัวแบบนั้นใช่ไหม
“จะไปไหน” สิงหลคว้าร่างน้อยเอาไว้ ในขณะที่เธอดิ้นหนี กดมือน้อยรวบเอาไว้อย่างเหนียวแน่นกับพนักหัวเตียง พันธนาการเธอเอาไว้ใต้ร่าง
“ห้ามเกร็ง ห้ามดิ้น ไม่งั้นจะทำแรงๆ” เขาขู่แต่ยิ้มใส่ตาเธออีก น้ำอิง ได้แต่นิ่งอึ้ง รู้ตัวอีกทีเมื่อส่วนปลายของความแข็งแกร่งเสียดสีอยู่ตรงปากถ้ำสวาท
เธอหน้าแดงร้อนเห่อ เมื่อเขาสัมผัสมันให้ความรู้สึกแปลกใหม่ เธอส่ายหน้าไปมา หลับตาแน่น จะหลงไปกับรอยยิ้มของเขาแล้วไปอยากลองทำอะไรแบบนี้ไม่ได้นะ
“ไม่เอาค่ะ”
“เอากันอยู่นี่แหละ ยังเรียกไม่เอาอีกหรือไง” เขาขยับรุกล้ำเข้าหา เธอครางประท้วงเพราะเจ็บตึง
“นิดเดียว”
“ไม่เอา ไม่เอานะคะ”
“เอาเถอะ รับประกันว่าจะติดใจ”
“คุณสิงน่าจะมีผู้หญิงมากมาย ทำไมต้องรังแกหนูด้วย”
“ก็เธอน่ารังแก ทำยังไงคุณแม่ถึงได้หวงเธอนัก” เขาเลิกคิ้วเอ่ยถามรุกล้ำเข้ามาจนเกินกว่าครึ่ง เธอร้องไห้เบาๆ
- ผู้เขียน
