หวานใจนายมาเฟีย ตอนที่ 5
1661 คำ
" ผมมีธุระ พี่ดาอยู่คนเดียวก่อนได้รึเปล่าครับ"
ผมเอามือไปปัดปอยผมให้พี่ดา ก่อนจะใช้มือค่อยๆลูบใบหน้าของเธออย่างทะนุถนอม
"เกิดอะไรขึ้น เป็นเพราะพี่รึเปล่า" สีหน้าของพี่ดาดูกังวลมากๆ
"ไม่เกี่ยวกับพี่ดาเลยครับ พอดีเจ้านายผมเขาเรียกใช้งานนะครับพี่ดาอยู่คนเดียวได้ใช่มั้ยครับ"
"ได้ซิ กรไปเถอะพี่อยู่ได้"
" ส่วนเรื่องอาหารเดี๋ยวผมให้คนมาส่งให้พี่นะครับ"
"ไม่ต้องลำบากหรอก เดี๋ยวพี่หากินเองได้"
"ไม่ลำบากเลยครับ ผมอยากทำทุกอย่างให้พี่ดามีความสุขที่สุด"
ผมค่อยๆก้มลงจูบที่หน้าผากของพี่ดาเบาๆ ก่อนที่ผมจะหยิบแจ็คเก็ตและออกมาเลย ผมตรงไปที่คาสิโนอย่างไม่รั้งรอ แล้วพอถึง พี่เก้ากับพี่กันก็นั่งคุยกันด้วยสีหน้าที่เครียดพอสมควร
" เครียดกันขนาดนี้เลยเหรอ"ผมเอ่ยขึ้นทันทีที่เจอหน้าของทั้งคู่
" 10 ล้าน มึงไม่เครียดรึไง" พี่เก้าหันมาดุผมด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าว
"ทำไมกรทำแบบนี้ นี่มันธุรกิจนะ กรทิ้งงานไปดูแลผู้หญิงได้ยังไง แล้วกรรู้มั้ยว่าถ้าแม่รู้ว่าเป็นเพราะผู้หญิงที่ทำให้กรต้องทำงานเสียหายรับรอง แม่ไม่ปล่อยผู้หญิงคนนั้นไว้แน่ๆ" พี่กันพูดออกมาเหมือนกับคนเก็บกด ผมที่เป็นคนผิด จึงไม่สามารถเถียงอะไรได้เลย นอกจาก้มหน้ารับฟังถึงแม้ต้องโดนกระทืบ ผมก็ต้องทน
" ผมขอโทษครับ ถ้าพี่เก้ากับพี่กันจะลงโทษก็ลงที่ผมได้เลยนะ แต่อย่าลากพี่ดาเข้ามาเกี่ยวข้อง และถึงแม้พี่จะห้ามผมไม่ให้คบกับพี่ดา ผมก็คงจะทำให้พี่ไม่ได้ "
ผมคุกเข่าลงไปนั่งที่พื้นเพื่อยอมรับผิดทั้งหมด ดั่งผู้ต้องหาที่ยอมจำนนต่อหลักฐาน
" ฮึก 55555 เฮ้ย นี่จริงจังมากขนาดนี้เลยเหรอวะไอ้กร มึงนี่แม่ง"
ผมเงยหน้าขึ้นมามองอย่างตกใจ นี่ 2 คนนี้เขาเล่นอะไรกันวะเนี้ย ผมเริ่มงงไปหมดแล้วนะ
" คืออะไรอ่ะ" ผมหันไปถามพี่กันอย่างงงๆ
" กรก็โดนแกล้งไง จากแผนของเจ้าเก้า"พี่กันยกเหล้าเข้าปากอย่างชิลๆ และทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"What!!!!!! มันอะไรเนี้ย ที่ทำทั้งหมดเนี้ยเพื่อเเกล้งผม จริงดิ แล้วที่เอาแม่มาอ้างก็ด้วยเหรอ" ผมเริ่มโวยวายขึ้นมา
"เออ ก็ทดสอบไงว่ามึงรักแม่สาวมีผัวแล้วคนนั้นจริงๆรึเปล่า แต่มึงก็แม่ง โคตรจริงอ่ะ55555"พี่เก้าเดินมาตบไหล่ผมเบาๆ ก่อนจะหัวเราะออกมาดังลั่นเลย
" เล่นกันแรงจริงๆนะ ผมว่า ผมควรลาออกจากการเป็นน้องพี่ 2 คนนะ "
" โหยยย แค่นี้งอน ทำเป็นงอน พี่กันดูดิไอ้น้องเล็กของเรามันงอนด้วย"
"อยากจะมีเมียแต่ยังงอนเป็นเด็กๆเลยจะไหวเหรอ"พี่กันหันมายิ้มน้อยๆให้ผม
