หวนรักร้ายนายวิศวะ

ภาพบาดตา

"วันนี้มาทำอะไรครับ?"

ธีร์ถามเมษาด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่มพร้อมกับนั่งลงตรงข้ามกับเมษา เมษายิ้มเขินไม่กล้าสบตาอีกฝ่ายมากนัก ถึงจะเขินแค่ไหนก็เพราะอยากเห็นหน้าเขาก็เลยต้องใจกล้ามาหา

"เอาเอกสารมาให้พี่ธีร์เซ็นค่ะ ที่เรียนงานกับพี่ธีร์วันก่อนเอชอาร์บอกว่าให้พี่ธีร์เซ็นกำกับให้ด้วยค่ะ"

เมษายื่นแฟ้มคลิปบอร์ดที่แนบเอกสารของฝ่ายบุคคลมาวางเป็นแนวนอนให้ธีร์เซ็นให้ ธีร์รับมาอ่านก่อนจะพยักหน้าแล้วเซ็นให้อย่างไว

"ลายมือสวยนะ"

เขาเกริ่นชมขึ้นมา เล่นเอาอีกคนอายม้วนยิ้มไม่หุบ ปกติแล้วธีร์ดูหล่อมีเสน่ห์ดึงดูดใจสาวอยู่แล้วยิ่งอยู่ใกล้ชิดแบบนี้มีหรือที่หญิงสาวจะไม่ใจสั่นรัว ตอนนี้ถ้าทำได้เมษาแทบจะใส่พานถวายตัวให้ธีร์แล้วกระมัง

"ขอบคุณค่ะ"

"เอ่อ มีอะไรอีกมั้ยครับ"

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเหมือนกับจะหมดธุระแล้วแต่ยังนั่งอยู่ธีร์เลยถามขึ้นมา เขากับเมษายังอยู่ในสถานะคนคุยยังไม่อยากให้คนอื่นมาโฟกัสว่าเมษากับเขาเป็นอะไรกันมันจะทำให้หญิงสาวเสียหายเพราะรักครั้งนี้ไม่ว่าจะกับใครก็ตามเขาอยากจะศึกษานานๆหน่อย

เนื่องจากถ้าถูกใจก็อาจจะถึงขั้นแต่งงานเลย ถ้าเข้ากันไม่ได้ก็ไม่อยากทำให้อีกฝ่ายเสียเวลาเหมือนกัน

"ไม่มีค่ะ งั้น...เมกลับก่อนนะคะ"

"ครับ..."

ธีร์พยักหน้าให้เมษาไม่มีคำอื่นที่จะพูดต่อ แต่ทว่าอีกคนเหมือนกับจะตัดสินใจอะไรบางอย่างได้จึงเอี้ยวตัวกลับมา

"พี่ธีร์"

"ครับ"

"คือว่า...แฟนเก่าพี่ธีร์กลับมาหาเหรอคะ?"

ประโยคที่เมษาหลุดโพล่งออกมาทำเอาธีร์นิ่งอึ้งไปหลายนาทีเหมือนกัน เขาจำได้ว่าเขาไม่เคยบอกอะไรเมษาเกี่ยวกับเรื่องนี้ และในโรงงานแห่งนี้เขาก็แทบจะไม่เคยเปิดปากคุยเรื่องส่วนตัวกับใคร รัญชิดาเองก็ไม่เคยเข้ามาหาเขาถึงข้างใน นอกจากจะรออยู่หน้าโรงงานเท่านั้น

"รู้ได้ยังไง?"

น้ำเสียงธีร์เปลี่ยนเป็นตึงขึ้นเมื่อเมษาถามออกมาแบบนั้น

"เห็น..เห็นพี่ดาลงในสตอรี่ไอจีค่ะ"

"หืม รู้จักกันเหรอ?"

"มะ..ไม่ได้รู้จักค่ะ แค่เมฟอลโล่ไอจีของพี่ดาไว้นานแล้วค่ะ มะ เมื่อคืนก็เลยเห็นเข้าพอดี"ก้มหน้าตอบชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงกล้าๆกลัวๆแต่ความกล้าน่าจะมีมากกว่าไม่งั้นคงไม่พูดออกมา

เฮ้อ ธีร์แอบลอบถอนหายใจ นี่แหล่ะผู้หญิงขนาดว่าเป็นแค่คนคุยยังตามสืบเรื่องของเขาอย่างกะโคนันขนาดนี้ นี่รู้ขนาดว่ารัญชิดาเป็นแฟนเก่าแถมยังไปตามฟอลโล่ไอจีรัญชิดาอีก ต้องอยากรู้เบอร์ไหนกันนะ รู้แล้วเป็นอย่างไรก็ไม่สบายใจเปล่าๆ

เอาจริงๆรัญชิดาไม่ได้เป็นผู้หญิงแบบนี้เธอแทบจะไม่มีเวลามาสนใจเรื่องของเขานอกจากเรื่องตัวเอง ยิ่งเรื่องหึงหวงแทบจะไม่มีเพราะวันๆเธอสนใจแต่ผู้ชายในซีรีส์เท่านั้น

"แล้วรู้ได้ยังไงว่าเป็นห้องพี่?"

