“รับรองค่ะคุณนุ พี่นิดจะฝึกคุณน้องลิลลี่ให้กลายเป็นหญิงแกร่งแห่งบริรักษ์ได้อย่างแน่นอน” นิภารับคำอย่างแข็งขันก่อนจะจูงมือลลิลให้เข้าไปนั่งที่โต๊ะทำงานตัวเล็กข้างๆ เธอ
“ครับ ผมน่ะเชื่อมือพี่นิด แต่ฝึกแค่เรื่องงานพอนะครับ ไอ้เรื่องปีนขึ้นคานขอร้องอย่าเอามาฝึกให้ลิลเด็ดขาด ผมไม่อยากมีน้องมาประดับไว้บนคานแห่งบริรักษ์อีกคน”
“คุณนุ! อื้อ..พี่นิดโกรธแล้ว”
“โถ่! พี่นิด อย่าทำหน้าทำตาแบบนั้นซิครับ นั่นแหละที่ผมไม่อยากให้น้องเขาเรียนแบบ ลิลดูไว้นะ แบบนี้น่ะอย่าทำ หึหึหึ...”
นุติพูดโดยไม่รอผลงานปล่อยให้นิภากระฟัดกระเฟียดเล็กๆ งอนๆ อยู่อย่างนั้น เสียงหัวเราะที่ได้ยินแว่วออกมาจากห้องทำงานยิ่งทำให้นิภาหน้าง้ำมากยิ่งขึ้นแต่เมื่อหันมาเห็นหน้าตาบอกบุญไม่รับของพนักงานฝึกหัดคนใหม่ คนที่ท่านประธานใหญ่แห่งบริรักษ์ฝากฝังมาด้วยตน