" มีแต่พี่ 2 คนนั่นแหละที่ว่าผมเด็กอ่ะ นี่ผมโตแล้วนะ" ผมพูดออกมาอย่างเซ็งๆ
"เออๆ ไม่เด็กก็ไม่เด็ก ว่าแต่ มึงเคลียเรื่องผัวเขาได้รึยัง"พี่เก้าหันมาถามผมก่อนจะยกเหล้าเข้าปากราวกับกินน้ำเปล่า
" ยังครับ แล้วอีกอย่างพี่เขาก็ไม่รู้ด้วยว่าผมเป็นใคร"
"เดี๋ยวนะ นี่กรหลอกเธอคนนั้นอยู่เหรอ"พี่กันหันมาถามผม
"ผมไม่ได้หลอก ผมแค่บอกเขาว่าผมเป็นบาริสต้า"
"เวรและ นี่มึงผูกเองนะไอ้กร มึงจงแก้เองซะ กูไม่ยุ่ง"
พอพี่เก้าพูดจบพี่กันกับพี่เก้าก็ออกจากห้องไปพร้อมกันเลย บ้าเอ้ย เครียดกว่าเดิมอีกทีนี้ ผมจึงตัดสินใจกลับไปหาพี่ดาที่ห้องเพื่อบอกความจริงแต่ผมกลับเจอแต่ห้องเปล่าๆ พร้อมกระดาษโน้ต1แผ่น
"พี่ขอไปเคลียร์ทุกอย่างก่อนนะกร"
มันจุกเลยครับ เหมือนผมอกหักยังไงก็ไม่รู้ สงสัยผมจะรักพี่ดาไปแล้วมั้งครับ ผมจึงตัดสินใจกลับบ้านไปรักษาแผลใจก่อนเพราะผมคงทนคิดถึงพี่ดาไม่ได้แน่ๆ แล้วพอมาถึงบ้านผมก็เห็นแม่กำลังนั่งเล่นอยู่กับน้องอัญที่ผักบุ้งพามาเที่ยวหาอย่างสนุกสนาน ผมจึงตรงไปนอนเอาหัวหนุนตักแม่ทันทีก่อนจะเอามือขึ้นมาปิดหน้าเอาไว้
" อ้าว เป็นอะไรน้องกร " แม่ถามผมอย่างงงๆเพราะผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย
"ผมโดนทิ้งครับแม่"ผมบอกแม่ไปตามตรง เผื่อแม่จะช่วยผมได้ แม่จึงค่อยๆเอามือขึ้นมาลูบหัวผมเบาๆ
" เรื่องธรรมดา แต่ถ้าเป็นเนื้อคู่กันจริงๆเดี๋ยวเขาก็กลับมาหาเรา อย่าคิดมาก"
"แต่ผมโคตรคิดถึงเขาเลยนะแม่ นี่ขนาดเจอกันแค่ไม่กี่วันเอง"
" เขาเรียกว่ารักแรกพบ โชคดีแค่ไหนแล้วที่ได้เจอ"
" แต่ผมก็ยังโดนทิ้งอยู่ดี"
"แล้วทำไมอากรต้องยอมแพ้ด้วยละคะ สู้ดิ ขนาดน้องอัญต่อยกับเด็กป.6 น้องอัญคิดว่าสู้ไม่ได้น้องอัญยังไม่ยอมเลย"
น้องเอาจับมือที่ผมปิดหน้าไว้ออก ก่อนที่จะก้มลงมาหอมที่แก้มผมเบาๆ
"ให้น้องอัญช่วยมั้ยคะ" น้องอัญกระซิบที่ข้างหูผมเบาๆ ก่อนจะยักคิ้วให้ เป็นไงครับร้ายมั้ยละ
"ช่วยยังไงคะ" ผมกระซิบน้องอัญกลับ
"น้องอัญจะช่วยให้เขากลับมาหาอากรไง ขอแค่น้องอัญได้เจอเขา น้องอัญคิดว่าน้องอัญช่วยได้" น้องอัญพูดออกมาอย่างมั่นใจ
"อยากได้อะไรคะ"ผมเอ่ยปากถามหลายตัวน้อยอย่างสนใจทันที
"ปืนอันใหม่ค่ะ"
"ตกลงค่ะ อาจะให้น้องอัญช่วย"
"ดิวค่ะ"
ผมกับน้องอัญจับมือทำสัญญากัน ผมจึงไปขอผักบุ้งเรื่องจะไปรับน้องอัญที่โรงเรียนเอง น้องอัญบอกให้ผมเล่าเรื่องพี่ดาให้ฟัง
แล้วพอน้องอัญรู้เรื่องทั้งหมดน้องอัญก็จัดการวางแผนทันที
" ผู้หญิงส่วนมากรักเด็กค่ะ"น้องอัญเอ่ยขึ้นในขณะที่ผมเพิ่งไปรับมาจากโรงเรียนและพามาไว้ที่ร้านกาแฟ
" แล้วยังไงคะ"ผมถามน้องอัญอย่างสนใจ
