8
1138 คำ
8
“ถ้าเผื่อมันต้องจ่ายค่าเสียหายจริงๆ ก็พบกันคนละครึ่งทางสิ แกครึ่งหนึ่ง พี่ต่ายครึ่งหนึ่ง ร่วมกันรับผิดชอบจะได้ไม่ต้องผิดใจกัน ฉันเชื่อว่าพี่ต่ายคงระวังเรื่องรับงานมากขึ้น ไม่รับโดยไม่ถามแกก่อน แต่ก่อนจะถึงขั้นนั้น แกกับพี่ต่ายก็เข้าไปหาเจ้าของโฆษณา ไปขอโทษเขา บอกว่าการสื่อสารของแกกับพี่ต่ายคลาดเคลื่อน รับงานซ้อน เข้าไปคุยกับเขาก่อนนะ” ภคพรหาทางออกให้เพื่อน “แล้วเวลาแกไปพูดคุยกับเขาก็อย่างวีนใส่ ทำใจนิ่งๆ เข้าไว้เพื่อประโยชน์ของแกเอง”
“อืมๆ ฉันจะทำตามที่แกแนะนำ” ทุกครั้งที่สิณีนารถมีปัญหา เธอจะมาปรึกษาภคพร ที่หาทางออกให้ตัวเองได้เสมอ ครั้งนี้ก็เช่นกัน “ว่าแต่วันนี้พี่กฤตย์มากับแกหรือเปล่า รถฉันมันเป็นไรไม่รู้ ขับแล้วกระตุก ฉันว่าจะให้พี่กฤตย์ดูรถให้หน่อย”
“มาจ้ะ เดี๋ยวฉันบอกพี่กฤตย์ให้นะ”
“พี่กฤตย์น่ารักดีเนอะ แกนี่โชคดีจัง มีสารถีรูปงาม แถมนิสัยดีคอยไปรับไปส่งตลอดเลย ไม่เหมือนฉันที่ต้องขับรถเอง ดูแลตัวเอง ฉันอยากมีผู้ชายอบอุ่นอย่างพี่กฤตย์อยู่ข้างๆ จัง” ภคพรยิ้มกับคำพูดของนางร้ายเบอร์หนึ่ง
“อยากได้ไหมล่ะ ฉันยกให้”
“ไม่เอาหรอก ฉันกลัวแกร้องไห้เป็นเผ่าเต่า ฉันหาเองดีกว่า”
สิณีนารถปฏิเสธด้วยรอยยิ้ม ขณะที่สองสาวกำลังพูดคุยกันอยู่ใน นกคนในกองถ่ายได้เดินเข้ามาในห้องแต่งตัว เดินมาหานางเอกและนางร้าย
“น้องตาล น้องหมิวคะ จวนถึงคิวแล้วค่ะ”
“ค่ะ เดี๋ยวตาลกับหมิวออกไปค่ะ” ภคพรบอกนก “พี่นกคะ ตาลวานพี่นกเอากุญแจรถของหมิวไปให้พี่กฤตย์ทีนะคะ”
ภคพรแบมือตรงหน้าสิณีนารถที่รู้ว่า ตัวเองต้องล้วงหยิบกุญแจรถออกมาจากกระเป๋าสะพาย ก่อนจะวางลงบนกลางฝ่ามือของเพื่อนรัก
“ได้ค่ะน้องตาล” นกรับคำขณะรับกุญแจจากภคพร “จะให้พี่บอกพี่กฤตย์ยังไงคะ”
“ไม่ต้องบอกค่ะ เดี๋ยวหมิวโทรบอกพี่กฤตย์เอง”
นกพยักหน้ารับรู้ เดินออกจากห้องแต่งตัว ภคพรลุกเดินไปยังกระเป๋าถือของตน หยิบมือถือออกมากดส่งข้อความถึงกฤตย์ และเมื่อได้คำตอบรับกลับมา เธอจึงวางมันลงที่เดิม และออกไปทำหน้าที่นักแสดงพร้อมกับเพื่อนรักที่นิสัยต่างกันประหนึ่งฟ้ากับเหว
เกือบสี่โมงเย็นวันเดียวกัน
มนูเดินถือซองสี่น้ำตาลเข้ามาในห้องทำงานของรัฐรวินทร์ เขาถึงกับโล่งใจที่หาข้อมูลของเกวลินได้ทันก่อนถึงเวลาที่เจ้านายกำหนด พอได้มามากพอเขาจึงพิมพ์ใส่คอมพิวเตอร์แล้วปริ้นออกมา เพื่อให้เจ้านายได้อ่านอย่างสะดวก
“ได้ข้อมูลแล้วครับคุณวิน” มนูวางซองในมือลงบนโต๊ะทำงาน รัฐรวินทร์เอื้อมมือไปหยิบซองดังกล่าวมาเปิดออก ดึงกระดาษเอสี่สีขาวออมาอ่าน
“ขอบใจมาก” รัฐรวินทร์เอ่ยหลังจากอ่านเสร็จเรียบร้อย
“คุณวินเอาไงต่อครับ”
“ขอคิดอีกรอบ ฉันพร้อมเมื่อไหร่จะบอกนายเอง”
