Episode 2
1495 คำ
Episode 2
NC18+
"พี่คิดดูนะ ทั้งๆที่หนูเรียนพิเศษมาโคตรเยอะ แต่หนูสอบไม่ติดหมออ่ะ คือไรว่ะ ความพยายามของหนูมันไร้ค่าเหรอ เหอะๆ!" ฉันบ่นออกมาอย่างหัวเสียขณะที่กำลังนั่งรับประทานอาหารญี่ปุ่นอยู่ในร้านดังแห่งหนึ่งแถวสยาม
หลังจากวันนั้นที่ฉันได้ดูผลสอบเข้ามหาลัยกับถิงถิงก็ผ่านมาได้หลายวันแล้ว... แต่ฉันก็รู้สึกทำใจไม่ได้อยู่ดี ตั้งแต่วันนั้นฉันเอาแต่ร้องห่มร้องไห้อยู่ในห้องเพียงลำพัง ถึงจะรู้ดีก็เถอะว่าร้องไห้ไปยังไงก็ไม่ทำให้ฉันติดคณะที่ตัวเองอยากเข้าก็ตาม
แต่มันทำยังไงได้ละ... ก็ฉันเสียใจนี่นา เหมือนความพยายามตลอดหลายปีที่ผ่านมาของฉันมันไร้ค่ายังไงก็ไม่รู้ ฉันละเกลียดความรู้สึกแบบนี้จริงๆ!
"อาจจะเป็นเพราะหนูยังพยายามไม่พอก็ได้นะ..." เสียงทุ้มเข้มของคนตรงข้ามเอ่ยขึ้นอย่างปลอบใจ ก่อนจะยิ้มบางๆให้ฉัน ฉันได้แต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ และในใจก็คิดว่ามันไม่ใช่คำปลอบใจอะไรเลย...
"พี่ก็เห็นใช่ไหมละว่าหนูพยายามมากกว่าใครๆ... หนูพยายามมากกว่าถิงถิงเป็นร้อยเท่า แต่ยัยนั่นกลับติดหมอคนเดียว แล้วหนูละ... หนูไม่ติดหมอสักที่ ไม่สิ! เภสัช ทันตะ สัตวะ ก็ไม่ติด" ฉันเอ่ยออกมาตามตรงก่อนจะเค่นหัวเราะในลำคอเบาๆอย่างสมเพชตัวเอง
ทั้งๆที่คนรอบข้างต่างบอกว่าฉันฉลาด ฉันเรียนเก่ง แล้วทำไมฉันสอบไม่ติดหมอแบบนี้นละวะ... เอาจริงๆฉันมันก็เป็นแค่คนโง่คนนึงนั่นแหละ
"แต่พี่ว่าหนูไม่เหมาะจะเป็นหมอนะ ถ้าพี่จำไม่ผิด... หนูกลัวเลือดไม่ใช่เหรอ?" เสียงทุ้มเข้มเอ่ย ฉันได้แต่พยักหน้าเบาๆ
อ๊ะ! คงจะสงสัยใช่ไหมละว่าคนที่ฉันมาทานข้าวด้วยเป็นใคร? ให้ลองทายนิดนึงก็แล้วกัน...
ก็อย่างที่ทุกคนคิดนั่นแหละ ฉันมาทานข้าวกับแฟนค่ะ! เขาบอกว่าจะเลี้ยงปลอบใจฉันที่สอบไม่ติด ก็เลยพามาทานข้าววันนี้นั่นเอง เขาชื่อว่า 'ฟีฟ่า' เพิ่งจบปี4 คณะสถาปัตย์ มหาลัยรัฐแห่งหนึ่ง
ถึงฉันกับพี่ฟีฟ่าจะอายุห่างกันหลายปี แต่พวกเราก็รักกันดี และฉันคิดว่าเขาจะเป็นคนสุดท้ายในชีวิตของฉัน... ถึงแม้จะมีผู้ชายหลายคนเข้ามาในชีวิตฉันมากมาย แต่ฉันก็ไม่เคยเหลียวมองคนพวกนั้นเลยสักคน
ฉันรักพี่ฟีฟ่าคนเดียว.... และจะรักตลอดไป
"แล้วหนูเหมาะจะเรียนคณะอะไรละ ถ้าไม่ใช่หมอ?"
