สิบ
อาทิตย์อัสดง สะท้อนบนผืนน้ำ
ณ เรือนหนิงจิ้ง ยามเหมา[1]
สำรับที่หลงเหลือจากมื้อเช้าถูกยกบ่าวไพร่ยกออกไปจากเรือนอย่างเงียบเชียบ บุรุษในอาภรณ์สีดำบ่งบอกฐานะผู้ปกครองแห่งเกาะดอกเหมยนั่งอยู่หลังฉากกั้น ครั้นยกหน้ากากขึ้นสวมเรียบร้อยก็สาวเท้าออกมาพบบ่าวคนสนิทซึ่งยืนรออยู่ก่อนแล้ว
“ได้ความว่าอย่างไรบ้าง”
ซางฉือขยับกายเล็กน้อยเพื่อผ่อนคลายความอึดอัด ถึงอย่างไรก็ต้องรายงานไปตามความเป็นจริง “หลายวันมานี้นายหญิงไม่ยอมให้แม่นางตู้หรือแม่นางม่อเข้าพบเลยขอรับ”
ร่างสูงโปร่งยังคงรักษาความสุขุมไว้ดังเดิม ไร้สุ่มเสียงตอบรับ จนผู้เป็นบ่าวเลือกที่จะทำลายความเงียบนี้เสียเอง
“ท่านเจ้าเกาะจะไม่ทำอันใดเลยหรือขอรับ” เขาถามอย่างมีความหวัง รู้สึกสงสารดรุณีทั้งสองขึ้นมาจับใจ หากท่านเจ้าเกาะออกหน้าให้พวกนาง ไม่ว่าอย่างไรนายหญิงย่อมต้องโอนอ่อนให้อย่างแน่นอน
“ท่าทีของพวกนางเป็นเช่นไรบ้าง” เผิงซือเยียนกลับ