"ก็ในสตอรี่เช็คอินเป็นชื่อคอนโด เอ่อ..เมรู้ชื่อคอนโดพี่ธีร์ค่ะ พี่ธีร์คงไม่..ไม่ได้กลับไปคุยกันใช่มั้ยคะ?"

"เราอยู่ในสถานะคนคุยเท่านั้น พี่ไม่คิดว่าเมษาจะสืบข้อมูลพี่เยอะขนาดนี้"

อีกคนหน้าถอดสีเมื่อได้สติและคิดได้ว่าตัวเองทำเรื่องงามหน้าเข้าให้แล้วเพราะดูเหมือนว่าธีร์จะไม่พอใจเอามากๆด้วย

"ขะ ขอโทษค่ะ เมแค่กลัวน่ะค่ะ เมกลัวว่าถ้าเกิดพี่ธีร์ไม่โสดขึ้นมา พี่ธีร์ก็จะเลิกคุยกับเม..ต่อไปนี้ถ้าพี่ธีร์ไม่ชอบเมจะไม่ถามไถ่เกี่ยวกับเรื่องนี้อีกแล้วค่ะ"

เมษารีบแก้ตัวด้วยท่าทางเลิ่กลั่กก่อนจะหลุบตาสายลงต่ำก้มหน้าลงอย่างคนสำนึกผิด ธีร์เห็นแล้วก็ใจอ่อนทันทีด้วยความสงสาร เมษาคงจะใสซื่อเกินไปถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นคงไม่กล้าถาม อะไรแบบนี้

"กลับไปทำงานเถอะ"

"ค่ะ"

เมษากำลังจะเปิดประตูออกไป

"เรายังไม่ได้คืนดีกัน เมษาก็คุยกับพี่ได้ปกติ เอางี้เดี๋ยวตอนเย็นพี่ไปส่งบ้านนะ"

เมษาคลี่ยิ้มกว้างออกมาด้วยความดีใจ จากที่เมื่อสักครู่รู้สึกใจห่อเหี่ยวไปหมดแล้วเมื่อได้ยินธีร์พูดประโยคนี้ออกมาใจของเธอก็กลับฟูขึ้นมาอีกครั้ง

"งั้นตอนเย็นเมรอหน้าโรงงานนะคะ"

"ครับ"

เมษาเดินยิ้มร่าออกไป ลับหลังเมษาธีร์ถึงกับพ่นลมหายใจออกมา รู้สึกสับสนเล็กน้อยปกติแล้วเมษาเป็นคนที่หัวอ่อนเรียบร้อย พูดจาไพเราะดูใส่ใจคนรอบข้างไปหมด แต่เหตุการณ์เมื่อสักครู่เขาคงต้องมองเธอใหม่ ทำความรู้จักกับหญิงสาวให้มากขึ้นกว่านี้เพราะเขารู้สึกว่าเขายังรู้จักเธอไม่มากพอ

ภาพของหญิงสาวหน้าตาคมสวยก้าวขึ้นรถยนต์ไปกับธีร์หน้าโรงงาน ทำให้รัญชิดาที่จอดรถแอบอยู่ถึงกับช๊อกไปชั่วขณะ

หลังจากนั้นก็เกิดความรู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมากลางอก มือไม้สั่นพร่าไปหมด ภาพมันตอกย้ำให้เธอรู้สึกสิ้นหวังกับความรักครั้งนี้

'พี่ธีร์ไม่ได้โกหก พี่ธีร์มีคนใหม่แล้วจริงๆ'

สมองมันสั่งให้เธอรีบถอยทันทีด้วยเหตุผลที่ว่า

'เขาไม่ได้รักแกอีกแล้วนะรัญชิดา เขามีคนใหม่แล้วปล่อยเขาไปเถอะ'

แต่หัวใจมันสั่งให้เธออยู่ ง้อเขากลับมาให้ได้ เมื่อทำเต็มที่แล้วเขายังไม่กลับมา ถึงเวลานั้นค่อยปล่อยเขาไป

จู่ๆน้ำตามันก็ไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว สถานะของรัญชิดาตอนนี้เข้าขั้นกลับตัวก็ไม่ได้ ให้เดินต่อไปก็ไปไม่ถึงธีร์อีกแล้ว