ตอนที่ 7 ลองใจ
1276 คำ
ราเชนทร์เดินตามมะนาวจนมาถึงร้าน เมื่อเข้ามาในร้านเขาก็หยุดหน้าเคาน์เตอร์เพราะเธอเดินเข้าไปช่องพนักงานแล้วหยิบเงินทอนมาให้เขา
"จ่ายเงินมาค่ะ คุณลูกค้าฉันจะได้ทอนเงินให้"
มะนาวพูดกับราเชนทร์ด้วยน้ำเสียงประชดจนราเชนทร์ยกยิ้มชอบใจกับท่าทางกระฟัดกระเฟียดของเธอ
"หึ มาถึงร้านขนาดนี้สแกนก็ได้นิ"
"อ้าว! แล้วทำไมนายไม่บอกตั้งแต่แรก ฉันจะได้ไม่ต้องเปิดเอาเงินทอน"
มะนาวพูดอย่างอารมณ์เสียเมื่อโดนคนตัวโตปั่นหัว
"ก็เธอไม่ได้ถามฉันนิ โอนแล้วนะ"
ราเชนทร์พูดขึ้นพร้อมกับโชว์สลิปในโทรศัพท์เขาให้เธอดู
"อือ โอนแล้วก็ไปสิ"
"นี่ไล่ลูกค้าแบบนี้เลยหรอ ฉันฟ้องเจ้าของร้านนะ"
ราเชนทร์เอ่ยพูดกวนๆ จนมะนาวได้แต่มองค้อนใส่
"แล้วนายจะอยู่ทำไม กาแฟนายก็ส่งให้แล้วนิ"
"กาแฟนั่นเธอทำเองหรอ"
"อืม ถามทำไม"
"งั้นเอากาแฟดำเย็นให้ใหม่อีกแก้วสิ แก้วนั้นคงละลายแล้ว"
"นายเพิ่งเดินตามฉันมาจะมาละลายเร็วได้ไง"
มะนาวเอ่ยถามราเชนทร์ด้วยท่าทางหงุดหงิดเพราะดูท่าเขาจะไม่ยอมไปง่ายๆ
"ฉันซื้อเพิ่มมันก็ดีไม่ใช่หรอ หรือไม่รับออเดอร์ฉันจะได้ไปซื้อที่อื่น"
"เดี๋ยวสิ กาแฟดำเย็นใช่มั้ยรอสักครู่นะคะคุณลูกค้า"
มะนาวกัดฟันพูดกับราเชนทร์ แล้วหันไปทำเครื่องดื่มให้เขา ส่วนราเชนทร์ก็นั่งรอยังโต๊ะหน้าเคาน์เตอร์มองเธอทำเครื่องดื่มอย่างคล่องแคล่ว อยู่ๆ ก็คิดถึงคำพูดป้าบ้านตรงข้ามเธอ ยิ่งสังเกตดีๆ ก็เห็นว่าแววตาเธอมันไม่ได้ร่าเริงเลยแม้แต่น้อย ถึงจะเห็นเธอยิ้มให้กับคนที่เธอเรียกว่าพี่ฝนแต่ก็ยังดูเหมือนเธอไม่ได้ยิ้มจริงๆ ด้วยซ้ำ ราเชนทร์ส่ายหน้าเรียกสติตัวเองเบาๆ เมื่อรู้สึกว่าตัวเองเผลอคิดอะไรเกินไปแล้ว ซักพักมะนาวก็วางเครื่องดื่มไว้ต่อหน้าเขา
"นายชิมดูก่อนนะ ถ้ามันขมมากฉันจะเปลี่ยนให้ เมื่อกี๊ลืมถามว่าชอบความขมประมาณไหน"
มะนาวเอ่ยถามราเชนทร์ด้วยน้ำเสียงปกติ ถึงเธอจะไม่ชอบหน้าเขาแต่เรื่องบริการก็อีกเรื่อง เธอไม่ใช่คนเอาเรื่องส่วนตัวมาปนกับเรื่องงาน เมื่อราเชนทร์เห็นว่ามะนาวพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงปกติไม่โวยวายไม่ด่าเขา ก็ทำหน้าสงสัยทันที
