โจวลี่หลินให้การต้อนรับจางฮุ่ยหลิงหรือคุณหนูรองจวนอันหนิงกั๋วกงเป็นอย่างดี เฉินตงหยางพอใจกับการจัดการของนางเป็นอย่างมาก ถึงกับเอ่ยชมนางไม่ขาดปาก เขาที่ในตอนนี้ ทอดมองหญิงสาวที่อยู่ในชุดนอนบางเบาด้วยสายตาที่ยากจะอ่านออก
"ดูเหมือนว่าตอนนี้ ภาพลักษณ์ของท่านอ๋อง จะเปลี่ยนไปแล้ว ดูเหมือนจะมีสตรีมากมายต้องการที่จะเข้ามาอยู่ในตำหนักเมฆานี้ไม่หวาดไม่ไหว"
เฉินตงหยางเลิกคิ้วมองนาง "แต่เปิ่นหวางหาได้คิดเช่นนั้น นอกจากเจ้าแล้วยังจะมีสตรีใจกล้าผู้ใดอยากเข้าใกล้เปิ่นหวางอีก"
โจวลี่หลินที่กำลังนั่งอยู่หน้าคันฉ่องบานใหญ่ นางกำลังใช้หวีงาช้างหวีผมสีดำคลับที่ยาวสลวยดุจเส้นไหมอย่างสวยงาม ถึงกับหยุดชะงัก นางไม่ได้หันกลับมาเอ่ยตอบเขาแต่น้ำเสียงที่เปล่งออกมานั้น ฟังดูแข็งกระด้างขึ้นจนคนฟังรู้สึกได้
"เกรงว่าท่านอ๋องคงจะลืมไปหรือไม่ ตอนนี้หม่อมฉันเห็นสตรีมากมายจ้องพระองค์ตาเป็นมัน อย่างคุณหนูใหญ่ตระกูลเว่ย…"