"ก็เลือกสิ่งที่หนูชอบสิ"
"เฮ้อ... หนูไม่มีสิ่งที่ตัวเองชอบสักหน่อย" ฉันบอกออกมาตามตรง ฉันไม่เคยสนใจอาชีพอื่นนอกจากหมอ
"งั้นหนูลองกลับไปคิดนะว่าตัวเองชอบอะไรมากที่สุด พี่เป็นกำลังใจให้หนูเสมอ" พี่ฟีฟ่าเอ่ยก่อนจะยื่นมือมากุมมือฉันเบาๆ ฉันพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะยิ้มบางๆให้
ไม่ว่าเมื่อไหร่... พี่เขาก็อยู่เคียงข้างฉันเสมอ... ถึงแม้ฉันจะรู้สึกเสียใจ ท้อใจกับอะไรสักอย่าง ฉันก็ได้กำลังใจจากพี่เขาเสมอ เพราะเป็นงั้นละมั้ง... ฉันถึงรักพี่เขาได้อย่างหัวปลักหัวปลำขนาดนี้
"มื้อนี้พี่เลี้ยงหนูจริงๆแหะ น่าแปลกใจจัง" ฉันเอ่ยขึ้นพลางหัวเราะเบาๆ
"ก็พี่บอกว่าจะเลี้ยงหนู ก็ต้องเลี้ยงจริงๆสิ"
"ฮ่าๆ ปกติพี่ให้หนูออกเองประจำ หรือบางทีก็หารกันตลอดนี่นา..." ฉันบอกออกมาตามตรง ใช่ ฟังไม่ผิดหรอก... ถ้าฉันออกมาทานข้าวที่ร้านอาหารกับพี่ฟีฟ่าทีไร ฉันมักจะต้องเป็นคนจ่ายเองทั้งหมด หรือบางทีก็หารครึ่งกัน แทบจะนับครั้งได้เลยมั้งที่พี่ฟีฟ่าเลี้ยงข้าวฉัน
"อย่าพูดแบบนั้นสิ... ก็พี่ยังหางานทำไม่ได้" พี่ฟีฟ่าเอ่ยพลางถอนหายใจเบาๆ เรื่องนั้นฉันก็เข้าใจพี่เขาอยู่... ฐานะทางบ้านของพี่เขาไม่ค่อยดี ไม่ได้มีเงินมากมายเหมือนกับฉัน ถึงจะเป็นแบบนั้น ยังไงฉันก็รักพี่เขาอยู่ดี
ถึงแม้ว่าพี่เขาจะไม่มีงานทำตลอดชีวิต ฉันก็สามารถเลี้ยงดูพี่เขาได้อยู่ดี ฉันไม่สนเรื่องแบบนั้นหรอก...
"พี่สัญญาว่าจะหางานให้ได้ไวๆนะ"
"ค่ะ"
"เอ่อ... แวะนี่กันก่อนกลับไหม?" พี่ฟีฟ่าเอ่ยถามฉัน ก่อนจะเหลือบมองไปยังโรงแรมแห่งหนึ่ง ไม่ต้องเดาเลยว่าถ้าเข้าไปที่นั่นจะต้องทำอะไรบ้าง...
เพราะเรื่องแบบนี้มันเคยเกิดขึ้นมากับฉันแล้ว...
"ก็ได้ค่ะ" ฉันบอกออกมาอย่างยิ้มๆก่อนจะเดินไปกอดแขนพี่ฟีฟ่า ฉันไม่กล้าเอ่ยปฏิเสธพี่เขา เพราะว่าฉันกลัว... กลัวว่าพี่เขาจะรู้สึกแย่ที่ฉันปฏิเสธไป
ถึงในใจจะไม่อยากทำเรื่องแบบนี้ แต่ทำยังไงได้ละ เพราะฉันรักเขา...
ซึ่งฉันก็ได้มอบครั้งแรกของฉันให้เขาเมื่อตอนเรียนจบม.6....
"อะ...อื้อ" ฉันครางออกมาเล็กน้อยเมื่อลิ้นร้อนของพี่ฟีฟ่าสอดแทรกเข้ามาในโพรงปากของฉันอย่างไม่รีรอทันทีหลังจากที่เข้ามาในห้องพักของโรงแรมได้ไม่ทันไร ลิ้นร้อนของเขาค่อยๆเกี่ยวตวัดลิ้นเล็กอย่างต้องการหาความหวาน จูบของพี่เขาเต็มไปด้วยความรุนแรงและเร่าร้อน
"อ๊ะ!" ฉันตาเบิกโพรงด้วยความตกใจเมื่อจู่ๆพี่ฟีฟ่าผละจูบออก และผลักฉันลงบนเตียง ก่อนจะเริ่มบทรักที่มันทำให้ฉันรู้สึกกลัว...
