ปึก!
ผมเดินมาขึ้นรถสปอร์ตสีขาวแสนรักของผม สตาร์สเครื่องยนต์และเปิดแอร์รอยัยตัวเล็กที่ขึ้นไปแต่งตัวเกือบครึ่งชั่วโมงเธอก็ยังไม่ลงมาอีก ไม่รู้จะแต่งอะไรนักหนา ผมจึงเอนเบาะนอนเล่นและแชทกับสาวๆ รอไปพลางๆ
“โทษทีที่ทำให้รอนาน” ต้นหลิวเอ่ยขึ้นเมื่อเข้ามานั่งในรถ
“ฉันนึกว่าเธอหนีไปหลับแล้วซะอีก” ปากบ่นไปงั้นแหละแต่สายตาของผมยังจับจ้องที่หน้าจอมือถืออยู่
“ดูเหมือนนายจะไม่รีบนะ ฉันน่าจะแต่งตัวให้นานกว่านี้หน่อย” พูดจาเหมือนประชด ผมจึงเด้งตัวขึ้นพร้อมกับปรับเบาะให้ตรงและเข้าที่ก่อนจะหันไปมองต้นหลิว และนั่นก็ทำให้ผมชะงักก่อนจะแอบสำรวจต้นหลิวด้วยสายตา เธอใส่สูทผู้หญิงสีขาวสไตล์แฟชั่นปาดไหล่ข้างหนึ่งเพื่อโชว์ผิวขาวเนียนอมชมพู่ เครื่องประดับไข่มุกสีขาวบริสุทธิ์ชั่งเหมาะกับเธอจริงๆ มองโดยผิวเผินก็ดูไม่มีอะไร แต่ว่า..พอผมจ้องมองและสังเกตดีๆ ตั้งแต่ต้นคอและลาดไหล่ลงมานั้นกลับไม่ได้ขาวเนียนอย่างที่คิด มั