"นี่เธอผีเข้ารึเปล่า ทำไมพูดดีกับฉัน"
มะนาวได้แต่มองตาขวางยอมใจกับคำถามของราเชนทร์
"ฉันแยกแยะเรื่องส่วนตัวกับเรื่องงานออก ที่ถามเพราะถามในฐานะพนักงานร้าน ถึงฉันจะไม่ชอบนายยังไง ฉันก็ไม่อยากให้งานมาเสีย อีกอย่างเผื่อกาแฟมันขมไปนายก็จะว่าฉันแกล้งอีก ลองชิมดูถ้าไม่โอเคเดี๋ยวฉันทำให้ใหม่"
ราเชนทร์อมยิ้มพอใจกับคำพูดของเธอถือว่าเธอก็เป็นตรงๆ ราเชนทร์ยกแก้วขึ้นมาดูดหลอดชิมนิดนึงก็มองหน้ามะนาวนิ่งๆ
"เป็นยังไง โอเคมั้ยหรือว่าขมไป"
มะนาวเอ่ยถามด้วยสีหน้าลุ้นเพราะเธอจะใส่ใจเครื่องดื่มทุกอย่างในร้าน
"ขมพอดีแล้ว ฉันชอบรสแบบนี้ล่ะ เดี๋ยวสแกนจ่ายเหมือนเดิมนะ"
ในขณะที่ราเชนทร์กำลังจะสแกนจ่ายเขาจึงหันไปมองหน้าเธอก็ต้องชะงักนิ่งเมื่อเห็นรอยยิ้มหวานครั้งแรก รอยยิ้มที่มันส่งมาทั้งทางหน้าและแววตา ถือว่าเป็นครั้งแรกที่เธอยิ้มให้เขา ทำเอาราเชนทร์ทำตัวไม่ถูกกับรอยยิ้มหวานนี้
"ขอบคุณนะที่อุดหนุน"
"อืม"
ในขณะที่ราเชนทร์กำลังจะเดินออกจากร้านก็ต้องหยุดหันกลับมาเมื่อได้ยินเสียงเธอเรียก
"เดี๋ยวก่อนนาย"
"อะไร"
ราเชนทร์ทำหน้าสงสัยเมื่ออยู่ๆ มะนาวก็เดินมาตรงหน้าเขาแล้วแบมือมายังตรงหน้าเขา
"นายบอกไม่ได้ขายตัว งั้นก็ค*****นห้าร้อยฉันมาสิ"
"ห๊ะ นี่เอาจริงหรอเนี่ย"
ราเชนทร์เอ่ยถามด้วยความตกใจที่เห็นเธอกล้ามาขอเงินเธอคืน
"เอาจริงสิ ฉันไม่ได้รวยนะเงินห้าร้อยนั่นฉันอยู่ได้เกือบครึ่งเดือนเชียวนะ"
คำตอบของมะนาวทำเอาราเชนทร์อึ้ง เพราะเงินแค่นั้นไม่พอสำหรับเขาด้วยซ้ำ เมื่อเห็นเธอทำหน้าจริงจังจึงหยิบกระเป๋าเงินแล้วยื่นแบงค์พันให้เธอไปหนึ่งหมื่นเพื่อลองใจเธอว่าเธอจะรับไว้มั้ย ถ้าเธอรับไว้ก็แปลว่าเธอก็ไม่ได้ต่างจากผู้หญิงที่ผ่านมาของเขา
"อะไรของนาย เอาเงินออกมาทำไมเยอะแยะ"
มะนาวเอ่ยถามด้วยความสงสัย
"ก็ค*****นเธอไง ถือว่าเป็นค่าเสียเวลาเธอด้วย"
"งั้นรอแป๊บนะ"
ราเชนทร์ได้แต่ยืนมองด้วยความสงสัยเมื่อเธอวิ่งไปหลังร้านซักพักก็วิ่งกลับมา
"อ่ะ เงินทอน ถึงฉันจนก็ไม่ได้คิดจะเอาเงินใครฟรีๆ หรอก"
การกระทำของมะนาวทำเอาราเชนทร์ตกใจเพราะเธอวิ่งไปเอาเงินห้าร้อยมา จากนั้นเธอก็หยิบเงินแบงค์พันจากมือเขาแค่แบงค์เดียวแล้วยื่นแบงค์ห้าร้อยให้เขา จากตกใจก็ยิ้มมุมปากถูกใจการกระทำของเธอไม่น้อย
"นายไปได้แล้วเพื่อนๆ ถามหาแล้วมั้ง ฉันจะทำงาน"
"อืม แล้วเจอกันใหม่นะยัยตัวแสบ"
พูดจบราเชนทร์ก็เดินออกไปจากร้านทันที ปล่อยให้มะนาวได้แต่ยืนงงกับคำพูดส่งท้ายของเขา
"หมายความว่าไง เจอกันใหม่ นี่คิดจะกลับมากวนประสาตฉันอีกรึไง"
มะนาวเอ่ยบ่นเบาๆ จากนั้นก็ตั้งใจทำงานต่อ ทางด้านราเชนทร์เมื่อเดินมาถึงลานคณะที่เพื่อนเขาอยู่ก็นั่งลงข้างดินแดนและมาวิน นั่งกินกาแฟอย่างอารมณ์ดีจนดินแดนเอ่ยแซวขึ้น
"ไปซะนานนะมึง คิดว่าไปช่วยเค้าขายกาแฟซะแล้ว"
"พูดอะไรของมึง กุแค่ไปเอาเงินทอน"
ราเชนทร์เอ่ยพูดเสียงเรียบเก็บอาการของตัวเองไว้
"ไปเอาเงินแต่ได้กาแฟมาอีกแก้วครับ แก้วนี้ก็ยังไม่ละลายนะไอ้เชนทร์ มึงยอมรับมาว่ามึงชอบสาวสวยคนนั้นใช่มั้ย"
"กูไม่ได้ชอบ"
ราเชนทร์ตอบไปสั้นๆ ด้วยท่าทางโมโห
"หึ ไม่ชอบแต่เดินตามเค้าต้อยๆ"
"พูดอะไรของมึงไอ้สัสวิน กูเดินตามตรงไหนอย่าใส่ร้ายกู"
ราเชนทร์โวยวายใส่เพื่อนจนดินแดนและมาวินยกยิ้มกวนๆ ใส่
"มึงไม่ชอบก็ดี ไอ้เมฆมันบอกว่าชอบเธออยู่แต่มันคิดว่าเธอเป็นเด็กของมึง มันก็เลยจะตัดใจ งั้นกูไปบอกมันดีกว่า มันจะได้ไม่เข้าใจผิด"
ดินแดนพูดขึ้นพร้อมกับดูท่าทีของราเชนทร์ว่าจะเป็นยังไง เขาแค่กุเรื่องขึ้นมาลองใจเพื่อนแค่นั้น
"มันเข้าใจว่ายังไงก็ปล่อยมันไป มึงอย่าเสือกครับไอ้สัสแดน"
ราเชนทร์พูดตอบอย่างหัวเสียเมื่อรู้ว่ามีคนชอบยัยตัวแสบของเขา เมื่อได้ยินคำตอบดินแดนก็ได้แต่ยิ้มกวนๆ ใส่ราเชนทร์เพราะดูท่าคนนี้จะพิเศษสำหรับเพื่อนเขา ดินแดนไม่ได้พูดอะไรต่อหันไปสนใจงานที่ประชุมกัน รวมถึงมาวินและราเชนทร์ที่เข้าโหมดจริงจังเวลาคุยงานเหมือนกัน
#บอกไม่ชอบเค้า
แต่การกระทำตรงกันข้ามมากจ้าพี่ราเชนทร์
- ผู้เขียน
