หวนรักร้ายนายวิศวะ

อย่ายอมแพ้

หลังจากนั้นรัญชิดาได้ข่าวแม่อีกทีก็ตอนที่แม่ของเธอกำลังจะแต่งงานใหม่ไปกับคนอังกฤษทำให้เธอสิ้นหวังที่จะทำให้แม่กลับมาอยู่เป็นครอบครัวเหมือนเดิม พอพ่อแต่งงานใหม่ไปอีกคนเธอกับพ่อก็ห่างเหินกันไปโดยปริยาย

รัญชิดาไม่อยากอยู่บ้านจึงต้องหาเรื่องหนีไปเรียนไกลๆถึงภาคใต้ ความจริงจะไปเรียนที่สิงคโปร์แต่แม่เลี้ยงของเธอพูดกลอกหูไม่ให้พ่ออนุญาต ซึ่งก็ได้ผล ท่านอนุญาตให้เรียนแค่ในประเทศเท่านั้น แท้จริงแล้วเหตุผลจริงๆของท่านก็คือ กลัวว่ารัญชิดาจะหนีไปหาผู้เป็นมารดาแล้วไม่กลับมามากกว่า

ครอบครัวของรัญชิดาประกอบธุรกิจเกี่ยวกับระบบไอทีอีกทั้งยังจัดจำหน่ายสินค้าและอุปกรณ์สารสนเทศและสินค้าอิเล็กทรอนิกส์เกือบทุกชนิด

ทว่า..ถึงแม้ว่าเธอจะมีฐานะร่ำรวยเป็นถึงคุณหนูของบ้านธนาพัทธ์แค่ไหน แต่หญิงสาวก็ปกปิดสถานะตัวเอง ไม่เคยเปิดเผยว่าตัวเองมีฐานะร่ำรวยเธอทำตัวธรรมดาๆเหมือนกับคนอื่นทั่วๆ ไป

ด้วยเหตุนี้พอเรียนจบแล้วหญิงสาวจึงไม่ดิ้นรนทำงาน จะทำงานไปเพื่ออะไรเพียงแค่รายได้จากหุ้นส่วนของบริษัทที่เธอมีอยู่ถึงสามสิบเปอร์เซ็นต์ก็สบายไปทั้งชาติแล้ว

รัญชิดาแทบจะไม่ค่อยออกสื่อโซเชียล ไม่เล่นเฟสบุ้ค ก็มีแต่บัญชีของอินสตาแกรมที่เอาไว้ส่องดาราเกาหลีที่เธอชอบเท่านั้น นอกนั้นก็เป็นทวิตเตอร์ที่เอาไว้โพสต์ไร้สาระตั้งชื่อเป็นนามแฝงไม่ระบุตัวตนจริงๆ

เธอรู้ดีว่าพี่ธีร์คงคิดว่าเธอขี้เกียจไม่เอาไหนไม่ทำการทำงาน ก็เพราะว่าเธอไม่เคยบอกความจริงกับเขาเรื่องครอบครัวของเธอ เขาถามเธอเธอก็ตอบเพียงสั้นๆบ่ายเบี่ยงอยู่เสมอ ธีร์จึงรู้แค่เพียงว่าครอบครัวของเธออยู่กรุงเทพฯเท่านั้น

ตลอดเวลาที่คบกันมาได้หนึ่งปีเต็มๆ ธีร์ดูแลเอาอกเอาใจเธอดีทุกอย่าง แต่หลังๆเป็นเพราะตัวของเธอเองที่เอาแต่ใจเรียกร้องความสนใจจากเขาไม่หยุด เพราะธีร์เอาแต่ทำงาน ไม่หวาน ไม่คอยเอาใจเธอเหมือนแรกๆที่คบกันทำให้เธอรู้สึกเหงา

เธอรักธีร์...รัญชิดาเพิ่งจะรู้ใจของตัวเองก็ตอนที่กลับไปกรุงเทพฯ ทีแรกเธอคิดว่าพอไม่เจอหน้าแล้วจะตัดเขาออกไปจากใจได้อย่างง่ายๆ แต่เปล่าเลยอยู่ตรงไหนก็คิดถึงแต่เขา ภาพใบหน้าของธีร์ลอยมาหลอกหลอนในทุกครั้งที่คิดถึงเพื่อตอกย้ำให้เธอรู้ว่าความรักของเราที่พังลงไปมันเป็นเพราะความผิดของเธอเอง

รัญชิดาอยากจะขอโอกาสที่จะเริ่มใหม่อีกครั้ง เธอจะปรับปรุงตัวเองให้ดีจะบอกเขาทุกๆเรื่องว่าเธอเคยผ่านอะไรมาบ้าง บอกเขาว่าเธอมีฐานะครอบครัวที่ดีแล้ว ธีร์ไม่ต้องทนลำบากทำงานเพื่อจะเลี้ยงเธออีกแล้ว เธอรวย เธอเลี้ยงตัวเองได้

