เมื่อดอกไห่ถังบานคือฤดูกาลแห่งความรัก

ตอนที่ 10 ชื่อตอน ห้องตำรา 18+

ผ่านไปสามวัน ทุกสำนักศึกษาต่างเร่งออกมาคัดลอกตำราชั้นยอด ออกมาขายลดราคาแข่งขันกัน สกุลชุนมีบุตรชายถึงสี่คน เช่นนั้นยามนี้บ่าวรับใช้จึงเร่งพากันไปต่อแถว เพื่อรวบรวมตำราจากร้านรวงต่างๆมาให้ได้มาก ส่วนของสกุลฉู่นั้นหน่ะหรือ มีคนนำมาส่งให้ถึงที่เงินทองมิต้องจ่ายออกไป สองคุณชายที่เห็นมีตำรามาอีกแล้วก็ใบหน้ายับย่นขึ้นมา ส่วนคุณชายใหญ่นั้น ย่อมมีตำราเหล่านี้อยู่ในห้องสมุดของตนเองโดยมิแบ่งผู้ใด ไห่ถังที่ได้มาจัดตำราในห้องของคุณชายยามนี้จึงแอบลอบมองไปทั่วๆ เพื่อที่จะจดจำว่าในเรือนของนางนั้นยังมิมีเล่มใดสะสมเอาไว้

ไห่ถังเดินไปจนรอบห้องสมุด พบมุมหนึ่งมีตำราปกทองซุกอยู่ในมุมลับ นางสนใจมากจึงเร่งขยับไปหาตั่งนุ่มที่ข้างกันแล้วค่อยๆยกตำราปกทองนั้นมาวางตั้ง นางค่อยๆตั้งใจเปิดอ่านมันขึ้นมา

“ตำราวสันต์ อุ่นกายคลายหนาว “

ไห่ถังสนใจมากคิดว่าคือตำราวรยุทธที่จะช่วยเพิ่มพูนกำลังวังชา เริ่มต้นตำราน่าสนใจมาก เป็นตำราสอนบุรุษให้แต่งกายด้วยเครื่องหอมและการอบอาบแช่ตัวให้มีกลิ่นกายหอม

ไห่ถังชื่นชมตำรานี้ขึ้นมาในใจตน คิดไปถึงว่าคุณชายนั้นคงอ่านตำรานี้มาแล้ว จึงมีกลิ่นกายที่อบอวลหอมประหลาดและอบอุ่นอยู่เสมอ คิดแล้วก็หน้าแดงขึ้นมานางรู้สึกร้อนไปทั้งกาย ก่อนที่จะเริ่มอ่านตำราต่อไปอีก

ภายในมีบทกลอนแห่งความรัก เป็นกลอนนกคู่รัก สอนการอ่านเขียนบทกลอนโต้ตอบกัน ไห่ถังหน้าแดงขึ้นมา และอมยิ้มน้อยๆ เมื่อพบว่ามีภาพของนกคู่รักเป็นจำนวนมาก ให้เป็นตัวอย่างได้ปรึกปรือด้วย

นางนั่งอ่านไปเรื่อยๆและคล้ายว่าตำรานี้เป็นตำราทั่วไปสอนวาดภาพบุรุษและสตรี ไห่ถังอ่านไปเล็กน้อยจึงถึงยามที่ต้องไปทำอาหารแล้ว นางอุ้มตำราปกทองข้ามไปในเรือนนอน และนำไปวางเอาไว้ข้างเตียงนอน ก่อนจะเร่งรีบไปทำอาหารเย็นให้เจ้านายสกุลฉู่เสีย

เมื่ออ่านตำราได้เห็นภาพนกมากมาย นางจึงปั้นเกี้ยวสีใสเป็นรูปนกคู่รักอยู่ในเข่งไม้ไผ่ใบเล็กขึ้นมา

อาหารอื่นนั้นก็มีปลาทอดและอาหารบำรุงกายของคุณชายใหญ่ ยามที่ถึงเวลาอาหารแล้ว นางก็จัดตั้งสำรับวางลงไป วันนี้คุณชายนั้นอยากรับสำรับในเรือนเพราะด้านนอกเริ่มหนาวแล้ว ไห่ถังจึงตั้งสำรับในโต๊ะอาหารเล็กๆที่นั่งพื้นของคุณชาย

