“คะ เสี่ย”
ลินลดาขานรับเสียงหวานก่อนจะลุกขึ้นเพื่อเดินไปหา ทว่าอ้อมแขนแกร่งที่รัดเอวบางไว้นี้ทำให้ไม่สามารถลุกขึ้นไปได้ ใบหน้าของเสี่ยพงศกรส่อแววเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัด ชายหน้าเหี้ยมหลายคนขยับเข้ามาใกล้อย่างข่มขวัญ ดวงตาหวานเว้าวอนจึงส่งตรงถึงเสี่ยพงศกรในทันที หมายจะให้เขาเกรงใจเธอบ้างและเธอจะเป็นคนแก้ไขปัญหานี้เอง
“คุณคินคะ ปล่อยดาเถอะนะคะ วันนี้ดานัดเสี่ยกรไว้แล้ว ถ้าดาผิดนัดจะไม่ดี”
ท่าทางอ่อนหวานเต็มไปด้วยจริตจะกร้านที่จะปั่นหัวผู้ชายให้หลงยิ่งก่อให้เกิดความสมเพชในดวงตาคมคู่นั้นมากยิ่งขึ้น ลินลดาชะงักไปนิดเมื่อทันได้เห็นแววตานั้นก่อนที่ชายหนุ่มจะรีบเสทำเป็นไม่มีอะไร
“แล้วเมื่อไรจะถึงคิวผมล่ะครับ คุณดาก็มีนัดทุกๆ วัน ถ้าคุณดาไม่รับนัดผม ผมขออนุญาตไม่ปล่อยได้ไหม”
แววยุ่งยากปรากฏอยู่บน