ทว่า

ในวันนี้มันกลับสายไปแล้วทุกอย่าง

"ไม่สิรัญชิดา เธออย่ายอมแพ้ คนดีๆแบบพี่ธีร์เธอจะหาจากไหนอีก เธอต้องเอาของๆเธอคืนมา เธอต้องทำให้ได้"

พูดกับตัวเองในขณะที่น้ำตาไหลเอ่อออกมาไม่หยุด รัญชิดาคนที่เคยเข้มแข็งมั่นใจในตัวเอง ไม่กลัวใครคนนั้นหายไปไหนแล้วนะ เหตุใดวันนี้ถึงได้โดนความรักเล่นงานจนไปไม่เป็นท่าซะได้ รัญชิดานะรัญชิดา

ยังคงก้มหน้าฟุบลงบนพวกมาลัยร้องไห้ฟูมฟายจะเป็นจะตาย ต่อหน้าเขาเธอต้องอดกลั้นไม่ให้น้ำตามันไหลออกมา แต่พออยู่คนเดียวความอ่อนแอก็ถาโถมเข้ามาไม่หยุดหย่อน เธอเจ็บปวดใจแค่ไหนบอกใครไม่ได้เลย

หลังจากที่ร้องไห้จนพอใจแล้วรัญชิดาก็ขับรถออกมามุ่งหน้าสู่หอพักเก่าแถวๆมหาวิทยาลัยที่เธอเคยพัก เธอเช่าอยู่เดือนล่ะสามพันห้าร้อยบาทเป็นหอพักสตรีค่อนข้างมีความปลอดภัยสูง สิ่งที่สำคัญที่สุดของหอพักนี้ที่รัญชิดาคิดว่าดีมากๆคือคนนอกเข้าไม่ได้เลย

วันนี้หญิงสาวเพียงแค่มาเก็บของเท่านั้น เธอตั้งใจจะมาคืนห้องให้นักศึกษาคนอื่นได้เข้าพักบ้างเพราะห้องพักราคาถูกแถมความปลอดภัยเยี่ยมในหาดใหญ่ค่อนข้างจะหายาก ยิ่งเป็นผู้หญิงตัวคนเดียวที่จากบ้านจากเมืองมาพักในที่ไกลๆ

พ่อของเธอซื้อคอนโดหรูที่ตั้งอยู่ใจกลางเมืองหาดใหญ่ใกล้กับมหาวิทยาลัยให้ตั้งแต่เธอเพิ่งย้ายมาเรียนอยู่ปีหนึ่ง แต่เพราะความขุ่นข้องใจที่มีต่อพ่อทำให้เธอไม่เคยเข้าไปพักที่คอนโดหรูเลยสักครั้ง ครั้งนี้เห็นทีว่าคงต้องลดความจองหองลงสักหน่อย อย่างน้อยก็มีที่ซุกหัวนอนดีๆในขณะที่อยู่ที่นี่ เพราะธีร์ไม่ให้เธอพักอยู่กับเขาแล้ว

หญิงสาวเดินถือกล่องเก็บของใบใหญ่เข้ามาในหอพัก ทว่า

"ดา ดาใช่มั้ย?"

เสียงเรียกทำให้รัญชิดาต้องหันกลับไปมอง เมื่อเห็นว่าเป็นใครทำเอารัญชิดาถึงกับถอนหายใจออกมา อุ๋มอิ๋ม สาวร่างเล็กผิวสีน้ำผึ้งเพื่อนในมหา'ลัยของเธอนั่นเอง จะเรียกว่าเพื่อนคงไม่เต็มปากเท่าไหร่ เรียกว่าเหมือนป้าข้างบ้านที่มีนิสัยคอยสอดส่องเรื่องของคนอื่นท่าจะเหมาะกว่า

"ใช่เราเอง"

รัญชิดาตอบเสียงเบาว่าจะไม่ตอบก็จะดูยังไงๆเลยต้องตอบสักหน่อยตามมารยาท

"มาทำอะไรน่ะ?"

ถามพรางมองรัญชิดาตั้งแต่หัวจรดเท้า

"มาเก็บของน่ะ จะย้ายออก"

"โอ๊ะ! อย่าบอกนะว่าที่ย้ายออกเป็นเพราะว่าตั้งแต่เรียนจบมาเธอยังไม่ได้งาน ไม่มีเงินจ่ายค่าห้องใช่ม่ะ?"

อุ๋มอิ๋มทำตาโตยกมือขึ้นปิดปากราวกับว่าเป็นเรื่องที่น่าตกใจมากมาย แถมยังคิดเองเออเองเป็นตุเป็นตะ

เห้อ!รัญชิดาแอบกลอกตามองบน ยัยนี่!มักจะรู้เรื่องของคนอื่นมากกว่าเรื่องของตัวเองเสมอ เห็นงี้นะแป๊บเดียวไปรายงานในไลน์กรุ๊ปว่าเธอตกงานไม่มีเงินจ่ายค่าห้องแน่ๆ แต่!รัญชิดาไม่สนใจหรอกอยากจะเข้าใจอะไรก็เข้าใจไปจ้า แล้วแต่!