หวนรักร้ายนายวิศวะ

เธอต้องการเองนะ

ภาพบาดตาบาดใจทำให้รัญชิดาทนไม่ไหวรีบขับรถกลับคอนโดมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับน้ำตาที่ไหลหลั่งรินลงมาตลอดทาง ตอนนี้เธอต้องการเซฟโซนที่เยียวยาจิตใจแม้รู้ว่าทำอย่างไรความเจ็บปวดนี้คงไม่หายไปง่ายๆแต่อย่างน้อยหายไปชั่วครั้งชั่วคราวก็ยังดี

และมันก็ไม่พ้นเป็นเบียร์ที่เธอซื้อมาเก็บเอาไว้ในตู้เย็น เบียร์ขวดเล็กถูกเปิดออกขวดแล้วขวดเล่าเพื่อดับความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นในจิตใจ

รัญชิดาไม่ใช่พวกไปตามระรานหรือตบตีเพื่อแย่งผู้ชายด้วยสิ แม้ว่าจะอยากทำแทบตายเธอก็ทำไม่ลงอย่างน้อยคำสอนของแม่ที่เคยปลูกฝังเอาไว้ตั้งแต่วัยเยาว์เธอยังจำและยังคงนำมาใช้เสมอ

'ความรุนแรงไม่ใช่สมบัติของผู้ดี'

แต่แม่ไม่เคยสอนว่าเวลาถูกเลิกรักจากผู้ชายที่รักมากต้องหาวิธีแก้ยังไงดี คิดพรางน้ำตาก็ไหลมองไปทางไหนก็อ้างว้างโดดเดี่ยว

"รักเหรอ คำบอกรัก..มันกลายเป็นแค่ลมปากงั้นเหรอ ไม่อยากจะเชื่อสักนิด ดาม่ายยเชื่อ ฮือออ"

เสียงร่ำไห้ดังก้องไปทั่วห้อง ในขณะที่มือก็ยกขวดเบียร์ขึ้นกระดกไม่หยุด สภาพเริ่มเมาแอ๋เนื้อตัวแดงก่ำไปด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ หญิงสาวเลื้อยตัวไปกับพื้นแต่หลังยังคงเอนพิงโซฟาไว้ ขาทั้งสองข้างเหยียดตรงในมือยังคงกอดขวดเบียร์ไว้แน่นราวกับมันเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวที่กำลังปลอบใจเธออยู่ตอนนี้

"ไม่เชื่อก็พิสูจน์สิ พิสูจน์ว่าเขายังรักเธออยู่มั้ย?"

อยู่ๆสมองของเธอก็สั่งการให้เธอทำบางอย่าง

"นั่นสิ ช้านต้องพิสูจน์"

คิดได้ก็พาร่างอันโอนเอนของตัวเองเดินออกไปจากห้องจุดมุ่งหมายก็เพื่อต้องการไปพิสูจน์ว่าเขาพาผู้หญิงคนนั้นไปไหน ไปทำอะไร ไปที่ห้องของเขาและทำกับเธอคนนั้นอย่างที่ทำกับเธอหรือไม่

คอนโดของธีร์กับคอนโดของรัญชิดาอยู่ห่างกันไม่มากหญิงสาวจึงใช้เวลาในการขับรถไม่นาน บวกกับตอนนี้เป็นเวลาเกือบห้าทุ่มแล้วถนนจึงโล่ง

เนื่องจากยามที่ป้อมยามเห็นรัญชิดาอยู่บ่อยครั้งจึงทำให้หญิงสาวเข้ามาได้อย่างง่ายดาย ธีร์เองก็ไม่เคยสั่งยามเอาไว้ว่าไม่ให้หญิงสาวเข้ามาพบเขา เขายังคงเห็นแก่รัญชิดาและเชื่อว่ารัญชิดาไม่ใช่พวกที่บุกรุกเข้ามาเพื่อประสงค์ร้ายจึงไม่ได้แบล็คลิสไม่ให้เข้าพบ

เธอจอดรถเสร็จก็รีบวิ่งพุ่งไปขึ้นลิฟท์ทันที สติสตังแม้จะเหลือน้อยแต่ก็ยังพาตัวเองมาถึงจุดหมายปลายทางได้อย่างสวัสดิภาพ ไม่ได้เผลอไปชนใครเข้าข้างทางซะก่อนไม่อย่างนั้นคงได้ติดคุกเพราะแอลกอฮอล์ที่เธอกินเข้าไปน่าจะเกินขนาด

กุกกัก!

ธีร์กำลังนั่งดูทีวีอยู่ถึงกับตกใจสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงกุกกักอยู่หน้าประตูห้อง เขาลุกขึ้นช้าๆอย่างระวังพร้อมกับมองลอดผ่านเลนส์ตาแมวประตูออกไปเห็นตัวต้นเหตุของเสียงได้อย่างชัดเจน

รัญชิดามีความพยายามจะเปิดประตูเข้ามาในห้องแต่ด้วยสภาพที่เหมือนคนไม่มีสติจึงทำให้เธอยังทำไม่สำเร็จ

ธีร์รีบเปิดประตูให้หล่อนในทันที

พลั่ก!