"น้องอัญก็จะป่วย อากรก็เลยต้องเรียกเขาให้มาช่วยดูแล แค่นั้นเอง "
"เขาจะมาจริงอ่ะ"
"น้องอัญรับรองค่ะ ลองดูซิ"
น้องอัญยื่นมือถือที่กดเบอร์พี่ดาส่งมาให้ผม แล้วไม่นานพี่ดาก็รับสาย
"พี่ดาสะดวกคุยกับผมแปบนึงมั้ยครับ ผมมีเรื่องให้พี่ช่วย" ผมหันมาสบตาคนตัวเล็กอย่างรู้กัน
นลินดา
พอกรออกไปได้ซักพัก ฉันก็รีบหยิบมือถือและหยิบเสื้อของกรขึ้นมาใส่ แต่มันตัวใหญ่มาก ฉันเลยต้องมัดเสื้อให้ดูเหมือนเสื้อแฟชั่น ฉันคิดว่าฉันคงจะต้องกลับแล้ว เพราะแค่นี้ฉันก็ผิดต่อครอบครัวมากแล้วจริงๆที่ฉันยอมปล่อยตัวปล่อยใจให้กับชายหนุ่มที่พึ่งรู้จักกันแค่ไม่กี่วัน
แม้ว่าสามีฉันจะนอกใจแต่เขาก็ไม่เคยแสดงออกต่อคนอื่นว่าเขามีเมียน้อย และเพื่อครอบครัวที่ฉันสร้างมากับมือฉันจะต้องประครับประคองมันให้ดีที่สุดถึงแม้ฉันจะเริ่มหมดรักเขาลงไปทุกทีแล้วก็ตาม
ฉันค่อยๆพาตัวเองลงบันไดมาจนถึงด้านล่าง และด้วยเมื่อคืนตอนฉันเจ็บฉันไม่ได้ขับรถไปโรงพยาบาลเอง แต่เลือกที่จะเรียกแท็กซี่ให้มารับ ตอนนี้ฉันเลยไม่มีรถกลับบ้าน ฉันจึงจำเป็นจะต้องโทรหาลูกน้องที่บริษัทให้มารับ.
พอถึงบ้านฉันก็ขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมเข้าบริษัทแม้จะเจ็บขาก็ตาม แล้วมือถือฉันก็ดังขึ้น ฉันดีใจมากนะเพราะฉันคิดว่ากรโทรมาแต่พอเห็นเบอร์ที่ขึ้นอยู่ที่หน้าจอ มันก็ทำให้ฉันเครียดขึ้นมาทันที
" ว่าไงคะคุณทศ" ฉันเอ่ยปากถามปลายสายทันทีเมื่อกดรับ
"ยังจะมาถามอะไรอีกเหรอ เมื่อเช้านี้ใครรับสาย" เขาตะคอกเสียงใส่ฉันด้วยอารมณ์ที่ไม่ค่อยดีนัก
"พะ...เพื่อนนะคะ"เสียงของฉันสั่นอย่างชัดเจน
"เพื่อนมันเล่นกันแบบนี้เหรอ บอกมันเลยนะว่าผมไม่ชอบ และอย่าทำอีก"
"ค่ะ"
" แล้วที่ผมโทรมาเนี้ย ผมจะบอกคุณว่า ช่วยโอนเงินมาให้ผมอีก 1 ล้าน ตอนนี้เลยนะ"
"คุณใช้หมดแล้วเหรอคะ"
"อย่าพูดมากน่าดา มันก็เงินผมเหมือนกัน รีบโอนมาให้เร็วเลย"
เขาตัดสายฉันทิ้งโดยไม่ถามอะไรที่เกี่ยวกับฉันเลยซักคำ ฉันจึงส่งไลน์ไปบอกเลขาให้โอนเงินไปให้เขาเรื่องมันจะได้จบๆ
ฉันเข้าบริษัทปกติ เหมือนเช่นทุกครั้ง แล้วนี่ก็ผ่านมา 2 วันแล้วซึ่งตลอด 2วันกรไม่เคยโทรหาฉันเลย หรือว่าเขาเกลียดฉันไปแล้ว ทำไมฉันถึงรู้สึกเจ็บใจแบบนี้นะ ฉันนั่งเอามือกุมหัวอยู่ที่โต๊ะอย่าเครียดๆ
"คุณดาเป็นอะไรรึเปล่าคะ" เลขาเดินเข้ามาถามฉันอย่างเป็นห่วง
" ปวดหัวนิดหน่อยนะ ปูมีอะไรรึเปล่า"
"พอดีว่าตอนนี้มัน 5โมงครึ่งแล้วค่ะ คุณดามีอะไรให้ปูทำอีกรึเปล่าคะ
ฉันยกข้อมือขึ้นมาดูเวลา มัน 5โมงกว่าแล้วจริงๆด้วย นี่ฉันเหม่อลอยจนลืมเวลาไปเลยเหรอ
- ผู้เขียน