คุณชายฉู่เดินออกมาจากด้านหลังฉากกั้นหลังจากอาบน้ำแล้ว ใบหน้ายังมีน้ำเกาะอยู่เล็กน้อย ไห่ถังมองไปก็เร่งลุกขึ้นไปหยิบผ้าขนหนู แล้วกดคนลงที่บนตั่งนุ่มตัวหนึ่งที่วางเรียงรายกันอยู่ริมผนัง

“คุณชายท่านมิเช็ดผมของท่านให้ดีท่านจึงป่วยไข้บ่อยๆ”

“อรือ ข้าเหนื่อยเล็กน้อยเลยหลงลืมไป ช่วงนี้ใกล้จะสอบแล้ว”

ไห่ถังถอนหายใจเบาๆขึ้นมาและก้มลงเช็ดผมให้บุรุษในชุดคลุมหลังอาบน้ำเสีย ก่อนที่จะเอ่ยบอกคุณชายขึ้นมา

“คุณชายวันนี้ข้านั้นเห็นภาพนกมากมายในตำราปกทองของคุณชาย ข้าจึงปั้นเกี้ยวขึ้นมาเป็นนกคู่รัก ท่านต้องลองชิมดู “

คุณชายกระพริบดวงตาคราหนึ่งและอมยิ้มขึ้นมาที่รู้แล้วว่านางนั้นยังอ่านไปมิถึงครึ่งเล่มแน่ บุรุษยิ้มขึ้นมาและให้นางประคองไปเอนกายในกองหมอน ไห่ถังลงมานั่งข้างๆและป้อนเกี้ยวให้คนตัวโตอย่างมิรู้เรื่องราวใดๆ บุรุษมองอาหารของนางแล้วอบอุ่นในใจ คีบนกตัวหนึ่งป้อนนางไปบ้างและไต่ถามนางขึ้นมา

“อร่อยหรือไม่ “

“อรือ นุ่มกว่าที่ข้าคิดไว้เลยเจ้าค่ะ หากคุณชายมิชอบคราหน้าข้าจะปรับเปลี่ยนอาหารให้ท่านใหม่ ท่านจะได้มิเบื่อหน่ายนักนะเจ้าคะ “

“อรือ จวนของสกุลฉู่นั้นมีแต่ทหาร พวกเราต้องเดินด้วยท้องมากกว่าเดินด้วยลิ้น ดังนั้นแม้แต่แป้งบางๆแผ่นหนึ่งพวกเรานั้นก็อร่อยแล้ว เจ้าก็อย่ากดดันตนเองนักเลยไห่ถัง “

ไห่ถังหน้าแดงและพยักหน้าเบาๆนางเอ่ยถึงเครื่องหอมในตำราขึ้นมา

“ในตำราปกทองของคุณชายนั้นมีการเอ่ยถึงเรื่องราวเครื่องหอมอาบน้ำด้วย คิดว่าพรุ่งนี้ข้าคิดจะปรุงมันขึ้นมาบ้าง เพราะในยามปกตินั้นกายของคุณชายคงต้องการความร้อนบ้าง ในตำราเอ่ยถึงการเพิ่มความร้อนบำรุงกำลัง เช่นนั้นข้าคงต้องตั้งใจศึกษาให้ดี “

คุณชายฉู่หน้าแดงและพยักหน้าเบาๆดึงนางขึ้นยกไปบนตักตนและกอดรัดนางจนแน่นในทันที

“อรื้อ คุณชาย ปล่อยข้านะเจ้าคะ “

“ชู่ว อยู่นิ่งๆ อย่าดิ้นมากมิเช่นนั้นข้านั้นจะทานทนมิได้ดี “

บุรุษรัดนางแน่นขึ้นอีกและก้มลงจุมพิตที่แก้มขาว ร่างบางสั่นไหวไปหมด นางร้องออกมาในยามที่คุณชายนั้น ใช้ฝ่ามือร้อนๆและหยาบระคายล้วงลงไปถึงที่ยอดอกของนาง ร่างสาวสั่นสะท้านนางรู้สึกถึงความเปียกชื้นและในกายสาวของนางนั้นก็บีบรัดตนเองขึ้นมาประหลาดๆ นางเริ่มดิ้นขึ้นมาในทันที

“อรือ คุณชาย อย่า “

“มิต้องกลัวข้าเพียงสอนเรื่องชายหญิงให้เท่านั้น “

“คุณชาย อย่าเจ้าคะ”

“อรืม มิล่วงล้ำจนตรวจสอบได้อย่างแน่นอน แต่ทว่ามีวิธีที่เรานั้นจะลักลอบหรรษากันได้ก่อนเติบโต ข้าจะสอนเจ้าไปให้หมดสิ้นเลย “