กลิ่นละมุดหึ่ง!

"รัญชิดา หือ เมามาเหรอ?"

เขารีบรับร่างที่โอนเอนของหล่อนเอาไว้ทันทีเพราะหล่อนกำลังจะล้มลงหัวทิ่มถ้ารับไว้ไม่ทันก็คาดว่าหัวน่าจะฟาดพื้นเข้าอย่างจัง

"ม่ายมาวว จะมาดูว่าผู้หญิ๋งอยู่หนายย คนนั้นน่ะ อยู่หนาย?"

ถามเขาเสียงยานคางดวงฉ่ำวาวปรือปรอยอย่างคนที่มีสติน้อยนิด แถมสภาพในตอนนี้ก็ดูไม่ได้เสื้อสายเดี่ยวน้อยชิ้นกับกางกางยีนส์ขาสั้นตัวจิ๋วขืนปล่อยไปทั้งอย่างนี้เขาเกรงว่ารัญชิดาจะกลับไปไม่ถึงหอพัก

ธีร์ถอนหายใจพร้อมกับส่ายหน้าอย่างระอาก่อนจะประคองหญิงสาวเข้าไปในห้องด้วยความทุลักทุเล เมื่อเข้ามาถึงในห้องแล้วรัญชิดาก็ผลักเขาออกทันที

"ทำอะไรน่ะ?"

"หา หาคนที่มากับพี่ธีร์งาย อยู่ในห้องใช่มั้ย?"

ไม่รอช้าเธอรีบเดินโซเซเดินเข้าไปในห้องนอนของธีร์ทันที

"น้องดา! หยุดนะไม่มีใครมาทั้งนั้น กลับเดี๋ยวนี้เลยพี่จะไปส่ง"

ธีร์รีบวิ่งตามหญิงสาวเข้าไปในห้องนอน

ทว่า

รัญชิดากลับนอนแผ่หราอยู่บนเตียงของเขา และดูเหมือนว่าจะหลับไปแล้วด้วย ธีร์ยกมือขึ้นเกาหัวยิกๆ รู้สึกว่าชีวิตเขาวุ่นวายเพราะรัญชิดาไม่จบไม่สิ้น

"น้องดาลุกขึ้นเดี๋ยวนี้ นอนที่นี่ไม่ได้นะพี่จะไปส่งหอพัก"

ธีร์เขย่าร่างของหญิงสาวเบาๆเขายังคงเข้าใจว่ารัญชิดายังอาศัยอยู่หอพักเดิม

"อื้อ..."

ธีร์พยายามประคองให้เธอลุก

"พี่ธีร์...พี่ธีร์จริงๆด้วย"

รัญชิดาลืมตาขึ้นก่อนจะยิ้มหวานออกมาพร้อมสายตาหวานฉ่ำ ลุกขึ้นมาใช้สองแขนสอดเข้าไปรอบๆลำคอของชายหนุ่ม

"จูบ.."

ทำปากยื่นพร้อมกับกอดรัดโน้มลำคอของเขาให้เข้ามาหาเพื่อจะจูบอย่างที่เคยทำมาก่อน

"ปล่อยพี่นะ ไม่อย่างนั้นตื่นมาเธอจะเสียใจ"

ธีร์รู้ดีว่าเวลารัญชิดาเวลาเมานั่นหื่นขนาดไหน เวลาดื่มทีไรเขาต้องอยู่ด้วยทุกครั้ง ไม่อย่างนั้นไปเจอคนอื่นเข้ามันอันตรายกับหล่อนเกินไปและแต่ก่อนเขาก็หวงเธอมากๆด้วย ทว่าตอนนี้นั้น...

"จูบน้องดาสิคะ พี่ธีร์ขา..."

ส่งสายตาปรือเชิญชวนเขาอย่างเปิดเผย มือเรียวเล็กอีกข้างของเธอล้วงเข้าไปในเสื้อของเขาพร้อมกับลูบไล้ไปตามแผงหน้าอกล่ำแข็งแรงหนั่นแน่นเบาๆ

ให้ตายสิกูจะทนไม่ได้แล้วนะ!

"พี่จะไม่ไหวแล้วนะ!"

ธีร์เผลอมองเรือนร่างอวบอิ่มที่มีอาภรณ์ปกปิดไว้เพียงน้อยชิ้นของรัญชิดา อารมณ์ความรู้สึกต้องการพุ่งพล่านขึ้นมาทันที แก่นกายตรงส่วนล่างเริ่มขยายพองคับกางเกงในของเขาโดยไม่ปรึกษาก่อนว่าตอนนี้มันใช่เวลาจะมามีอารมณ์มั้ย?

นานหลายเดือนแล้วที่เขาห่างหายจากเซ็กส์ไปก็ตั้งแต่เลิกกับรัญชิดา เขาไม่เคยมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับใครเลยสักคน

"เธอต้องการเองนะแล้วอย่ามาโทษพี่"