ฉู่ซื่อจื่อนั้นกลับมาถึงค่ายพร้อมทหารทุกๆคน ยามที่มาถึงทหารที่ออกไปมีผลงานในครานี้ได้อาบน้ำร้อนและได้รับอาหารอย่างดี โดยทหารที่มิได้ออกไปนั้นช่วยตระเตรีมความสบายเอาไว้รอคอยให้เรียบร้อยแล้ว ทหารเก่าต่างชื่นชมเหล่าคุณชายในปีนี้มากและปรบมือกันขึ้นมา
“ฮ่า ฮ่า ในปีนี้นั้นมีแต่ผู้มีความสามารถกันจริงๆ พวกเรานั้นอยู่มานานแต่ว่ายอมแพ้แล้ว ปีนี้พวกเราได้เห็นฝีมือการรบของฉู่ซื่อจื่อด้วย เช่นนี้นับว่ากองทัพของสกุลฉู่นั้นมีดวงดาวดวงใหม่เกิดขึ้นมาแล้ว เพียงแค่ปราบโจรภูเขาขนาดใหญ่ยังสามารถจัดการได้ด้วยกำลังเพียงกองหนึ่ง นับว่ามีความสามารถดั่งเทพสงครามแล้วจริงๆ ที่แท้ที่ผู้อื่นนินทาท่านนั้นล้วนโป้ปดแล้วนะขอรับ “
นายกองหวายเอ่ยชื่นชมซื่อจื่อขึ้นมา ฉู่อ้าวเหิงยิ้มจางๆและมิกล่าวอันใดอีก จนกระทั่งมีหมอของกองทัพมาตรวจร่างกายก็ตอบออกไปมิมากนักเพราะเหนื่อยล้า
ในมิช้าฉู่ซื่อจื่อก็หลับลงไป ในยามหลับฉู่อ้าวเหิง