ฉันรู้สึกกลัวจริงๆเมื่อต้องมาทำอะไรแบบนี้ มันไม่ใช่ความรู้สึกดีเลย แต่ทำยังไงได้... ฉันไม่กล้าเอ่ยปฏิเสธเขา
"พี่ขอนะ" เสียงทุ้มเข้มของพี่ฟีฟ่าเอ่ย ก่อนจะค่อยๆใช้มือหนาลูบไล้ผิวกายฉัน และถอดเสื้อผ้าของฉันออกไปอย่างง่ายดายภายในไม่กี่พริบตา
"อะ...อื้อ" ฉันร้องครางเบาๆ ตอนนี้หัวจของฉันมันเต้นรัวไปด้วยความกลัวและความตื่นเต้น
ครั้งแรกที่ฉันได้มอบให้เขา มันรู้สึกแย่มากๆ เจ็บไปหมด ไม่ได้รู้สึกดีเลยแม้แต่น้อย... ถึงจะเป็นแบบนั้นฉันก็ไม่สามารถพูดออกไปได้อยู่ดี
ฉันไม่อยากให้เขาเสียใจ และไม่อยากให้เขาเกลียดฉัน...
"อื้มมมม หน้าอกของไหมนุ่มนิ่มชะมัด"
"อ๊าาา อื้ออออ" ฉันร้องครางเมื่อจู่ๆพี่ฟีฟ่าก็สอดนิ้วเข้ามาในช่องทางของฉัน มันรู้สึกแน่นและเจ็บซี๊ดๆ แต่ฉันก็ทนไหว ถ้ามันทำให้พี่เขามีความสุขกับสิ่งที่ตัวเองกำลังทำอยู่
"พี่อยากใส่เข้าไปในตัวไหมอีกจัง ได้ใช่ไหม?"
"นะ...แน่นอนอยู่แล้วสิคะ ถ้าเป็นพี่... ก็ได้ทุกอย่าง" ฉันเอ่ยขึ้นอย่างเขินอาย พอโดนถามแบบนี้ทีไร จะเอ่ยปฏิเสธไปก็ยากใช่ไหมละ แถมน้ำเสียงของพี่เขายังอ่อนโยนและจริงจัง
สวบบบบบบบ
"อ๊ะ! พี่ฟีฟ่า มะ...มันแน่น หนูเจ็บ!" ฉันร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เมื่อแท่งร้อนของพี่เขาสอดใส่เข้ามาในร่างกายของฉันเป็นหนที่สอง
ถึงจะเป็นครั้งที่สองที่พวกเราทำเรื่องแบบนี้ แต่มันก็ทำให้ฉันรู้สึกเจ็บอยู่ดี
"เดี๋ยวขยับไปเรื่อยๆก็รู้สึกดีเอง"
พลั่บ พลั่บ พลั่บ
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นภายในห้องพักของโรงแรม พี่ฟีฟ่าขยับแท่งร้อนเข้ามาในตัวฉันจนฉันรู้สึกนแ่นและจุกไปหมด แถมเจ็บด้วย
ไม่เห็นจะรู้สึกดีเลยแม้แต่น้อย... มีแต่พี่เขานั่นแหละที่รู้สึกดีคนเดียว
"อ๊าาาา อื้ออออ จะเจ็บ อ๊ะ" ฉันร้องครางพลางกอดพี่ฟีฟ่าแน่นเมื่อเขากระแทกแท่งร้อนเข้ามาในช่องทางของฉันหลายครั้งจนนับไม่ถ้วน
ความเจ็บเริ่มหายไป... แต่ใช่ว่าความรู้สึกดีจะเข้ามา
พี่เขารุนแรงและดุดันในเรื่องแบบนี้ ฉันไม่ค่อยชอบเลย... แถมพี่เขายังผ่านผู้หญิงมาหลายคนแล้วด้วย เขามีอะไรกับทุกคนที่เคยคบมา...
"ซี๊ดดดดด เสียวชะมัด พี่จะเสร็จแล้ว"
"อะ อื้อออออ" ฉันตอบรับก่อนจะรับแรงกระแทกของพี่เขาอีกครั้ง และฉันสัมผัสได้ว่าพี่เขาปล่อยน้ำขาวขุ่นใส่ถุงยางเรียบร้อยแล้ว
"พี่รักใยไหมนะครับ รักที่สุด"
จุ๊บ
พี่ฟีฟ่าจุ๊บแก้มฉันแผ่วเบา ก่อนจะยิ้มบางๆให้
"ไหมก็รักพี่ฟีฟ่าที่สุดเหมือนกันค่ะ"
- ผู้เขียน
