หลายปีก่อน… ที่ลอนดอน
“ที่นี่โคตรน่าเบื่อเลยว่ะ” เสียงเลโอในวัยเก้าขวบเอ่ยขึ้น
“ไม่เห็นจะน่าเบื่อเลย” เด็กชายผมสีน้ำตาลอ่อนที่นั่งอยู่ข้างเลโอตอบกลับ
“ก็แกอยู่ที่นี่จนชินแล้วนิ เจโม่” เลโอหันไปคุยกับเจโม่ที่เป็นทั้งญาติและเพื่อนของเขา
“งั้นแกก็ย้ายมาเรียนที่นี่สิจะได้ชิน” เจโม่หันมาตอบด้วยรอยยิ้ม
“ไม่เอาหรอก แค่มาเรียนช่วงซัมเมอร์ก็เกินพอแล้วล่ะ”
สองหนุ่มน้อยนั่งสนทนากันอยู่ในสวนสาธารณะของหมู่บ้านซึ่งไม่ไกลจากบ้านพักของเขาสักเท่าไหร่ ที่สวนสาธารณะแห่งนี้มีสวนดอกไม้นานาชนิดทำให้บรรยากาศโดยรอบดูมีชีวิตชีวามองไปทางไหนก็มีสีสันของดอกไม้ประดับประดาเต็มไปหมด นอกจากดอกไม้แสนสวยแล้วยังมีสถานที่ออกกำลังและสนามเด็กเล่นอีกด้วย จึงไม่แปลกที่ในเวลานี้จะมีเด็กๆ ออกมาวิ่งเล่นกันมากมาย
เลโอนั่งมองนู่นนี่นั่นไปเรือยแล้วสายตาของเขาก็ไปสะดุดกับสาวน้อยในวัยเดียวกัน เธอมีใบหน้าจิ้มลิ้ม ดวงตากลมโต ปากนิ