บุรุษเอ่ยเช่นนั้นแล้วก็ดันใบหน้าของนางหันกลับมา ก่อนที่จะบดจุมพิตสอดแผ่นลิ้นเข้าไปรุกรานนางในปากนุ่ม ลิ้นพันลิ้นรุกคืบหลีกหนีป่ายปัดกันไปมา จนร่างสาวนั้นดิ้นเร่า นางตื่นตกใจหายใจหอบถี่ขึ้นมา เร่งดึงมือหนายื้อยุดฉุดเอาไว้อย่างทุกข์ทรมานมาก

“อร้า คุณชาย อย่า ตรงนั้นมิได้ อร้า “

ไห่ถังใบหน้าบิดเบี้ยวไปหมด ความรู้สึกเสียวสะท้านจนทำให้หัวใจของนางนั้นเต้นระรัวมิหยุดยั้งเกิดขึ้นมา

นางเสียวแปลบปลาบบนยอดอกน้อยๆที่มันกำลังถูกป่ายปัดจนชูช่อแข็งขึงตั้งชูชัน ใบหน้าหวานน้ำตาคลอขึ้นมาและพยายามดิ้นรนในอกแกร่งอย่างรุนแรง บุรุษยิ้มชั่วร้ายและก้มลงดูดดึงยอดอกนุ่มๆของนางลงไปในที่สุด

“อรื้อ ปล่อยข้านะ คุณชาย อรื้อ คุณชาย อย่า อรื้อ “

ไห่ถังน้ำตาริน ลิ้นของคุณชายป่ายปัดไปมาจนทรมานแทบขาดใจตาย จนนางนั้นจะบ้าแล้ว ร่างบางพยายามดิ้นแต่สุดท้ายนางนั้นก็ทานทนมิได้ผวากอดรัดคนขึ้นมา

“อรื้อ คุณชาย อรื้อ”

บุรุษทั้งขบกัดและดูดดึงป่ายปัดปลายลิ้นจนร่างสาวแอ่นกายหยัดขึ้นมาดิ้นพล่านไปทั่ว

“อร้า “

ฉู่อ้าวเหิงเร่งดึงทึ้งกางเกงตัวในของนางออกไปและเลื่อนกายลงไปกดจุมพิตที่หน้าท้องขาว ร่างบางพยายามผลักคนออกไป แต่ทว่าในที่สุดแล้วนั้น บุรุษกลับยกแยกเรือนกายสาว และดึงรั้งข้อเท้าของนางทั้งสองข้างตรึงเอาไว้และจ้องมองลงไปที่ส่วนลับของนางลงไปแล้ว

“อร้า หยุดนะ อย่ามองนะคุณชาย ฮรือ ท่านนั้นนิสัยแย่นัก อย่ามองนะ ฮรือ “

“หึ หึ ร้องไห้ทำไมเล่า อย่างไรเจ้าก็จะแต่งกับข้า กินมิได้มองชมก็ยังดีมิใช่หรือ หืม คนงาม “

บุรุษเอ่ยเช่นนั้นก่อนที่จะก้มลงไปซุกจมูกดุนดันป่ายปัดที่ตุ่มไตน้อยๆไปเสียแล้ว ไห่ถังน้ำตารินนางดิ้นเร่าร้องครวญครางผลักไสบุรุษอย่างทรมานนัก

“อรื้อ คุณชาย อย่า “

ดิ้นรนอยู่มินานลิ้นร้อนๆของคุณชายก็ซุกลงไปภายในเนื้อนุ่มๆ ดุนดันเข้าไปในช่องทางคับแคบของนางแล้วบดดันแผ่นลิ้นเข้าไปจนสุดโคน ร่างสาวกายสั่นไหวระริก น้ำหวานแตกพร่าออกมาอย่างทานทนมิได้ในทันที

“อร้า อร้า อร้า “

บุรุษกอดรัดลงไปที่เอวบางก่อนที่จะใช้มือหนึ่งนั้นดึงรั้งแก่นกายของตนเองอย่างบ้าคลั่งขึ้นมา ในขณะที่ปากลิ้นนั้นก็ป่ายปัดระรัวแรง จนร่างสาวดิ้นเร่าหวีดร้องขึ้นมาอย่างมิอาจจะทานได้อีกต่อไป

“อร้า คุณชาย อร้า “