บทที่ 17แฟไม่ได้กลัว

1651 คำ

รถซูเปอร์คาร์สุดหรูแล่นไปตามท้องถนนด้วยความเร็วปกติร่างบางนั่งเงียบจนแทบไม่ได้ยินเสียงลมหายใจเธอไม่รู้ว่าควรจะเริ่มต้นยังไงดี “ไม่มีปาก” “เอ๊ะ..ปากมีค่ะแต่ไม่รู้จะพูดอะไร” คนตัวเล็กหน้าบึ้งไม่คิดว่าจะโดนเขาจิกแรงขนาดนี้เธออุตส่าห์เรียบเรียงคำพูดไว้ขอบคุณเขาซะดิบดีแต่เจอปากแบบนี้เข้าไปเธอพับเก็บคำขอบคุณไว้ในท้องนี่แหละ “ถ้าไม่มีอะไรจะพูดก็ไม่ต้องพูด” “แล้วพี่มีอะไรจะพูดหรอถึงพูดขนาดนี้” “ย้อนหรอ?” “ก็พี่จิกกัดแฟก่อนอุ๊บ!”เมื่อนึกขึ้นได้ว่ารอบก่อนก็พูดแบบนี้แล้วโดนเขาจูบเธอเลยยกมือขึ้นปิดปากทันที เอี๊ยด! “กรี๊ดจอดทำไมคะ”ร่างบางร้องลั่นอย่างตกใจเมื่อร่างสูงหักพวงมาลัยเลี้ยวจอดชิดขอบถนน “หึ..ทำไมกลัวหรอ” เขายกยิ้มร้ายเมื่อเห็นท่าทางของเธอ “แฟไม่ได้กลัว” คนตัวเล็กพยายามสบตามองเขาอย่างไม่ลดละ “แล้วจะหนีไปไหน”ด้วยความตื่นตัวเธอจึงขยับถอยหนีตอนนี้พี่นักรบนิ่งสงบกลับดูเหมือนเสือที่จะต

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม