27
“ผมขอโทษพี่หลิน ผมแค่อยากรับผิดชอบในเรื่องที่ผมทำครับ ผมไม่อยากให้พี่รับผิดชอบคนเดียว” ชรัณพูดทั้งน้ำตา
“พี่ก็กำลังหาทางช่วยโจ้อยู่ โจ้ไม่น่าทำแบบนี้เลย รู้ไหมว่ามันจะยิ่งทำให้แย่ลง” เกวลินพูดไปร้องไห้ไป ระหว่างนั้นอ้วน และสมหมายอีกหนึ่งตัวละครได้เดินเข้ามาหาสองพี่น้อง เกวลินหันไปสนใจสองหนุ่มที่อายุต่างกัน ก่อนยิงคำถามใส่ “พวกคุณเป็นตำรวจหน่วยไหนคะ แล้วจับตัวโจ้มาไว้ที่นี่ทำไม”
“พวกผมเป็นหน่วยสืบราชการลับด้านยาเสพติด จึงไม่ขึ้นกับกรมตำรวจ แต่ขึ้นตรงกับกระทรวงกลาโหม และการที่ผมนำตัวโจ้มาไว้ที่นี่ เพื่อป้องกันการฆ่าตัดตอน เพราะจำนวนยาเสพติดของกลางมีมูลค่าสูง เจ้าของยาพวกนี้ไม่ปล่อยเอาไว้แน่ เราจำเป็นต้องให้โจ้อยู่ในที่ที่ปลอดภัยสักสามสี่วัน จากนั้นจึงจะพาตัวไปดำเนินคดีทางกฎหมาย”
สมหมายตอบคำถามที่เกวลินต้องการรู้อย่างฉะฉานไม่ติดขัด
“โทษของโจ้คืออะไรคะ” เกลวินถามคำถามที่ตนอยากรู้
“ข