“ครับคุณวิน” มนูรับคำ “ผมขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ”
รัฐรวินทร์พยักหน้า หลุบตามองประวัติของเกวลินที่ลูกน้องคนสนิทนำมาให้ พร้อมกับใช้ความคิดหาวิธีจัดการสั่งสอนเกวลินให้รู้ว่า เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นให้รัฐรวินทร์ขายหน้า เขากำลังมองหาจุดเริ่มต้นของแผนการ รอยยิ้มร้ายผุดขึ้นบนใบหน้าของรัฐรวินทร์ เมื่อเขาคิดวิธีนั้นออก
กว่าคิวถ่ายของภคพรจะเสร็จก็ปาเข้าไปเกือบตีสองครึ่ง สาเหตุที่ล่าช้าเป็นเพราะ ฝนตกลงมาในช่วงเย็นจนถึงค่ำ ส่งผลให้ต้องหยุดการถ่ายทำ ซึ่งซีนส่วนใหญ่ถ่ายด้านนอก เมื่อฝนตกการถ่ายทำต้องหยุด พอฝนหยุดก็รีบถ่ายทำต่อ ระหว่างนั้นฝนก็ตกเป็นระยะ การถ่ายทำจึงถ่ายไปหยุดไป ครั้นจะยกกองก็ไม่ได้ เป็นเพราะการเช่าพื้นที่ถ่ายทำได้คิวเพียงแค่วันเดียว ที่สำคัญราคาเช่าต่อวันก็แพงแสนแพง ฉะนั้นต้องถ่ายให้เสร็จไม่ว่าจะดึกแค่ไหน
อีกทั้งภคพรต้องรอนักแสดงอีกคนที่จะมาถึงกองถ่ายตอนสามทุ่มตามเวลานัดหมาย ที่ต้องถ่ายรวมกับเธอสามคิว ความที่ฝนตกทำให้เวลานัดหมายล่าช้าออกไปหนึ่งชั่วโมง พอนักแสดงคนนั้นมาก็รีบถ่ายทำต่อ
“น้องตาลคะ พรุ่งนี้น้องตาลมีคิวถ่ายตอนหกโมงเช้าที่โรงแรม พี่ว่าตาลค้างที่โรงแรมดีกว่านะคะ กลับบ้านตอนนี้กว่าจะถึงบ้านก็คงเกือบตีสี่ กลับไปถึงก็ต้องบึ่งรถมาที่นี่อีก พี่กลัวตาลจะไม่ไหวนะคะ”
ฤดีมาศผู้จัดการกองถ่ายบอกภคพร การถ่ายทำวันนี้นางเอกสาวเดินมาบ้านพักหลังหนึ่งในอำเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ตอนเช้าก็ต้องเดินทางไปถ่ายทำต่อยังโรงแรมริมชายหาดหัวหินที่จองคิวถ่ายทำไว้ หากภคพรเดินทางกลับกรุงเทพตอนนี้ พอถึงบ้านก็ทำได้แค่อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วต้องรีบกลับมาหัวหินอีกครั้ง สู้พักในโรงแรมที่ทางกองถ่ายจัดหาให้ดีที่สุด
ภคพรหันมามองหน้ากฤตย์ที่พยักหน้าเห็นด้วย เธอจึงหันมาตอบตกลงฤดีมาศ
“ได้ค่ะพี่สาว แต่ตาลขอพักโรงแรมของคุณพ่อนะคะ ที่นั่นจะสะดวกกว่า เพราะพี่กฤตย์จะได้พักด้วย ตาลไม่อยากให้พี่กฤตย์นอนในรถ ตอนเช้าตาลจะไปที่โรงแรมเมอรีน่าเองค่ะ”
ภคพรเป็นบุตรสาวคนเดียวของนายทัดเทพ หิรัญสฤทธิ์ นักธุรกิจด้านโรงแรมที่มีอยู่ห้าแห่งในห้าจังหวัดของ หนึ่งในห้าตั้งอยู่กลางอำเภอหัวหินติดชายทะเล และยังเป็นหุ้นส่วนสายการบินแอร์ไทยสี่สิบเปอร์เซ็นต์ ถือว่าครอบครัวภคพรมั่งมีศรีสุขมากครอบครัวหนึ่ง
“ไม่มีปัญหาค่ะน้องตาล”
“ถ้าอย่างนั้นตาลขอตัวนะคะ ตอนเช้าเจอกันค่ะ”
ภคพรกับกฤตย์เดินไปยังรถมินิแวนทันทีที่พูดจบ ก่อนที่รถคันดังกล่าวจะเคลื่อนตัวออกจากจุดที่จอด มุ่งตรงไปยังโรงแรมเอลีน่าพาเลช
- ผู้เขียน
